INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 23 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie (pytanie oznaczone we wniosku nr 3 i 4):

• skutków podatkowych otrzymania pożyczki na preferencyjnych warunkach – jest prawidłowe,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości przychodu z częściowo nieodpłatnego świadczenia – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• skutków podatkowych otrzymania pożyczki na preferencyjnych warunkach,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości przychodu z częściowo nieodpłatnego świadczenia.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 października 2012 r. znak: IBPBI/2/423-913/12/PP, IBPB II/1/415-676/12/BJ, IBPP3/443-760/12/ASz wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 23 października 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji („Spółka”), w ramach wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi związane z wodociągami oraz oczyszczaniem ścieków w Gminie (m.in. zaopatruje mieszkańców Gminy w wodę oraz odprowadza ścieki). Zarówno usługi w zakresie zbiorowego zaopatrzenia wodę, jak i odprowadzania ścieków zaliczane są do zadań własnych Gminy. W ramach realizowanej działalności i na jej potrzeby, Spółka zawiera z mieszkańcami umowy o zapewnienie wykonania podłączenia kanalizacyjnego. Przedmiotowa umowa obejmuje: wyłonienie bezpośredniego wykonawcy robót budowlanych (w trybie przetargu nieograniczonego) i zawarcie z nim umowy o roboty budowlane, wykonywanie nadzoru inwestorskiego nad robotami budowlanymi, dokonanie odbioru robót, rozliczenie z wykonawcą z tytułu wykonania robót, wykonanie innych czynności wynikających z umowy o roboty budowlane, w szczególności czynności, które zmierzają do ochrony interesów mieszkańca. Świadczenie ma charakter kompleksowy i jego celem jest nie tyle fizyczne wybudowanie przyłącza ale podłączenie nieruchomości mieszkańca do sieci kanalizacyjnej Spółki. Przyłącze wybudowane w ramach takiej umowy nie jest własnością Spółki (w szczególności nie stanowi samodzielnego środka trwałego Spółki ani części składowej innego środka trwałego Spółki) a mieszkańca. W ramach umowy, mieszkaniec zobowiązuje się zawrzeć ze Spółką - w terminie nie późniejszym niż 14 dni od dnia dokonania końcowego odbioru - umowę o odbiór ścieków; zatem integralnym elementem umowy o zapewnienie wykonania podłączenia kanalizacyjnego jest zobowiązanie do zawarcia kolejnej umowy - o odbiór ścieków. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków, koszt budowy przyłączy obciąża właściciela podłączanej nieruchomości.

W związku z tym, że Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (dalej „Fundusz”) uruchomił program dofinansowania budowy przyłączy Spółka zamierza pozyskać finansowanie do podłączeń mieszkańców Gminy. Dofinansowanie może mieć postać dotacji lub/i preferencyjnej pożyczki nie podlegającej umorzeniu. W ramach takiego dofinansowania może być sfinansowane 90% kosztów przyłączenia do sieci kanalizacyjnej. Zgodnie z zasadami przyznawania i realizacji dofinansowania z Funduszu, stroną umowy o finansowanie będzie Spółka - nie istnieje możliwość aby mieszkaniec zawarł umowę z Funduszem - chociaż rzeczywistym, ekonomicznym beneficjentem finansowania, jest właśnie mieszkaniec a nie Spółka.

Wysokość dofinansowania w postaci dotacji kalkulowana jest na podstawie poniesionych wydatków, co mogłoby sugerować, że nie jest ono bezpośrednio powiązane z konkretnym świadczeniem wykonywanym przez Spółkę. Jednak szczegółowa analiza wykazuje, że wsparcie w formie dotacji realizowane jest jako dopłata do ceny konkretnych świadczeń wykonywanych przez stronę umowy z Funduszem (tutaj: Spółkę) na rzecz mieszkańców. Świadczy o tym treść wyjaśnień zamieszczonych na tronach www Funduszu, a według których w ramach programu finansowane będzie wykonanie podłączeń budynków do kanalizacji sanitarnej w systemie kanalizacji grawitacyjnej, ciśnieniowej, podciśnieniowej.

W założeniu tzw. kosztami kwalifikowanymi (czyli finansowanymi w drodze dotacji lub preferencyjnej pożyczki) są kwoty netto wynikające z otrzymanych faktur, dokumentujących zakupione usługi i towary, które w sposób bezpośredni wykorzystywane są przy wykonaniu podłączenia i w efekcie stanowią elementy kalkulacyjne ceny usługi świadczonej przez Spółkę.

