Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opocznie działając na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) uznaje stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 11 lipca 2006 r. (uzupełnionym pismem z dnia 27 września 2006 roku), w kwestii sposobu zakwalifikowania wydatków związanych z wymianą chodnika na kostkę brukową -za prawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia poniosła wydatki związane z wymianą chodnika na kostkę brukową pod zadaszeniem pawilonu handlowego.Przed wymianą chodnik nie był ewidencjonowany w środkach trwałych spółdzielni i był wybudowany najprawdopodobniej w roku oddania obiektu handlowego do użytku to jest w latach siedemdziesiątych.

W odniesieniu do przedstawionego powyżej stanu faktycznego Spółdzielnia zwraca się z zapytaniem, czy prawidłowo postąpiła zaliczając do kosztów uzyskania przychodów opisane wyżej wydatki.

Zdaniem Spółdzielni poniesione wydatki mogą być odniesione bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ zakres prac remontowych nie stanowi ulepszenia w rozumieniu art. 16 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustosunkowując się do przedstawionych kwestii, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opocznie stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie definiują pojęcia remontu, ani pojęcia modernizacji środków trwałych. Zgodnie ze stanowiskiem przyjętym w orzecznictwie sądów administracyjnych za remont można uznać wszelkie działania przywracające pierwotny stan techniczny środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych. Pojecie ulepszenia środka trwałego zostało określone w art. 16 g ust. 13 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem środki trwale uważa sie za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Jeżeli środki trwale uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Z cytowanej wyżej przepisu art. 16 g ust. 13 wyżej wymienionej ustawy wynika, iż z ulepszeniem środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mamy do czynienia, gdy spełnione są łącznie trzy warunki:

• następuje przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środków trwałych,
• suma poniesionych wydatków przekracza w danym roku 3.500 zł,
• następuje wzrost wartości użytkowej środków trwałych w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania określony w sposób jak wyżej.

O zakwalifikowaniu poniesionych wydatków jako remont lub ulepszenie decydują zatem ostatecznie kryteria techniczne. Wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych można uznać za remont.

Uwzględniając powyższe, na podstawie przedstawionego w przedmiotowym wniosku zakresu robót, należy uznać, że roboty te mają charakter odtworzeniowy, gdyż mają na celu przywrócenie pierwotnego stanu zużytego całkowicie lub częściowo składnika majątkowego, a nie wzrost wartości użytkowej środka trwałego z dnia przyjęcia ich do używania. O ile zatem w rezultacie przeprowadzonych robót zachowana zostanie tożsamość środka trwałego, którego te roboty dotyczyły, przedmiotowe nakłady należy traktować jako wydatki na remont środka trwałego. Zgodnie zatem ze stanowiskiem Spółdzielni stanowić one winny koszty uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe postanowienie dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego uwzględnionego przez stronę we "własnym stanowisku" zawartym w tym wniosku.