POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku xxx Sp. z o. o. z dnia 2 października 2006r. (data wpływu 4 październik 2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe

UZASADNIENIE

Spółka w akcie założycielskim umieściła 115 rodzajów działalności wraz z nr PKD. Obok usługi przeważającej jaką jest transport pasażerski miejski, Spółka wpisała do Aktu Założycielskiego usługi drugorzędne, które wykonywane są i fakturowane na zewnątrz, a także usługi pomocnicze wykonywane wyłącznie na potrzeby wewnętrzne przedsiębiorstwa. Aby wykonać usługę przewozu pasażerów pojazdami Spółka remontuje trasy, produkuje części do naprawy starszych typów pojazdów, których nigdzie nie można kupić na rynku itp. Są to usługi realizowane jedynie na wewnętrzne potrzeby Spółki w celu realizacji działalności przewozowej.

Oprócz przewozu pojazdami realizowane są usługi reklamowe, przewozy pasażerów pojazdem wodnym i omnibusem konnym, wynajem pomieszczeń itp. i jest to działalność zarobkowa skierowana „na zewnątrz”.

Spółka zamierza dokonać zmiany w Akcie Założycielskim i ograniczyć listę usług stanowiących przedmiot działalności Spółki jedynie do usług świadczonych dla odbiorców zewnętrznych.

W związku z powyższym Spółka wystąpiła z pytaniem:

Czy pozostaną kosztami uzyskania przychodów wydatki poniesione na działalność nie wymienioną w Akcie Założycielskim i KRS?

Czy na gruncie prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych Spółka może ograniczyć zakres swojej działalności w Akcie Założycielskim i zgłoszonej w Krajowym Rejestrze Sądowym do usług sprzedawanych „na zewnątrz” a pozostałe usługi traktować jako pomocnicze do wykonania usługi głównej i nie wymieniać ich w przedmiocie działalności w Akcie Założycielskim Spółki i zgłoszonej w Krajowym Rejestrze Sądowym do usług sprzedawanych „na zewnątrz” a pozostałe usługi traktować jako pomocnicze do wykonania usługi głównej i nie wymieniać ich w przedmiocie działalności, bez niekorzystnych dla Spółki konsekwencji podatkowych? Chodzi tutaj o usługi wykonywane jedynie wewnątrz Spółki jak i o usługi sprzedawane odbiorcom zewnętrznym.

Zdaniem Spółki przedmiot działalności Spółki zawarty w Akcie Założycielskim i zgłoszony w KRS określa profil działalności Spółki w którym powinny być wymienione usługi stanowiące działalność przeważającą i drugorzędną, skierowane do zewnętrznego odbiorcy. Nie powinny być tam umieszczone usługi wykonywane wewnątrz przedsiębiorstwa służące realizacji w/w usług świadczonych na zewnątrz.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wspominają o zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów jedynie wydatków związanych ze świadczeniem usług wymienionych w Akcie Założycielskim Spółki i KRS. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w katalogu wyłączeń. Przepis ten zdaniem Spółki należy interpretować w ten sposób, że gdy u podatnika powstanie kwota należna z działalności nie zgłoszonej do rejestru przedsiębiorców, to będzie ona stanowiła dla niego przychód opodatkowany na zasadach ogólnych. Jednocześnie brak stosownego wyłączenia powoduje, że koszty uzyskania przychodów z tej działalności należy traktować analogicznie, jak pozostałe ponoszone przez Spółkę – co do zasady będą to koszty uzyskania przychodów.

Po zapoznaniu się z wnioskiem Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia co następuje:

Podstawowym przepisem w oparciu o który ustala się koszty uzyskania przychodu, jest art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatki o których tutaj mowa, muszą wiązać się z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W w/w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest katalogu, który enumeratywnie wyliczałby wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów. Zamiast takiego katalogu ustanowiono ogólną definicję, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodu są wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Istnieją zatem dwa podstawowe kryteria pozwalające na zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów a mianowicie:

- wydatek ten nie może się mieścić w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy,

- wydatek ten musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu.

Z kolei art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Wydatki ponoszone pośrednio w związku z prowadzoną działalnością należy oceniać w świetle art. 15 ust. 1 z wyłączeniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz z uwzględnieniem treści art. 15 ust. 4 w/w ustawy. Wymogiem koniecznym do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, jest zatem – jak to wynika z powyższych przepisów – poniesienie go w celu uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz jego prawidłowe zaewidencjonowanie zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 9 ust. 1 w/w ustawy. Odnośnie prawidłowości działania Wnioskodawcy co do określenia przedmiotu wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, oraz wpisu w Akcie Założycielskim, tutejszy organ nie zajmował stanowiska, gdyż nie jest to przedmiotem wykładni przepisów prawa podatkowego o której mowa w art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

W zakresie pytania Wnioskodawcy dotyczącego podatku od towarów i usług, odpowiedź zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej – tj. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).