O tym, że otrzymana dotacja stanowi formę dopłaty do ceny świadczy również treść umowy zawieranej z mieszkańcami, a wedle której w przypadku nieotrzymania przez Spółkę dotacji całość inwestycji ma być finansowana przez mieszkańca. W zawieranej z mieszkańcami umowie o zapewnienie wykonania podłączenia kanalizacyjnego, zostało zapisane, że Spółka ubiegała się będzie o dofinansowanie z Funduszu w postaci dotacji w 45% kosztów inwestycji i jeżeli taka zostanie uzyskana inwestycja będzie finansowana w owych 45% środkami pozyskanymi z Funduszu. Pozostała część kosztów inwestycji finansowana będzie środkami mieszkańca, w tym pozyskanymi w ramach dofinansowania z Gminy - ale w takiej sytuacji Spółka nie uczestniczy bezpośrednio w pozyskaniu i rozliczaniu takiego dofinansowania. W założeniu zatem, po wykonaniu usługi Spółka wystawi mieszkańcowi fakturę na 100% jej ceny ale jeżeli zostanie pozyskane finansowanie w postaci dotacji z Funduszu, mieszkaniec będzie zobowiązany do zapłaty jedynie różnicy pomiędzy ceną brutto wynikającą z faktury a kwotą dotacji uzyskanej przez Spółkę.

W przypadku przyznania dotacji przed zakończeniem świadczenia usługi Spółka dokona obciążenia mieszkańców jedynie taką częścią ceny za usługę, która kalkulowana jest tą częścią wydatków, których ciężar ekonomiczny spoczął na Spółce. W takim przypadku faktura zawierałaby oprócz ceny wyznaczonej w sposób określony w poprzednim zdaniu również informację nt całkowitych, rzeczywistych kosztów świadczenia usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że otrzymane przez Spółkę finansowanie (tak dotacja jak i ewentualna preferencyjna pożyczka) nie jest związane z wytworzeniem środków trwałych a jest sposobem finansowania wydatków powiązanych ze świadczonymi przez Spółkę usługami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku otrzymania pożyczki na preferencyjnych warunkach, różnica pomiędzy oprocentowaniem rynkowym pożyczek a oprocentowaniem pożyczki na warunkach preferencyjnych stanowi przychód Spółki z częściowo odpłatnego świadczenia...
2. Gdyby wystąpił przychód, o którym mowa powyżej, czy może być uznany za koszt podatkowy Spółki rozliczany na zasadach ogólnych właściwych dla kosztów pośrednich, tj. w dacie poniesienia...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. W przypadku otrzymania pożyczki na preferencyjnych warunkach, różnica pomiędzy oprocentowaniem rynkowym pożyczek a oprocentowaniem pożyczki na warunkach preferencyjnych stanowi przychód podatkowy Spółki z częściowo odpłatnego świadczenia.

Stosownie do regulacji art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodami jest również wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub Ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Na podstawie art. 12 ust. 6a ustawy o CIT, w związku z ust. 6 pkt 4, przychodem z częściowo odpłatnego świadczenia jest różnica między jego wartością rynkową a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Jeżeli więc Spółka uzyska pożyczkę z oprocentowaniem niższym niż rynkowe, wraz z takim uzyska przychód podatkowy.

Ad. 2. Przychód jaki Spółka rozpoznaje z tytułu otrzymania częściowo odpłatnego świadczenia może stanowić koszt podatkowy w dacie poniesienia.

Zaznaczyć należy, że prawnopodatkowe postrzeganie kosztu, kosztu poniesionego, na potrzeby jego definiowania, winno być inne niż te, które występuje w mowie potocznej. Ustawodawca podatkowy wyraźnie wskazuje na to, że koszty podatkowe występują nie tylko wówczas gdy podatnik wydatkuje określone własne środki; brak jest podstaw aby przyjąć, że kosztem poniesionym może być tylko i wyłącznie wydatek w znaczeniu słownikowym (tj. „suma pieniędzy wydana na coś; koszt” – „Popularny Słownik języka polskiego PWN” oprac. Elżbieta Sobol s. 1157). Za tym, że wąskie postrzeganie kosztów uzyskania przychodu, sprowadzane tylko do przypadków wydatkowania środków nie jest uzasadnione przemawiają chociażby niektóre z wyłączeń zapisanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, jak np. z pkt 20 odnoszącego się do wierzytelności przedawnionych, czy pkt 25 dotyczącego wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, a które były uprzednio przychodem z działalności gospodarczej ; z całą pewnością instytucja wierzytelności (również przedawnionej czy odpisanej jako nieściągalna) nie „zawiera się” w pojęciu wydatek. Już sam fakt, że ustawodawca uznał, iż podlegają one wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodu (a w niektórych przypadkach nawet są kosztem o ile spełnione są dodatkowe warunki - vide np. pkt 25 art. 16 ust. 1 ustawy o CIT) przesądza o tym, iż w jego mniemaniu są to koszty poniesione. Jaki bowiem byłby sens wyłączać z kosztów uzyskania przychodu poprzez odrębną i szczególną regulację czegoś, co z natury swojej nie mogłoby być uwzględniane w rachunku podatkowym nie będąc kosztem poniesionym. Wszak racjonalnie działający ustawodawca nie stosowałby takiej nadprodukcji legislacyjnej (vide wyrok powołany w pkt 2).

