DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 i art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 6 marca 2006 r. wniesionego przez XXX, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 22 lutego 2006 r., nr 1471/NUR1/443-588/05/GW, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

odmówić zmiany postanowienia organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 25 listopada 2005 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu stosowania przepisów art. 19 ust. 19 i ust. 20 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w następującym stanie faktycznym.

Strona otrzymała środki finansowe, na podstawie decyzji Rady Powierniczej Światowego Związku Pocztowego (dalej ŚZP), na zakup systemu monitorowania przesyłek, który składa się ze sprzętu komputerowego, sprzętu do monitorowania przesyłek, elementów ruchowych systemu (m.in. anteny, transpondery) oraz oprogramowania. Umowę zakupu sprzętu i oprogramowania oraz jego instalację Strona zawarła z podmiotem mającym siedzibę w Danii. Instalacja dokonywana była na terytorium Polski od września 2004 r. do maja 2005 r., zaś płatności za poszczególne prace były dokonywane bezpośrednio na rzecz podmiotu duńskiego w okresie od 28 października 2004 r. do 10 lutego 2005 r. Odbiór całego systemu został potwierdzony protokołem zdawczo - odbiorczym podpisanym w dniu 20 maja 2005 r. Strona wystawiła fakturę wewnętrzną, uwzględniając koszty sprzętu, oprogramowania oraz koszty pośrednie, szkolenia i testów zestawów przenośnych.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz art. 22 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy, miejscem dostawy towarów jest terytorium kraju, bowiem podmiot duński nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT na terytorium Polski, zatem podmiotem zobowiązanym do rozliczenia VAT będzie Strona. Powołując się na art. 19 ust. 20 ustawy o podatku od towarów i usług Strona uważa, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą podpisania protokołu zdawczo - odbiorczego, tj. 20 maja 2005 r., bowiem nie można łączyć momentu dokonywania płatności z momentem powstania obowiązku podatkowego, czy z momentem dostawy poszczególnych partii systemu. Strona dowodzi, iż treścią ekonomiczną transakcji było dokonanie zakupu całego systemu, a nie poszczególnych jego elementów, zatem obowiązek podatkowy należy wiązać z chwilą podpisania protokołu zdawczo - odbiorczego. Na poparcie swojej argumentacji Strona odwołała się do art. 348 Kodeksu cywilnego podnosząc, iż przeniesienie posiadania następuje przez wydanie rzeczy.

Zdaniem Strony analogiczne zasady odnoszą się do importu usług (art. 19 ust. 19 w/w ustawy), zatem moment podpisania protokołu zdawczo - odbiorczego będzie wiązał się z powstaniem obowiązku podatkowego również w przypadku świadczenia usług.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 22 lutego 2006 r., nr 1471/NUR1/443-588/05/GW uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Powołując się na przepisy art. 22 ust. 1 pkt 2, art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz art. 19 ust. 1, ust. 4, ust. 11 i ust. 20 ustawy o podatku od towarów i usług, organ pierwszej instancji stwierdził, że miejscem opodatkowania dostawy towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego jest terytorium Polski. Z uwagi, iż dokonującym dostawy jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium Polski, podatnikiem jest Strona, z kolei obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej dostawy w części dotyczącej zaliczek powstaje w momencie ich zapłaty, natomiast w pozostałej części na zasadach ogólnych określonych w art. 19 ust. 20 w związku z ust. 1 i ust. 4 w/w ustawy, tj. w dniu wydania towaru nie później jednak niż 7 dnia od jego wydania.

