INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08 czerwca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 14 czerwca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w restauracji lub kawiarni - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów podczas spotkań organizowanych w restauracji lub kawiarni.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako komandytariusz, uzyskuje dochody z udziału w spółce komandytowej. Spółka komandytowa prowadzi działalność w zakresie sprzedaży artykułów spożywczych. W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami spółka zaprasza przedstawicieli kontrahentów na spotkania, albo przedstawiciele spółki są zapraszani na takie spotkania przez kontrahentów. Celem tych spotkań jest omawianie różnego rodzaju spraw biznesowych, jak np. ustalanie warunków sprzedaży towarów, przedstawianie aktualnej oferty handlowej, negocjowanie postanowień umów zawieranych z kontrahentami, itp. Spotkania te mogą odbywać się w siedzibie spółki (lub kontrahenta), a także z uwagi na dogodne miejsce i czas, również w restauracji, czy w kawiarni. Zapraszając kontrahenta do restauracji czy kawiarni, zgodnie z przyjętymi zwyczajowo zasadami, spółka ponosi koszty posiłku (lunchu, obiadu, kolacji) zamawianego z dostępnego menu oferowanego przez restaurację. Spotkaniom tym nie towarzyszą żadne formy wystawności, uroczystości, okazałości czy przepychu. Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT lub rachunkami wystawianymi na spółkę. W przyszłości spółka zamierza opisywać te dokumenty w sposób dokładniejszy, pozwalający na ustalenie partnera biznesowego i celu spotkania (np. nazwę kontrahenta, imię i nazwisko oraz stanowisko przedstawiciela kontrahenta, temat spotkania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na standardowy poczęstunek kontrahenta podczas spotkania w restauracji lub w kawiarni, któremu nie towarzyszą cechy wytworności, uroczystości, przepychu i okazałości, a służą jedynie załatwianiu spraw biznesowych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na standardowy, zwyczajowo przyjęty poczęstunek kontrahenta podczas spotkania w restauracji, czy w kawiarni, o ile spotkania te służą załatwianiu spraw służbowych oraz nie mają charakteru wytworności, uroczystości, przepychu i okazałości, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm. - dalej u.p.d.o.f.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. nie stanowią koszty uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

U.p.d.o.f., ani też żadna inna ustawa nie definiuje pojęcia reprezentacji. W takich okolicznościach należy posłużyć się definicją słownikową (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN 1992), zgodnie z którą "reprezentacja" oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Zdaniem Wnioskodawcy z art. 23 ust 1 pkt 23 u.p.d.o.f. należy wnioskować, iż wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają te wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, które mają charakter reprezentacyjny. Aby wydatki zostały uznane za reprezentację, muszą odbiegać od ustalonych norm, przyjętych zwyczajów, mieć cechy wytworności i wystawności. W ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na standardowy, zwyczajowo przyjęty poczęstunek kontrahenta podczas spotkania w restauracji, czy w kawiarni, o ile spotkania te służą załatwianiu spraw służbowych oraz nie mają charakteru wytworności, uroczystości i okazałości, nie można utożsamiać z wydatkami o charakterze reprezentacyjnym, a zatem powinny być uznane jako koszty uzyskania przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki

• NSA z dnia 25 maja 2012r., sygn. II FSK 2200/10,
• WSA w Krakowie z dnia 18 maja 2010r., sygn. akt I SA/Kr 620/10.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 360 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie oznacza jednak, iż można dowolnie określać zakres znaczeniowy tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin „reprezentacja”, wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako „przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu”, a nie „wystawność, okazałość, wytworność”. Dlatego też termin „reprezentacja” użyty w art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, należy rozumieć jako „przedstawicielstwo podatnika, działanie w jego imieniu, w jego interesie, na jego rzecz”, a nie jako „wystawność, wytworność, czy okazałość”.

Zatem przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w sytuacji gdy były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami zwłaszcza podczas spotkań organizowanych w kawiarniach, czy restauracjach.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, jako komandytariusz, uzyskuje dochody z udziału w spółce komandytowej. W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami spółka zaprasza przedstawicieli kontrahentów na spotkania, albo przedstawiciele spółki są zapraszani na takie spotkania przez kontrahentów. Celem tych spotkań jest omawianie różnego rodzaju spraw biznesowych. Spotkania te mogą odbywać się w siedzibie spółki (lub kontrahenta), a także z uwagi na dogodne miejsce i czas, również w restauracji czy w kawiarni. Zapraszając kontrahenta do restauracji czy kawiarni, zgodnie z przyjętymi zwyczajowo zasadami, spółka ponosi koszty posiłku (lunchu, obiadu, kolacji) zamawianego z dostępnego menu oferowanego przez restaurację.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki na zakup poczęstunku podawanego podczas spotkań z kontrahentami, odbywanymi w kawiarni czy restauracji, niezależnie od charakteru poczęstunku (czy jest to poczęstunek standardowy, zwyczajowy czy też okazały lub wystawny), są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Zauważyć jednocześnie należy, iż pomimo wskazania przez Wnioskodawcę, iż wydatki, o których mowa we wniosku ponoszone są na standardowy, zwyczajowo przyjęty poczęstunek kontrahenta podczas spotkania w restauracji czy w kawiarni, nie mają charakteru wytworności, uroczystości, przepychu i okazałości, stwierdzić należy, iż nie stanowi to kryterium kwalifikowania wydatków jako reprezentacji, gdyż o takim charakterze decyduje związek z pełnieniem funkcji przedstawicielskich, rozumianych jako występowanie w imieniu podatnika, a nie okazałość lub wystawność sprawowania takiego przedstawicielstwa.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroków, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, nie podziela prezentowanego w nich stanowiska, tym bardziej, iż orzecznictwo sądów administracyjnych, jest w zakresie będącym przedmiotem złożonego wniosku niejednolite.

Spośród wyroków potwierdzających stanowisko organu w przedmiotowej sprawie wymienić należy przykładowo wyroki:

• NSA z 25 stycznia 2012r., sygn. akt II FSK 1445/10,
• WSA w Gliwicach z dnia 13 stycznia 2011r, sygn. akt I SA/Gl 909/10,
• WSA w Warszawie z dnia 27 listopada 2009r. sygn. akt. III SA/Wa 925/09,
• WSA we Wrocławiu z dnia 13 maja 2010r. sygn. akt I SA/Wr 334/10,
• WSA we Lublinie z dnia 23 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Lu 151/10,
• WSA w Szczecinie z dnia 31 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Sz 127/10,
• WSA w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2010r. sygn. akt I SA/Ke 202/10,
• WSA w Warszawie z dnia 13 września 2010r., sygn. III SA/Wa 752/10.
  
  

Zauważyć również należy, iż postępowanie w sprawie dot. wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ udzielając interpretacji, przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez Wnioskodawcę. Nie można zatem utożsamiać „trybu interpretacji” z postępowaniem podatkowym, a w konsekwencji i żądać, aby wydając interpretację organ, odnosił się do każdego powołanego we wniosku wyroku sądowego, czy też prowadził szeroko rozumianą polemikę z każdym poglądem Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.