INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej poniesionych wydatków na organizację wyjazdu szkoleniowo - integracyjnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych między innymi w zakresie kwalifikacji podatkowej poniesionych wydatków na organizację wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką działającą w branży IT, zajmuje się tworzeniem specjalistycznego oprogramowania dla dużych firm ubezpieczeniowych Specyfika organizacji pracy Wnioskodawcy polega na tworzeniu grup informatyków w celu wykonania poszczególnych projektów. Grupy takie tworzone są na podstawie konkretnych wymagań i zadań do wykonania w każdym projekcie, natomiast suma projektów składa na się na zamówienie realizowane przez wnioskodawcę na rzecz kontrahentów. Taka organizacja pracy powoduje, że ilość informatyków zaangażowanych w projekty aktualnie wykonywane jest zmienna. Dlatego też Spółka zatrudnia pracowników na umowy o pracę ale również współpracuje z informatykami na podstawie umów zlecenia, jak też stale współpracuje z grupą informatyków, którzy świadczą usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i biorą udział w projektach, zgodnie ze swoimi kompetencjami. Zarówno informatycy świadczący usługi na podstawie umowy zlecenia jako osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, jak też ci którzy działają w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (zwani dalej łącznie „podwykonawcami”) współpracują z Wnioskodawcą na podstawie długoterminowych kontraktów i wykonują zadania równoważne jak pracownicy zatrudnieni w ramach stosunku pracy. Przy jednym projekcie mogą pracować zarówno wyłącznie pracownicy, jak też pracownicy wraz z podwykonawcami, a także wyłącznie podwykonawcy. Kryterium doboru są wyłącznie kompetencje informatyków.

Pracownicy wnioskodawcy, jak też podwykonawcy, którzy współpracują z wnioskodawcą przez czas dłuższy niż trzy miesiące będą uczestniczyć w wyjazdach szkoleniowo - integracyjnych. Wnioskodawca planuje, aby przynajmniej raz do roku wyjazd był poza granice Polski. W trakcie takich wyjazdów uczestnicy będą brali udział w warsztatach z zakresu budowania zespołu (team building), których celem jest podniesienie jakości pracy w zespole poprzez usprawnienie komunikacji Ponadto będą uczestniczyć w konferencji, na której odbywać się będzie prezentacja strategii firmy oraz szkolenia prowadzone przez menagerów dotyczące najważniejszych w danym momencie projektów oraz istotnych zagadnień z nimi związanych.

Ponadto każdy wyjazd zagraniczny powiązany ma być z udziałem w biegu półmaratońskim, odbywającym się w tym czasie w miejscu pobytu Wnioskodawcy. Doroczny wyjazd na półmaraton do różnych krajów europejskich związanych z pochodzeniem klientów firmy ma być elementem kształtującym kulturę organizacyjną firmy, integrującym pracowników i współpracowników. Startujący, ubrani w jednolite stroje, reprezentują Wnioskodawcę i są silnie dopingowani przez pozostałych współpracowników. Równocześnie jest to reklama firmy, gdyż w biegach tego typu bierze udział zazwyczaj kilkanaście tysięcy uczestników z różnych europejskich krajów, w tym przedstawiciele licznych firm będących potencjalnymi klientami lub bezpośrednią konkurencją Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na organizację wyjazdu szkoleniowo - integracyjnego w zakresie dotyczącym osób stale współpracujących z wnioskodawcą w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz osób działających na podstawie umów zlecenia...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej pdop) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W przekonaniu pytającego, wyjazdy opisane powyżej służą poprawie efektywności pracy - mają bowiem na celu zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery, komunikacji. Cele te są niezwykle istotne gdy weźmie się pod uwagę specyfikę organizacji przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, polegającej na budowaniu zespołów do wykonania konkretnych projektów. Wykonywane usługi programistyczne wymagają zgodnej współpracy osób przy nich zaangażowanych, dobrej wymiany doświadczeń i poznania się członków zespołów realizujących projekty informatyczne. Doświadczenie Wnioskodawcy wskazuje, że osiągnięcie albo zwiększenie przychodu uwarunkowane jest dobrą współpracą wszystkich członków konkretnego zespołu osób realizujących projekt.