Na powyższe postanowienie Strona wniosła zażalenie z dnia 6 marca 2006 r. zarzucając naruszenie art. 22 ust. 1 pkt 2, art. 19 ust. 20 i ust. 11 w/w ustawy. Zdaniem Strony w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, tj. z chwilą podpisania protokołu zdawczo - odbiorczego. Strona podnosi, iż nie można łączyć płatności z momentem powstania obowiązku podatkowego u Strony, bowiem wszystkie płatności dokonywane były przez ŚZP. Zatem momentu powstania obowiązku podatkowego nie należy łączyć z momentem dostarczenia poszczególnych partii systemu, bowiem treścią ekonomiczną tej transakcji był zakup całego systemu, a nie poszczególnych jego elementów. W związku z tym podatek należny z tego tytułu należało rozliczyć w deklaracji za miesiąc, w którym została wystawiona faktura wewnętrzna.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący stan prawny, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa:

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejsce dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz.

W art. 22 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy ustawodawca postanowił, że miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, za zastrzeżeniem art. 135-138. Odnosząc zaistniałe w sprawie okoliczności do wskazanych powyżej regulacji prawnych zasadnym jest uznanie, iż w związku z faktem, że kontrahent Strony nie jest zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce, skutkiem czego nie dokonuje rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu przedmiotowych transakcji w Polsce, to Strona będzie obowiązana do dokonania rozliczenia tego podatku z tytułu nabycia towarów. W kwestii ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu w/w transakcji należy odwołać się do regulacji art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 w/w ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT). Jednocześnie przepisu tego nie stosuje się w sytuacji przewidzianej w art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, zgodnie z którym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 19 oraz ust. 20 w/w ustawy, cytowane przepisy ust. 1, 4, 11 stosuje się odpowiednio do importu usług oraz od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług zasadą podstawową jest, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jednocześnie zauważyć należy, iż definicja dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług jest szersza niż w rozumieniu Kodeksu cywilnego, bowiem obejmuje zarówno wszelkie przypadki, gdy prawo własności do towarów zostało przeniesione, ale także niektóre sytuacje, gdy bez przeniesienia własności towarów przeniesiono w istocie faktyczne władztwo na rzeczą. Wyjątki od tej reguły określone są w przepisach art. 19 ust. 2-21 w/w ustawy. Regulacja wprowadzona wyżej cytowanym art. 19 ust. 11 w/w ustawy przewiduje, iż każdego rodzaju płatność (a więc świadczenie powodujące wygaśnięcie roszczenia o zapłatę w całości lub części), bez względu na jej formę przed wydaniem towaru lub wykonania usługi rodzi obowiązek podatkowy w części której dotyczy.

W przedmiotowej sprawie Strona podała we wniosku z dnia 25 listopada 2005 r., że instalacja dokonywana była na terytorium Polski od września 2004 r. do maja 2005 r., zaś płatności były dokonane w okresie od dnia 28 października 2004 r. do dnia 10 lutego 2005 r., natomiast kompletność realizacji projektu została potwierdzona protokołem zdawczo - odbiorczym podpisanym w dniu 20 maja 2005 r., w konsekwencji czego Strona wystawiła fakturę wewnętrzną.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem przed wydaniem towaru (czyli przed dniem podpisania protokołu zdawczo - odbiorczego), dostawca sukcesywnie otrzymywał części należności, zatem obowiązek podatkowy powstał z chwilą ich otrzymania w takiej części. Strona winna była więc wystawić fakturę na wypłacone swojemu kontrahentowi zaliczki stosując art. 106 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydanego na podstawie ust. 8 tego przepisu rozporządzenia wykonawczego. Bez znaczenia w sprawie pozostaje argument Strony, że nie Ona dokonuje płatności, ale Światowy Związek Pocztowców. Jak bowiem wynika z załączonego do wniosku kontraktu z firmą duńską, to Poczta Polska zgadza się zapłacić kwotę wynikającą z tej umowy (pkt 2.1 w/w kontraktu). Z jakiego źródła Strona miała środki na zapłatę nie ma wpływu na fakt, że duńska firma otrzymywała częściowe płatności z tytułu dostawy towarów, o których mowa w wyżej przywołanym art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast co do niezapłaconej części należności przed dokonaniem dostawy towaru znajdzie zastosowanie art. 19 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, że stanowisko organu pierwszej instancji zgodne jest z obowiązującym stanem prawnym.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowił jak w sentencji.