Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/151/SEW/2014/RWPD-17033
z 19 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 29 sierpnia 2012 r. Nr IBPBI/1/415-711/12/ESZ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak też poza jej siedzibą jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 29 sierpnia 2012 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze jak i wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji. Interpretacja wydana została na wniosek Pana z dnia 8 czerwca 2012 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, jako komandytariusz, uzyskuje dochody z udziału w spółce komandytowej. Spółka komandytowa prowadzi działalność w zakresie sprzedaży artykułów spożywczych. W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami spółka zaprasza przedstawicieli kontrahentów na spotkania, albo przedstawiciele spółki są zapraszani na takie spotkania przez kontrahentów. Celem tych spotkań jest omawianie różnego rodzaju spraw biznesowych, jak np. ustalanie warunków sprzedaży towarów, przedstawianie aktualnej oferty handlowej, negocjowanie postanowień umów zawieranych z kontrahentami, itp. Spotkania te mogą odbywać się w siedzibie spółki (lub kontrahenta), a także z uwagi na dogodne miejsce i czas, również w restauracji, czy w kawiarni. Zapraszając kontrahenta do restauracji czy kawiarni, zgodnie z przyjętymi zwyczajowo zasadami, spółka ponosi koszty posiłku (lunchu, obiadu, kolacji) zamawianego z dostępnego menu oferowanego przez restaurację. Spotkaniom tym nie towarzyszą żadne formy wystawności, uroczystości, okazałości czy przepychu. Wydatki te są dokumentowane fakturami VAT lub rachunkami wystawianymi na spółkę. W przyszłości spółka zamierza opisywać te dokumenty w sposób dokładniejszy, pozwalający na ustalenie partnera biznesowego i celu spotkania (np. nazwę kontrahenta, imię i nazwisko oraz stanowisko przedstawiciela kontrahenta, temat spotkania).

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy wydatki ponoszone na standardowy poczęstunek kontrahenta podczas spotkania w restauracji lub w kawiarni, któremu nie towarzyszą cechy wytworności, uroczystości, przepychu i okazałości, a służą jedynie załatwianiu spraw biznesowych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na standardowy, zwyczajowo przyjęty poczęstunek kontrahenta podczas spotkania w restauracji, czy w kawiarni, o ile spotkania te służą załatwianiu spraw służbowych oraz nie mają charakteru wytworności, uroczystości, przepychu i okazałości, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm. - dalej u.p.d.o.f.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. nie stanowią koszty uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

U.p.d.o.f., ani też żadna inna ustawa nie definiuje pojęcia reprezentacji. W takich okolicznościach należy posłużyć się definicją słownikową (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN 1992), zgodnie z którą "reprezentacja" oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Zdaniem Wnioskodawcy z art. 23 ust 1 pkt 23 u.p.d.o.f. należy wnioskować, iż wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów podlegają te wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, które mają charakter reprezentacyjny. Aby wydatki zostały uznane za reprezentację, muszą odbiegać od ustalonych norm, przyjętych zwyczajów, mieć cechy wytworności i wystawności. W ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na standardowy, zwyczajowo przyjęty poczęstunek kontrahenta podczas spotkania w restauracji, czy w kawiarni, o ile spotkania te służą załatwianiu spraw służbowych oraz nie mają charakteru wytworności, uroczystości i okazałości, nie można utożsamiać z wydatkami o charakterze reprezentacyjnym, a zatem powinny być uznane jako koszty uzyskania przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki:

• NSA z dnia 25 maja 2012r., sygn. II FSK 2200/10,
• WSA w Krakowie z dnia 18 maja 2010r., sygn. akt I SA/Kr 620/10.
  
  

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 29 sierpnia 2012 r. Nr IBPBI/1/415-711/12/ESZ, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) wydatki na zakup poczęstunku podawanego podczas spotkań z kontrahentami, odbywanymi w kawiarni czy restauracji, niezależnie od charakteru poczęstunku (czy jest to poczęstunek standardowy, zwyczajowy czy też okazały lub wystawny), są kosztami reprezentacji, o której mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, i jako takie nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy. Zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Problematyka kosztów podatkowych w kwestii dotyczącej, czy w każdym przypadku wydatki przedsiębiorcy na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych i okazjonalnych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, podlegające wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której zauważono m.in., (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt FSK 392/11, wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt. II FSK 702/11, wydany w składzie siedmiu sędziów.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny m.in. wskazał, że (...) wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodu, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu zatem oznacza to, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy (...). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednocześnie, że (...) wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy kwalifikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów (...).

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że o ile poniesione koszty nie służą reprezentacji, to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, uznać należy za prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu zdarzenia przyszłego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.).Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.