P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa ( Dz. U . z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zmianami ) po rozpatrzeniu wniosku spółki z dnia 10 września 2006r. , uzupełnionego pismem z dnia 20 września 2006r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na ocieplenie i malowanie elewacji pawilonu handlowo-usługowego, wymianę witryny oraz naprawę dachu stwierdza, żestanowisko spółki przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

Działając, zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości, m.in., naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Natomiast, zgodnie z § 2 tegoż art. 14a, składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Z dokumentów będących w posiadaniu tut. organu podatkowego oraz z przedstawionego w przedmiotowym wniosku i w piśmie uzupełniającym stanu faktycznego wynika, że spółka cywilna zakupiła od Skarbu Państwa nieruchomość, pawilon handlowo - usługowy, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmuje innym podmiotom gospodarczym, prowadzącym działalność gospodarczą. Przedmiotowy pawilon został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany. Z uwagi na fakt, iż obiekt ten wymaga niezbędnych remontów, do chwili obecnej spółka cywilna dokonała wymiany witryn, a w dalszych planach zamierza ocieplić budynek oraz przeprowadzić naprawę dachu. Kwestia poniesionych nakładów na ocieplenie budynku nie budzi wątpliwości spółki. Natomiast prace związane z wymianą witryny oraz naprawą dachu, stanowią kwestię problematyczną w zakresie kwalifikacji wydatków poniesionych na ten cel. Wartość tych prac spółka szacuje na ok. 50.000,00 złotych i jej zdaniem czynności te traktowane powinny być jako prace remontowe polegające na odtworzeniu i przywróceniu stanu pierwotnego. Tym samym, według wspólników spółki, poniesione nakłady pieniężne stanowią koszt uzyskania przychodu z chwilą ich poniesienia.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, iż powyższe stanowisko spółki jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. Nr 14 z 2000r., poz. 176 ze zm. ) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Z kolei art. 22g ust. 17 tej ustawy stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków , ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9, i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500,00złotych. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wymienione w treści wniosku wydatki mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli spełniają następujące warunki:
- istnieje związek pomiędzy nimi a przychodem osiąganym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej,
- nie spowodowały one ulepszenia użytkowanego w ramach ww. działalności środka trwałego tj. pawilonu handlowo – usługowego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji remontu. Pojęcie to zdefiniowane jest w art.3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ( Dz. U. z 2003r Nr 207, poz. 2016 ze zm. ). Stosownie do jego treści, remont oznacza wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest zatem przywrócenie stanu technicznego oraz użytkowego środka trwałego, bez zwiększania jego wartości początkowej.

Natomiast ulepszenie to między innymi trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną i użytkową.Wymienione we wniosku prace w istotny sposób nie zmienią cech użytkowych budynku. Pojęcia modernizacji i remontu nie zawsze muszą się wykluczać. Jeżeli podczas remontu ( odnowienia )budynku wymienia się istotne elementy na nowe, bardziej nowoczesne od wymienionych, co powoduje obniżenie kosztów eksploatacyjnych, poprawę jakości warunków w danym obiekcie i tym samym zwiększenie wartości użytkowej w porównaniu do wartości z dnia przyjęcia do używania, to wydatki te należy zaliczyć do ulepszenia tego środka trwałego.Zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wzrost wartości mierzony ma być okresem używania, zdolnością wytwórczą, kosztami eksploatacji bądź innymi cechami, które uległy poprawie dzięki wykonanym pracom.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego stwierdza się, iż w omawianej sytuacji, poniesione przez spółkę wydatki niewątpliwie wpłyną na zwiększenie wartości początkowej przedmiotowego pawilonu a zatem w myśl przepisu art. 22g ust. 17 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. wydatki są ulepszeniem środka trwałego i nie mogą być ujęte bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, lecz zwiększają wartość początkową środka trwałego, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Biorąc pod uwagę powyższe postanowiono jak w sentencji.Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę we wnioski i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Ponadto, w myśl przepisu art. 14b § 1 i § 2 ww. Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest dla spółki wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla podmiotu występującego z wnioskiem i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5. Zgodnie z art. 14a § 4 ww. Ordynacji podatkowej, na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art. 236 § 2 pkt 1 ww. Ordynacji podatkowej wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego. Zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.