W dniu 23.06.2006 r. do tutejszego Organu podatkowego wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji dotyczącej zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, że płatnik , zatrudnił na podstawie umowy o pracę , Podatnika na stałe zamieszkałego w Niemczech. Wymieniona wyżej osoba zatrudniona jest na czas określony tj. 01.10.2005 r - 30.09.2006 r. na stanowisku wykładowcy.

Stosownie do zapisu art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Powyższy przepis zgodnie z art. 4 a cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści art. 20 Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku zawartej w dniu 14 maja 2003 r. w Berlinie pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), który dotyczy profesorów i pracowników naukowo-badawczy wynika, iż osoba fizyczna, która przebywa czasowo w jednym Umawiającym się Państwie w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych na uniwersytecie, w szkole wyższej bądź innej uznanej placówce oświatowej tego Umawiającego się Państwa, a która ma lub bezpośrednio przed tym pobytem miała stałe miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, podlega zwolnieniu od opodatkowania w pierwszym wymienionym Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych przez okres nieprzekraczający dwóch lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym celu, pod warunkiem że będzie ona opodatkowana z tytułu takiego wynagrodzenia w drugim Umawiającym się Państwie.

Z uwagi na to, iż pobyt Podatnika w Polsce nie przekroczył okresu 2 lat, płatnik nie miał podstaw do naliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłat dokonywanych w wymienionym okresie. Obowiązek poboru zaliczek przez płatnika zgodnie z przepisami wynikającymi z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie dopiero po upływie wymienionego okresu.