DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia Spółki z dnia 30 marca 2006 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków–Nowa Huta z dnia 17 marca 2006 r. Nr PDP/423-1/06, uznające za nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2006 r., uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2006 r., o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, w sprawie zaliczenia do przychodów płatności za usługę przechowywania dokumentów, Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie odmawia zamiany kwestionowanego postanowienia.

UZASADNIENIE

Spółka występując na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa do organu I instancji o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, przedstawiła następujący stan faktyczny.

Spółka podpisała z Syndykiem Masy Upadłości Przedsiębiorstwa umowę o zarchiwizowanie i przechowywanie dokumentacji na okres do 50 lat (umowa dotyczyła dokumentów kategorii B50, B25, B10, B5). Cenę usługi ustalono w wysokości 128.000,00 zł, w tym należność za usługi zarchiwizowania dokumentów wyniosła 50.000,00 zł, a za przechowywanie dokumentów 78.000,00 zł.
Zdaniem Spółki do należności za usługę przechowywania dokumentów należy zastosować art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) i potraktować wpływ całej kwoty należności jako należność na poczet dostawy usługi, która zostanie wykonana w kolejnych okresach rozliczeniowych, kiedy będą ponoszone związane z wykonaniem usługi koszty. Ponadto możliwość rozliczenia przychodów i kosztów w poszczególnych okresach (np. przychodów w okresie 50 lat) pozwala na zachowanie istotnej z ekonomicznego punktu widzenia zasady współmierności przychodów i kosztów. Na poparcie swojego stanowiska Strona wskazała na wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2001 r. sygn. akt I SA/Po 2292/99.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków–Nowa Huta, postanowieniem z dnia 17 marca 2006 r. Nr PDP/423-1/06, uznał przedstawione przez Spółkę stanowisko za nieprawidłowe.
Zdaniem organu I instancji, w przestawionym stanie faktycznym, Spółka winna ustalić przychód zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosownie do którego za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia. Jednocześnie nie będzie miał zastosowania przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się: pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (...). Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika bowiem, że dokonana przez klienta pełna zapłata kwot należnych za świadczone usługi nie ma charakteru przedpłaty czy też zaliczki na poczet usługi, lecz ma charakter trwały, potwierdzony fakturą.
Ponadto zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Z uwagi na niemożność zarachowania przez Spółkę kosztów do okresu w którym wystąpił przychód, ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nastąpi więc w okresie, w którym zostaną poniesione.

Spółka nie zgadzając się ze stanowiskiem Naczelnika wniosła zażalenie z dnia 30 marca 2006 r., w którym podtrzymała i ponowiła w całości swoją wcześniejszą argumentację w sprawie.

Po rozpatrzeniu zażalenia Strony Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie stwierdza, że w przedstawionym przez Stronę stanie faktycznym stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków–Nowa Huta, zawarte w zaskarżonym postanowieniu, należy uznać za prawidłowe.
Jak słusznie wskazał organ I instancji, w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2004 r., szczegółowo uregulowano moment powstania przychodu. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą (...), osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (....). Jednocześnie na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:
1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.
Z postanowień zawartej przez Spółkę umowy w zakresie warunków i terminów płatności wynika, że płatność za usługę przechowywania dokumentów nastąpi w pełnej wysokości po przejęciu przez Spółkę na przechowanie dokumentów klienta, w terminie 21 dni od dnia wystawienia przez Spółkę faktury. Wystąpiły więc przewidziane w art. 12 ust. 3a okoliczności, tj.: wystawienie faktury, zapłata oraz rozpoczęcie wykonywania usługi stanowiące wynikający z umowy tytuł do zapłaty należności w pełnej wysokości. W związku z powyższym organ I instancji zasadnie uznał za datę powstania przychodu z tytułu usługi przechowywania dokumentów, na podstawie art. 12 ust. 3 i ust. 3a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dzień wystawienia faktury nie później niż dzień w którym otrzymano zapłatę, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy. Jednocześnie zauważa się, że wskazany przez Stronę wyrok NSA wydany został w odmiennym od występującego w przedmiotowej sprawie stanie prawnym.
W kwestii zasad ustalania kosztów uzyskania przychodów w związku z wykonaną usługą przechowywania dokumentów, co nie było przedmiotem sporu, w kontekście art. 15 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowisko Strony i organu podatkowego I instancji należy uznać za prawidłowe.

Uwzględniając powyższe postanowiono jak w sentencji decyzji.
Niniejsza decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji. Od decyzji tej służy prawo wniesienia skargi, w dwóch egzemplarzach, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, w terminie 30 dni od daty jej doręczenia.