POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: różnice kursowe ustalane metodą rachunkową

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Bank, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 roku, podjął decyzję o wyborze metody ustalania przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości. Zgodnie z wymaganym ustawą obowiązkiem informacyjnym Bank powiadomił o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego w ustawowym terminie do 31 stycznia 2007 roku.

Wątpliwości Banku budzi, czy w przypadku wyboru metody rachunkowej jako metody kalkulacji różnic kursowych dla celów podatkowych, Bank powinien ujmować operacje gospodarcze według średniego kursu danej waluty ogłaszanego przez NBP z dnia przeprowadzenia operacji, zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, czy też według kursu z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu / uzyskania przychodu, zgodnie z art. 12 ust. 2 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Banku w przypadku wyliczania różnic kursowych w oparciu o przepisy rachunkowe dla potrzeb kalkulacji przychodów i kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych należy stosować ten sam kurs, jaki jest stosowany do wyliczenia różnic kursowych metodą rachunkową, tj. kurs na dzień operacji gospodarczej (w praktyce kurs z dnia wystawienia faktury).

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 9b ust.1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1) art. 15a, albo

2) przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Na podstawie art. 9b ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992r. jeżeli podatnik wybrał metodę ustalania różnic kursowych na podstawie ustawy o rachunkowości, to o wyborze tej metody jest zobowiązany zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego. Zatem jednostka, która podjęła decyzję o stosowaniu takiej metody w 2007r., a jej rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym powinna była złożyć pisemne zawiadomienie o jej stosowaniu do końca stycznia 2007r. Podatnicy, którzy zdecydowali się rozliczać różnice kursowe według ustawy o rachunkowości, mają obowiązek stosować ją przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, czyli jednostki, które przyjęły tę metodę od 1 stycznia 2007r. mają obowiązek ją stosować nie krócej niż do końca 2009r.

Na podstawie art. 9b ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. podatnicy, ustalający różnice kursowe według metody bilansowej, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe: z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Według art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

1) kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka - w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,

2) średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs - w przypadku pozostałych operacji.

W ocenie tut. Organu podatkowego, jeżeli jednostka przyjęła przy ustalaniu różnic kursowych metodę bilansową wówczas faktury dla celów podatkowych i bilansowych wycenia się zgodnie z ustawą o rachunkowości. W tym przypadku ma więc zastosowanie art. 30 ust. 2 pkt 2 ustawy o rachunkowości, w myśl którego do bieżącej wyceny operacji gospodarczych wyrażonych w walutach obcych stosuje się kurs średni ustalony dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba, że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs. Jednocześnie Organ podatkowy zaznacza, iż powyższe nie wyklucza stosowania innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie dotyczących wyceny transakcji walutowych.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego prawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż wybierając metodę ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych na postawie przepisów o rachunkowości, Podatnik powinien wyceniać operacje gospodarcze (przychody oraz koszty) według zasad ustawy o rachunkowości, tj. wg średniego kursu danej waluty ogłaszanego przez NBP z dnia przeprowadzenia operacji, a nie z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu i poniesienia kosztu.