Taki cel realizują prowadzone szkolenia, które pozwalają uczestnikom zapoznać się bliżej z bieżącą i planowaną problematyką realizowanych projektów, kwestiami związanymi z zarządzaniem projektami, bezpieczeństwem informatycznym firmy, poznać strategię firmy. Ponadto uczestnicy biorą udział w warsztatach, których celem jest podniesienie jakości pracy w zespole poprzez usprawnienie komunikacji.

Szkolenia i warsztaty, w których uczestniczą podwykonawcy skierowane są na wewnętrzną działalność firmy a nie na tworzenie na zewnątrz pozytywnego wizerunku firmy. Celem tych działań jest usprawnienie organizacji działalności Spółki, a co za tym idzie bardziej wydajna praca zespołu mająca skutkować wyższymi przychodami.

Dlatego też, w przekonaniu pytającego, nie ma podstaw aby działania wyżej opisane można było traktować jako reprezentację, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 pdop. Zgodnie z ustalonym orzecznictwem sądów administracyjnych (por. m.in. wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 21 kwietnia 2010 r., , z dnia 13 maja 2010, z dnia 23 kwietnia 2010 r., , wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 czerwca 2010 r., , wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 kwietnia 2010 r., , przyjmuje się, że reprezentacja to działania podejmowane w imieniu podatnika (firmy) w celu wywołania jak najlepszego wrażenia. Natomiast w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca nie zmierza do stworzenia i utrwalenia właściwego wizerunku firmy, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie i dostarczanie jego produktów lub usług (należy podkreślić, że grono odbiorców usług Wnioskodawcy jest bardzo wąskie i specjalistyczne). Wręcz przeciwnie, informatycy współpracujący z Wnioskodawcą w ramach własnej działalności gospodarczej mają już wyrobiony pogląd o Spółce gdyż współpracują od długiego czasu.

Należy też podkreślić, że brzmienie art. 15 ust. 1 pdop nie daje podstaw do różnicowania osób zaangażowanych w działalność przedsiębiorstwa na osoby działające na podstawie umowy o pracę oraz osoby działające na podstawie umowy zlecenia. Rodzaj, wartość oraz cel wykonywanej przez te osoby pracy jest dla Spółki - jako przedsiębiorcy dokładnie taki sam. Z przepisów ustawy w żaden sposób nie wynika, aby tylko pracownicy mogli dla przedsiębiorcy generować przychody. Takie stanowisko wyraził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (wyrok z dna 10 czerwca 2011 r., sygn. III SA/WA 3298/10), który stwierdził, że skoro więc w ocenie Sądu, wykonywane usługi IT wymagają współpracy pracowników i podwykonawców, dobrej wymiany doświadczeń i poznania się członków zespołów realizujących projekty informatyczne, to kwestia statusu członka takiego zespołu (pracownik czy podwykonawca) jest z punktu widzenia art. 15 ust. 1 ustawy obojętna. Istotne jest, że osiągnięcie, zwiększenie albo zabezpieczenie przychodu w tej konkretnej sytuacji uwarunkowane jest dobrą współpracą wszystkich członków konkretnego zespołu osób realizujących projekt.

Mając na uwadze powyższe, w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione na organizację wyjazdów integracyjno-szkoleniowych w zakresie dotyczącym osób stale współpracujących z wnioskodawcą w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz osób nie prowadzących działalności gospodarczej działających na podstawie umowy zlecenia, stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty promocji, reklamy i marketingu. Są to szeroko rozumiane działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Mogą być one realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić promocję, reklamę towaru, usługi, a także promocję reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego należy uznać, że pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Na gruncie języka polskiego słowo „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się „występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów” (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1412/97, niepubl., stwierdził, że reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystrojów firmy, jego logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

Podobne stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny zajął w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 stwierdzając, że koszty reprezentacji to wydatki związane z przedstawicielstwem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, bez względu na ich wystawność lub miejsce świadczenia.

Tym samym reprezentacja jako taka nie występuje w relacji Spółka – pracownik, co za tym idzie do ewentualnych wydatków poniesionych na rzecz pracowników Spółki uczestniczących w wyjeździe szkoleniowo - integracyjnym nie będzie miał zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

Należy więc zauważyć, iż co do zasady kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika.

Odnosząc się natomiast do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, pytania oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej należy zauważyć, iż Spółka ponosi koszty na organizację wyjazdu szkoleniowo – integracyjnego w zakresie dotyczącym osób stale współpracujących ze Spółką w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz osób działających na podstawie umowy zlecenia (nazywanych „podwykonawcami”).

