POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § l i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zmianami) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.09.2006r. (data wpływu do tut. Urzędu), uzupełnionego pismami: z dnia 21.09.2006r., 28.09.2006r oraz 09.10.2006r.( daty wpływu do tut. Urzędu ) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji art. 31 ust. l i 2 oraz art. 100 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2005r.Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, podane we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie
Stan faktyczny podany we wniosku jest następujący:Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Towary nabywane od kontrahentów z Unii Europejskiej przywożone są na terytorium Polski przez usługodawców (przewoźników , firmy spedycyjne) mających siedzibę poza terytorium kraju- są to inne podmioty niż dostawcy, od których nabywane są towary. Koszt usługi transportowej doliczany był przez podatnika do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów.

Pytanie Wnioskodawcy:
Czy usługa transportu towarów zakupiona od zagranicznego przewoźnika ( nie będącego jednocześnie dostawcą towarów) mogła być do dnia 31 maja 2005r. zaliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a tym samym czy Podatnik mógł jej nie wykazywać odrębnie jako importu usługi transportowej?

Stanowisko Wnioskodawcy co do oceny stanu faktycznego:W ocenie Wnioskodawcy ujęcie w podstawie opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) zapłaty za transport, którą obciążył go inny podmiot niż dostawca towarów, było postępowaniem prawidłowym, wynikającym z art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 11marca 2004 r. w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r. Podstawa opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów została określona w art. 31 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - jest nią kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Zgodnie z art. 31 ust. 2 tej ustawy, do dnia 31 maja 2005 r. do podstawy opodatkowania wliczało siędodatkowo:

1) podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów;
2) wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu orazubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującegowewnątrzwspólnotowego nabycia.

Koszty transportu, zwiększające podstawę opodatkowania z tytułu WNT zostały wymienione bezpośrednio w powyżej zacytowanym art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Mowa jest w nim tylko o kosztach transportu, które pobierane są przez dostawcę wewnątrzwspólnotowego od podmiotu dokonującego WNT. Bezpośrednio nie został tu natomiast wymieniony transport, którego kosztami nabywcę towarów obciąża inny podmiot niż dostawca wewnątrzwspólnotowy. Nie oznacza to jednak, że Podatnik nie miał możliwości zwiększenia podstawy opodatkowania z tego tytułu. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 31 ust. 2 pkt l ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r.) podstawę opodatkowania z tytułu WNT zwiększało się również o podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów. Z treści tego przepisu (pkt l, a nie pkt 2), w brzmieniu poprzednio obowiązującym, wynika zatem, że wszystkie inne należności, które Podatnik płacił w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru, powinny zwiększać podstawę opodatkowania z tego tytułu. Przepis nie wskazywał bowiem, że idzie tutaj tylko o należności publicznoprawne. Z tego względu a contrario należy uznać, że art. 31 ust. 2 pkt l ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2004 r., nie został ograniczony tylko do opłat publicznoprawnych - mieściły się w nim również należności o charakterze cywilnoprawnym. Taki charakter ma niewątpliwie odpłatność za koszty transportu, które Podatnik ponosił w związku z dokonywanym nabyciem wewnątrzwspólnotowym, jeżeli został nimi obciążony przez inny podmiot niż dostawca.Z powyższych względów należy uznać, że podstawę opodatkowania z tytułu WNT do dnia 31 maja 2005 r. Podatnik mógł zwiększyć również o koszty transportu, który został wykonany przez inny podmiot niż dostawca.Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje ponadto potwierdzenie w nowelizacji do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Od dnia l czerwca 2005 r. w art. 31 ust. 2 pkt l przedmiotowej ustawy został zmieniony zapis, zgodnie z którym do podstawy opodatkowania z tytułu WNT wliczało się podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów. Przepis ten obecnie brzmi: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku. Oznacza to, że dopiero po dniu wejścia w życie zmian do ustawy, tj. po dniu l czerwca 2005 r., przepis ten został zawężony do należności o charakterze publicznoprawnym - podobnych do podatków, ceł i opłat. Obecnie koszty transportu mogą być zatem wliczane do podstawy opodatkowania tylko na podstawie art. 31 ust. 2 pkt 2 (pkt l, poprzez jego zawężenie, nie znajduje już zastosowania), a to z kolei oznacza, że podstawę opodatkowania zwiększają tylko koszty transportu, którymi Podatnika obciążył dostawca wewnątrzwspólnotowy.Podsumowując należy stwierdzić, że zgodnie z obowiązującym do dnia 31 maja 2005 r. brzmieniem art. 31 ust. 2 pkt l ustawy z dnia 11 marca 2004 r. możliwe było przyjęcie interpretacji, zgodnie z którą podstawa opodatkowania z tytułu WNT obejmowała również koszty transportu, którymi Podatnik został obciążony przez inne podmioty niż dostawca wewnątrzwspólnotowy. Ograniczenie podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów tylko do doliczania kosztów transportu wykonanego przez dostawcę (poprzez zawężenie treści art. 31 ust. 2 pkt l ustawy) miało miejsce dopiero po dniu l czerwca 2005 r. W powołanym przepisie - przed jegonowelizacją - była natomiast mowa o „innych należnościach płaconych w związku z nabyciem.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym.

