P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 04.07.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 05.07.2006r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy koszty zakupu usług reklamowych, które znane są co do rodzaju i kwoty, oraz zostały zarachowane przez Spółkę w danym miesiącu kalendarzowym stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo nie otrzymania faktur od dostawców usług reklamowych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że elementem działalności biznesowej Spółki jest organizowanie kampanii reklamowych oraz działalność w charakterze pośrednika pomiędzy klientami zamawiającymi usługi reklamowe oraz dostawcami mediów (np. gazetami, stacjami radiowymi, portalami internetowymi). Zasady współpracy Spółki z klientami oparte są o zlecenia przeprowadzenia konkretnych kampanii reklamowych w mediach. Realizacja zlecenia oraz obciążanie klienta wynagrodzeniem za przeprowadzenie kampanii zgodnie z warunkami określonymi w umowie (co do zasady podstawowym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy) następuje na koniec każdego miesiąca; wtedy też wystawiana jest faktura VAT za wykonanie usługi wg harmonogramu. Przychód ten ustalony jest na podstawie zestawienia przychodów oraz kosztów dotyczących danego zlecenia za dany okres, które tworzy się w oparciu o informacje o sprzedaży oraz o kosztach poniesionych w związku z daną kampanią.Koszty natomiast ustalane są również na podstawie tego zestawienia w podziale na: koszty usług zafakturowanych na rzecz Spółki oraz koszty, które nie zostały jeszcze udokumentowane fakturami otrzymanymi przez Spółkę od dostawców.

Spółka stoi na stanowisku, że wartość usług reklamowych wyświadczonych na jej rzecz określona co do rodzaju oraz kwoty, mająca związek z osiągniętym przychodem choć jeszcze nie została zafakturowana przez dostawców w określonym miesiącu stanowi koszt uzyskania przychodów w danym okresie rozliczeniowym w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy o pdop. Zdaniem Strony, jeżeli koszt znany jest co do rodzaju i kwoty oraz można go zaksięgować w rzeczywistej wysokości (nie jest to koszt szacunkowy), to podatnik jest równocześnie uprawniony do uwzględnienia takiego kosztu w swoim rozliczeniu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych (pod warunkiem, iż jednocześnie koszt ten dotyczy okresu, w którym następuje jego zarachowanie). Natomiast, gdy określenie kosztu co do rodzaju oraz kwoty nie jest możliwe, koszt ten może zostać rozpoznany dla celów podatkowych w momencie jego faktycznego poniesienia. W takiej sytuacji na możliwość zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów nie ma wpływu fakt uprzedniego zawiązania odpowiedniej rezerwy oraz jej wysokość. W opinii Strony, zarówno orzecznictwo NSA, jak i praktyka organów skarbowych, odnoszące się do postanowień art. 15 ust. 4 ustawy o pdop, wskazują, iż moment uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest determinowany momentem powstania przychodu (lub momentem, w którym przychód mógł wystąpić). Dla potwierdzenia powyższego stanowiska Strona przywołuje orzeczenie NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 14.12.2000r. (sygn. akt FSA 2/00) oraz wyrok z dnia 12.11.2003r. (sygn. akt III SA 3379/02).

Spółka uważa zatem, iż koszty mediów nabywanych od dostawców, podlegają uznaniu za koszt uzyskania przychodów w danym miesiącu, bowiem spełnione są wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 4 ustawy o pdop, tj.:

- koszty można określić co do rodzaju na podstawie zawartych umów (zleceń) z dostawcami usług,- koszty można określić co do kwoty, bowiem wynika ona z ww. umów (zleceń),- przedmiotowe koszty można zarachować w danym miesiącu kalendarzowym na podstawie przepisów o rachunkowości,- koszty te odnoszą się do przychodów danego okresu rozliczeniowego (koszt nabywanych usług odnosi się do konkretnych usług wykonywanych na rzecz klienta w ramach kampanii reklamowej.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawione przez Spółkę stanowisko jest prawidłowe. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz.654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zasadę potrącalności kosztów w czasie reguluje natomiast art. 15 ust. 4, tej ustawy, w myśl którego koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z powyższego przepisu wynika przede wszystkim zasada, że koszty poniesione w celu uzyskania przychodów można potrącić w roku podatkowym, w którym przychód ten wystąpił albo racjonalnie oceniając, powinien wystąpić. Oznacza to, iż do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym należy zaliczyć:

• wydatki faktycznie poniesione w danym roku i związane z przychodami osiągniętymi w tym samym roku,
• poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego,
• określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, których jeszcze nie poniesiono, a które odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy zobowiązani są do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zasady prowadzenia tej ewidencji zostały uregulowane w ustawie z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.), w której określono zasady dokonywania zapisów w księgach rachunkowych (tzw. zarachowania).

Zawarte w wyżej cyt. art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdzenie, iż potrącalne są również określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania przychodów, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, oznacza, że ilekroć przepisy z zakresu rachunkowości umożliwiają zarachowanie, tj. przyporządkowanie określonych co do rodzaju i kwoty kosztów do danego konta księgowego, to podatnik jest zarazem uprawniony do ich uwzględnienia jako kosztów w rozliczeniu roku podatkowego, w którym miało miejsce to zarachowanie. Takie rozliczenie podatkowe zarachowanych kosztów może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy te koszty dotyczą przychodów danego roku podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji gdy Spółka posiada dokumenty (umowy, harmonogramy, zlecenia), na podstawie których ma możliwość określenia co do rodzaju i kwoty poniesionych wydatków i wydatki te na podstawie takich dokumentów może ujmować i ujmuje w ewidencji księgowej, może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, pomimo nie otrzymania jeszcze faktur od dostawców usług reklamowych, w danym miesiącu kalendarzowym, z zastrzeżeniem, iż odnoszą się one do uzyskanych w danym okresie przez Spółkę przychodów z tego tytułu.