W regulacjach art. 16 i 15 ustawy o CIT, prawodawca podatkowy wprost wskazuje na pewne szczególne zasady rozliczania w kosztach podatkowych wartości przychodu uzyskanego z tytułu nieodpłatnego świadczenia. I tak, w art. 15 ust. 1i ustawy o CIT zostało zapisane, że w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi określony został przychód z nieodpłatnego (częściowo odpłatnego) świadczenia, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest

1. wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5 i 6 albo
2. wartość przychodu, określonego w art. 12 ust. 5a i 6a, powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń

-pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych.

Z kolei według art. 16 ust. 1 pkt 63 litera a) tiret pierwszy ustawy o CIT, nie zalicza się do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw. Zatem wnioskując a contrario, jeżeli nieodpłatne nabycie wygenerowało przychód podatkowy, to odpisy amortyzacyjne zaliczane są do kosztów podatkowych.

W powołanych powyżej regulacjach ustawodawca wyraźnie stanowi, że ów przychód z nieodpłatnego świadczenia jest kosztem uzyskania przychodu.

Argumenty powyższe przemawiają za tym, że wobec konieczności szerokiego postrzegania pojęcia koszt poniesiony, które zmusza do uznania za takie de facto również innych obciążeń ekonomicznych niż wydatki, prawodawca uważa że przychód jaki podatnik uzyskuje otrzymując nieodpłatnie inne świadczenia niż środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, rzeczy czy prawa podlegające sprzedaży, również może być uznany za koszt poniesiony i jako taki, (po wykazaniu celowości), uwzględniony w rachunku podatkowym.

Zastrzec przy tym należy, że powołane powyżej przepisy art. 15 ust. 1i, czy art. 16 ust. 21 pkt 63 ustawy o CIT pełnią pewną szczególną funkcję. W art. 15 ust. 1i ustawy o CIT prawodawca de facto wskazał na to w jakiej kwocie i w jakim momencie należy rozliczyć koszt w konkretnej sytuacji: przy odpłatnym zbyciu nieodpłatnie nabytych rzeczy i praw, tych które były składnikami majątku trwałego - wyraźnie intencją ustawodawcy było, nie wykazanie iż kosztem jest przychód, a przychód pomniejszony o dokonane odpisy amortyzacyjne i jest on uwzględniany w rachunku podatkowym w momencie zbycia owych rzeczy lub praw. Wprowadzenie takich regulacji było o tyle konieczne, że wobec nieodpłatnie nabytych rzeczy i praw nie ma zastosowania wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (w tym przepisie, dla odmiany, jest wyraźnie mowa o wydatkach - vide definicja powyżej) co powodowałoby, że bez regulacji szczególnej doszłoby do podwójnego rozliczenia kosztów: przez odpisy amortyzacyjne i w momencie zbycia. Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 63 ustawy o CIT zawiera wyłączenia z kosztów a ustawodawca poprzez poczynione w nim zastrzeżenie wyraźnie wskazał, że nie chce aby w przypadku nieodpłatnie nabytych składników majątku trwałego takie wyłączenie miało zastosowanie. Zatem i w tym przypadku nie może być mowy o przepisie szczególnym „kreującym” możliwość rozliczenia kosztu a o wyłączeniu stosowania wyłączenia i w konsekwencji potwierdzenie, iż przy nieodpłatnie nabytych środka trwałych, dla których był z tego tytułu rozpoznany przychód odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ergo, pomimo że powyższe przepisy dotyczą środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, poprzez ich treść prawodawca wyraźnie i jednoznacznie potwierdza to, że przychód z nieodpłatnego świadczenia może być uznany za koszt poniesiony (przy zachowaniu jego celowości). Inaczej nie mogłoby być mowy o rozpoznaniu kosztu gdyż amortyzacja podatkowa to przecież nic innego jak jedna z metod rozliczania kosztów podatkowych w czasie (o czym w pewien sposób może świadczyć nawet umiejscowienie w art. 15 ustawy o CIT zapisu dotyczącego ujmowania amortyzacji w kosztach) i brak byłoby uzasadnienia do różnego traktowania w definicji kosztów tych wydatków, które służą nabyciu lub wytworzeniu składników majątku trwałego i pozostałych. Stosując powyższe oraz odwołując się do wnioskowania według zasady a maiori ad minus, należy uznać, że skoro przychód z nieodpłatnego świadczenia wyznacza koszt to koszt taki wystąpi w związku z uzyskaniem przychodu już tylko z częściowo odpłatnego świadczenia.