Wobec powyższego bezspornie należy stwierdzić, że podwykonawcy nie mogą być uznani za pracowników Spółki. Zgodnie bowiem z art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94 ze zm.) - pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Zatem wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na rzecz podwykonawców należy oceniać jako relacje Spółka - podmiot „zewnętrzny”.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie czy wydatki poniesione na wyjazd szkoleniowo - integracyjny ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też nie mają tego charakteru a służą zachęcaniu potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów oraz nabywania oferowanych towarów, co ma znaczenie w kontekście wielkości osiąganych przychodów.

Jak wskazano powyżej, kwalifikacja prawna wydatków na organizację opisanego wyjazdu wymaga oceny, czy zorganizowanie wyjazdu szkoleniowo - integracyjnego, miało kształtować: popyt na dystrybuowane towary lub usługi Spółki, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, lub podaż poprzez zachęcanie do podnoszenia jakości produkcji, czy też miało służyć budowaniu relacji z kontrahentami i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Jednostki.

A zatem, co do zasady w sytuacji, gdy głównym celem organizacji wyjazdu szkoleniowo - integracyjnego jest reklama towarów i usług oferowanych przez Wnioskodawcę, i liczba uczestników nie jest wynikiem ich selekcji, to wydatki na organizację części merytorycznej tego wyjazdu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku natomiast, gdy możliwość uczestniczenia w wyjeździe szkoleniowo - integracyjnym mają faktycznie tylko wyselekcjonowani podwykonawcy Spółki – grupa podmiotów np. o określonym „potencjale”, i jeśli spotkanie to zostało przygotowywane z myślą o budowaniu relacji z nimi, wydatki na jego organizację, mają charakter reprezentacyjny.

Należy zwłaszcza zauważyć na charakter reprezentacyjny kosztów ponoszonych w związku z biegiem półmaratońskim, jak bowiem Spółka wskazała w stanie faktycznym odnośnie, iż „Jest to reklama firmy, gdyż w biegach tego typu bierze udział zazwyczaj kilkanaście tysięcy uczestników z różnych europejskich krajów, w tym przedstawiciele licznych firm będących potencjalnymi klientami lub bezpośrednią konkurencją Wnioskodawcy”.

Mając powyższe na względzie działania Spółki można uznać o charakterze reprezentacyjnym, tj. zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w stosunku do „bezpośredniej konkurencji”.

W tym miejscu trzeba stwierdzić, że pojęcie reprezentacji w prawie podatkowym jest trudne do zdefiniowania z powodu podobnego charakteru do reklamy, często różnice pomiędzy reprezentacją a reklamą zacierają się. Reprezentacja, podobnie jak reklama ma za zadanie promocję danego podmiotu gospodarczego, jednakże każda z nich spełnia je w inny sposób. Reklama polega na przedstawieniu towarów i usług, nakłanianiu do nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Podsumowując zatem, wskazane we wniosku koszty mogą mieć zarówno znamiona wydatków na promocję, reklamę, jak i na reprezentację w zależności, od całokształtu okoliczności związanych z organizacją wyjazdu szkoleniowo - integracyjnego. Jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego. Ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych na organizację szkolenia dla podwykonawców, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację czy inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Reasumując, wydatki na organizację wyjazdu szkoleniowo - integracyjnego dla podwykonawców w części, związanej bezpośrednio z działalnością Spółki, w szczególności gdy dotyczy on przekazywania stosownej wiedzy na temat strategii firmy oraz szkolenia prowadzone przez menagerów dotyczące najważniejszych w danym momencie projektów oraz istotnych zagadnień z nimi związanych, udział w warsztatach z zakresu budowania zespołu (team building), spełniają przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów, o ile przedmiotowe wydatki nie mają charakteru kosztów reprezentacji, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania (art. 9 ust. 1 ustawy) oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 15 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodu.

Przy czym niezależnie od powyższego należy zauważyć, że ww. warunków zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie spełniają wszystkie ewentualne wydatki, które mogą być związane z organizacją imprez towarzyszących wyjazdowi (do których można zaliczyć np. bieg półmaratoński) – bowiem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy zawarte w przedmiotowym wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych bądź przytoczonych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych należy zauważyć, iż są one rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.