P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a, art. 216 §. 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz.60 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 25 października 2006 r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka zawarła umowę najmu powierzchni budynku z przeznaczeniem na przedszkole. Z uwagi na potrzeby Spółki powierzchnia budynku została przebudowana na jej koszt za zgodą wynajmującego.Inwestycja została potraktowana jako inwestycja w obcym środku trwałym z okresem amortyzacji 10 lat. W związku z rozwojem Spółki podjęta została decyzja o zmianie lokalu na większy, co wiąże się z rozwiązaniem dotychczasowej umowy najmu. Spółka przekaże wynajmującemu wynajmowaną dotychczas powierzchnię budynku, wraz z niezamortyzowaną w całości inwestycją. Spółka nie zmieni zakresu prowadzonej działalności

W związku z powyższym Spółka wystąpiła z zapytaniem czy w opisanym stanie faktycznym likwidacja nie w pełni umorzonego przedmiotowego środka trwałego, tj. inwestycji w obcych środkach trwałych, nie związana ze zmianą rodzaju działalności gospodarczej stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Spółka stoi na stanowisku, że w myśl postanowień art. 16 ust. 1.pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi kosztu uzyskania przychodów strata powstała z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza, co następuje:

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym w złożonym wniosku , Spółka w związku z rozwojem podejmuje czynności polegające na zmianie dotychczasowego miejsca świadczenia usług pozostawiając inwestycję dokonaną w obcym środku trwałym wynajmującemu lokal. W takiej sytuacji należy stwierdzić, że brak jest możliwości zaliczenia powyższych nakładów do kosztów uzyskania przychodów a Spółka nie może dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Zaprzestanie wykorzystywania inwestycji w obcym środku trwałym dla celów własnej działalności gospodarczej skutkuje brakiem możliwości dalszego odnoszenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów - zgodnie z art.16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami) który mówi, że amortyzacji nie podlegają "składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności" Nieumorzona wartość inwestycji dokonanych w obcym środku trwałym, w przypadku pozostawienia inwestycji nie stanowi straty , o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Rezygnacja z wynajętego lokalu nie wiąże się z likwidacją środka trwałego lecz zaprzestaniem jego użytkowania dla celów prowadzonej działalności. Nie następuje jego likwidacja lecz dochodzi do jego wydania z mocy prawa właścicielowi nieruchomości. W świetle powyższego, inwestycja nie ulega fizycznej likwidacji, a jedynie przestaje istnieć związek przyczynowo-skutkowy między kosztami uzyskania przychodów a przychodem. Utrata tego związku w myśl art.15 ust.1 ustawy, uniemożliwia uznanie niezamortyzowanych nakładów na inwestycje w obcych środkach trwałych za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja, w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.