Wnioskiem z 11.12.2006 r., uzupełnionym pismem z 19.12.2006 r., Spółdzielnia zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółdzielnia do rozliczania kosztów zamiejscowych podróży służbowych pracowników odbywanych przy użyciu samochodów prywatnych stosuje maksymalne stawki wynikające z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.). Pracownicy, którzy odbywają podróż służbową prywatnym samochodem prowadzą ewidencję przebiegu pojazdu zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podczas tych podróży często korzystają z płatnych autostrad i ponoszą opłaty parkingowe.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółdzielnia wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy opłaty parkingowe oraz opłaty za korzystanie z płatnych autostrad ponoszonych przez pracowników Spółdzielni podczas odbywania podróży służbowych samochodem nie będącym własnością pracodawcy przy założeniu, że opłaty te nie są wkalkulowane w wysokość stosowanej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu lecz kwalifikowane do innych kosztów związanych z odbytą podróżą służbową, stanowią koszty uzyskania przychodów ?

Zdaniem Spółdzielni opłaty za korzystanie z autostrad i parkingów nie są wkalkulowane w wysokość stosowanej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu i należy kwalifikować je do innych kosztów związanych z odbytą podróżą służbową, które pracodawca powinien zwrócić pracownikowi na mocy § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wyraźnie wyłączonych przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy. Artykuł 16 ust. 1 pkt 30 lit. a tej ustawy stanowi natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe), w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za 1 km przebiegu pojazdu. Jak wynika z podanego stanu prawnego, ograniczenie określone w art. 16 ust. 1 pkt 30 dotyczy wyłącznie wysokości zwrotu kosztów przejazdu. Nie ma ono natomiast zastosowania do innych udokumentowanych wydatków, których zwrot jest możliwy na podstawie przepisów rozporządzenia.

Według Spółdzielni, podróż służbowa zawsze łączy się z wykonywaniem zadania określonego przez pracodawcę więc ma na celu osiągnięcie przychodów w firmie. Wobec tego pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki zwrócone pracownikowi, które poniósł w związku z podróżą służbową. Zatem Spółdzielnia może w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwoty zwróconych pracownikowi opłat za przejazd autostradą i korzystanie z parkingu w czasie odbywania podróży służbowej o ile te wydatki będą prawidłowo udokumentowane.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r. (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.; zmiana ostatnia Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 30 lit a w/w ustawy przewidują ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej, limitując je do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach.

Ograniczenia określone w w/w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczą wyłącznie wysokości zwrotu kosztów przejazdu. Nie mają one natomiast zastosowania do innych udokumentowanych wydatków, których zwrot wynika z art. 775 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.; zmiana ostatnia: Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 711) oraz z § 3 pkt 4 w/w rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (o ile Spółdzielnia nie posiada odrębnych uregulowań w tym zakresie).

Z przepisów powyższych wynika, iż pracownikowi z tytułu podróży służbowej poza dietami przysługuje zwrot kosztów: przejazdów, noclegów, dojazdów środkami komunikacji miejscowej oraz innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Przepisy te nie zawierają katalogu innych wydatków oraz nie ograniczają ich wysokości, pozostawiając to w gestii pracodawcy. Tak więc to pracodawca decyduje o zwrocie innych, faktycznie poniesionych przez pracownika odbywającego podróż służbową wydatków. Ponieważ wydatki te nie są limitowane, dlatego też ich zwrot następuje w wysokości faktycznie poniesionej. Dla celów podatkowych warunkiem zaliczenia tak ponoszonych przez pracodawcę wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest ich odpowiednie udokumentowanie i istnienie związku przyczynowo-skutkowego z odbytą podróżą służbową.

W świetle powyższego, Spółdzielnia może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zarówno kwotę poniesionych na rzecz pracowników wydatków z tytułu używania przez nich dla celów podróży służbowej samochodów do wysokości nieprzekraczającej iloczynu przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu według zasad określonych w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a oraz art. 16 ust 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i inne wydatki zwrócone pracownikowi w związku z odbywaną podróżą służbową (w tym opłaty parkingowe oraz przejazdy płatnymi autostradami), z uwzględnieniem zasady określonej w art. 15 ust. 1 w/w ustawy, tj. istnienia związku poniesionych wydatków z prowadzoną przez Spółdzielnię działalnością gospodarczą i uzyskiwaniem przychodów.

Mając powyższe na uwadze organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja została udzielona w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółdzielnię we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z przepisem art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.