Stan faktyczny : Z przedstawionego przez Wspólnotę stanu faktycznego wynika, że jednostka ewidencjonowała na kontach przychodów należne (a nie tylko otrzymane) zaliczki. Także memoriałowo ujęte przychody były wykazywane w deklaracjach CIT. Ponieważ takie postępowanie okazało się być nieprawidłowym jednostka prosi o udzielenie informacji, czy korekty przychodów można dokonać w rozliczeniu rocznym za 2006r czy też należy skorygować wszystkie deklaracje CIT, w którym przychody były ujmowane memoriałowo.

Stanowisko Strony : Jednostka uważa, iż przychody można skorygować w deklaracjach CIT za 2006r. Korekty wszystkich lat poprzednich wiążą się z ogromnym nakładem pracy, a w efekcie dochód danego roku zwiększa przychody roku następnego. Poza tym w uchwale za 2006r o podziale zysku, czy pokryciu straty za 2006r znajdą się wówczas już skorygowane wartości.

Stanowisko organu : Biorąc pod uwagę stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje - zgodnie z art.12 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast stosownie do art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż jednostka błędnie wykazywała wysokość przychodów w deklaracjach podatku dochodowego od osób prawnych CIT-2. Przedmiotowy błąd został stwierdzony po otrzymaniu interpretacji tutejszego urzędu. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w/w błąd może skorygować w deklaracji CIT za 2006., bez korekt deklaracji miesięcznych (od momentu popełnienia błędu).

Zgodnie z brzmieniem art. 25 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani bez wezwania składać deklarację według ustalonego wzoru o wysokości dochodu (straty) osiągniętego od początku roku podatkowego wpłać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Natomiast zgodnie z art. 27 ust.1 w/w ustawy podatnicy z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4 lit.a i przepisów ustawy, wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Przepisy art. 81 i art. 81b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) normują zagadnienia korygowania deklaracji podatkowych. Z powołanych przepisów wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 Ordynacji podatkowej). Uprawnienia do złożenia korekt ulegają jedynie zawieszeniu w trybie art. 81b §1 pkt 1, na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą i przysługują nadal po zakończeniu kontroli podatkowej, postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązana podatkowego.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, że Podatnik zobowiązany zgodnie z dyspozycją art. 25 ust. 1,2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do składania deklaracji CIT-2 o wysokości dochodu (poniesionej straty) od początku roku, nie traci uprawnień do złożenia korekt w zakresie deklarowanych miesięcznych zaliczek w deklaracjach CIT-2. Reasumując powyższe należy przyjąć, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Jednocześnie należy stwierdzić, że przepisy zawarte w rozdziale X Ordynacji podatkowej dotyczą uprawnień podatnika, a nie obowiązku do złożenia korekt. Obowiązek złożenia korekty wynika jedynie z art. 274 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym, w razie stwierdzenia, że deklaracja zawiera błędy lub oczywiste pomyłki bądź że wypełniono ją niezgodnie z ustalonymi wymaganiami, organ podatkowy zwraca się do składającego deklaracje o złożenie niezbędnych wyjaśnień oraz o skorygowanie deklaracji, wskazując przyczyny z powodu których informacje zawarte w deklaracji podaje się w wątpliwość.

Wobec powyższego przedstawione stanowisko Wspólnoty w sprawie skorygowania przychodów w deklaracjach za 2006r należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia

Jak stanowi art. 14 a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta maja obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sadem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 14 a § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.