Zgodnie z art 31 ust l i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 maja 2005r. podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota jaką nabywający jest obowiązany zapłacić i obejmuje ona :1) podatki,cła (Opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów;2) wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu orazubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującegowewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Inne należności o których mowa w art. 31 ust. 2 pkt l ustawy wchodzą w skład podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli są związane z tym nabyciem, warunkują nabycie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel i gdy ich charakter jest jednocześnie podobny do charakteru innych opłat wymienionych w tym przepisie, tj. podatki, cło. Warunkiem włączenia wspomnianych należności do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest ich publicznoprawny (administracyjny charakter).

Wprowadzona ustawą z dnia 21 kwietnia 2005r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw ( Dz. U. nr 90 póz. 756) - nowela przepisu art. 31 ust. 2 pkt l precyzująca włączenie do podstawy opodatkowania z tytułu WNT: podatków , cła, opłat i innych należności o podobnym charakterze z wyjątkiem podatku - potwierdza, iż ustawodawca ograniczył wymienione w w/w przepisie należności do należności publicznoprawnych.Natomiast wszystkie należności dotyczące podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów o charakterze cywilnoprawnym zostały wymienione w ust. 2 pkt. 2 w/w artykułu. Należy zauważyć że przepis art. 31 ust 2 pkt 2 ustawy nie uległ zmianie w związku z nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług.

Koszty transportowe jako jedne z wymienionych w niezamkniętym katalogu koszów dodatkowych stanowią składnik podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o ile są pobierane przez faktycznego sprzedawcę towarów.Powyższe znajduje również potwierdzenie w zakresie nałożenia obowiązków określonych w art. 100 ustawy polegających na składaniu informacji podsumowujących o dokonanych transakcjach wewnątrzwspólnotowych - w tym wykazaniu łącznej wartości nabycia towarów, wyrażonej zgodnie z art. 31 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów. Zgodnie z art. 100 ust l wyżej wymienionej ustawy- Podatnicy, o których mowa w art. 15,dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu:

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przypadku informacji podsumowującychdotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów;wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w przypadku informacji podsumowującychdotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W ust. 3 tego artykułu ustawodawca wymienił dane, które powinna zawierać w szczególności informacja podsumowująca tj.:nazwę lub imię i nazwisko podmiotu, o którym mowa w ust. l lub 2, oraz jego numeridentyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzęduskarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9;właściwy i ważny numer identyfikacyjny kontrahenta nadany mu w państwie członkowskim, zktórego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jestdokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do któregojest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31,oraz łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w odniesieniu doposzczególnych kontrahentów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka ponosi koszty transportu związane z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, lecz świadczącym usługi transportowe są podmioty inne niż dostawca towarów .Zatem zarówno w deklaracji podatkowej VAT-7, jak i informacji podsumowującej YAT-UE, Spółka winna wykazywać wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w kwocie jaką jest zobowiązana zapłacić dostawcy towarów, przy uwzględnieniu przepisów art. 31 ust 2 pkt l oraz art. 31 ust.3, 4, i 5 ustawy. Natomiast usługi transportu towarów zakupione od zagranicznego przewoźnika - nie będącego jednocześnie dostawcą towarów - winny być przez Spółkę wykazane jako import usług.