Konstatując, w przypadku gdy Spółka rozpozna przychód z tytułu częściowo odpłatnego świadczenia uzyskanego wraz z otrzymaniem preferencyjnej pożyczki, to przychód taki stanowił będzie koszt poniesiony. Jednocześnie biorąc pod uwagę fakt, że wydatek taki jest poniesiony w celu pozyskania finansowania na potrzeby realizowanego przedsięwzięcia, które jest w sposób bezpośredni i bezsprzeczny powiązane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę w celu uzyskiwania przychodów, nie może budzić wątpliwości to, że koszt taki posiada walor celowości. Wobec faktu, iż koszt taki nie jest powiązany z przychodami zwolnionymi, nie został wyłączony z puli kosztów przez ustawodawcę poprzez art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z art. 15 w związku z art. 7 ustawy o CIT może być uwzględniony w rachunku podatkowym po stronie kosztów uzyskania przychodów. Wprawdzie koszt ów jest powiązany ze świadczonymi przez Spółkę usługami, jednak z uwagi na swój charakter (forma finansowania) winien on być sklasyfikowany jako tzw. koszt pośredni (nie przypisany do konkretnego przychodu). To oznacza, iż koszt taki winien być uwzględniony w rachunku podatkowym w momencie jego poniesienia (o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT), na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT (podobnie jak np. koszty związane z przygotowaniem wniosku o finansowanie w postaci dotacji - vide np. interpretacja indywidualna z dnia 7 lutego 2011 r. znak: IPPB5/423-38/11-2/RS, interpretacja indywidualna z dnia 12 września 2011 r. znak: IPTPB3/423-183/11-2/PM).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., zwanej dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Zgodnie z art. 12 ust. 6a updop, wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, że Spółka otrzyma pożyczkę na preferencyjnych warunkach. Zatem różnica między rynkową wartością pożyczki a wartością poniesioną przez Spółkę będzie stanowiła przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 updop wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

1. poniesienie wydatku,
2. poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, względnie zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów.
   
   

Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 updop katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie została spełniona główna przesłanka wymieniona w art. 15 ust. 1 updop wskazująca, iż koszt musi zostać „poniesiony”, co oznacza nie tyle fizyczne wydatkowanie określonej sumy, ale zwiększenie pasywów danego podmiotu o ciężar należności, która będzie odnoszona w koszty uzyskania przychodu. W związku z otrzymaniem pożyczki na preferencyjnych warunkach, Spółka faktycznie nie poniosła kosztów z tym związanych, a wręcz przeciwnie, otrzymała częściowo nieodpłatne świadczenie.

Wskazany przez Spółkę art. 15 ust. 1i updop, zgodnie z którym w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi, stosownie do art. 12 ust. 5-6a, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest:

1. wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5 i 6 albo
2. wartość przychodu, określonego w art. 12 ust. 5a i 6a, powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń

-pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1,

nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Z cytowanego przepisu jednoznacznie bowiem wynika, iż wartość przychodu z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń może stanowić koszt podatkowy jedynie w sytuacji odpłatnego zbycia tych świadczeń. W przedmiotowej sprawie świadczeniem tym będą preferencyjne warunki otrzymania pożyczki. Spółka jednak nie dokonuje zbycia tego świadczenia. Przedmiotem świadczenia z jej strony jest bowiem wykonanie przyłącza wodociągowego.

W przedmiotowej sprawie nie wystąpią koszty uzyskania przychodów, odpowiadające wartości przychodu z tytułu częściowo nieodpłatnego świadczenia, zatem rozstrzyganie o momencie ich poniesienia jest bezprzedmiotowe.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie:

• skutków podatkowych otrzymania pożyczki na preferencyjnych warunkach – jest prawidłowe,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości przychodu z częściowo nieodpłatnego świadczenia – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 5 – 8 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.