Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka w związku z zamiarem nabycia usług, o których mowa w art. 28 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług dokonała zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 97 ust. 1, interpretując przepis art. 97 ust. 3 w taki sposób, że adresatem przepisu są podatnicy, o których mowa w art. 15, którzy byli zobowiązani do zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnicy VAT czynni na podstawie art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług, a okolicznością zastosowania normy jest wykonanie jednej z usług wskazanych w art. 97 ust. 3 ustawy.

W przypadku Spółki, dostawcą usługi miał być podmiot z Niemiec, zarejestrowany jako podatnik niemieckiego podatku od wartości dodanej. Ponadto Spółka uważała, że spełniony jest kolejny warunek przedstawiony w ust. 3, w brzmieniu: „jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług”, bo po podaniu numeru identyfikacyjnego, miejscem wykonania usługi byłby kraj wydającego numer identyfikacyjny, czyli Rzeczpospolita Polska (tzn. usługa podlegałaby podatkowi od towarów i usług w rozumieniu art. 2 pkt 11 ustawy), a podmiotem dokonującym dostawy byłby podatnik posiadający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4, w związku z definicją importu usług w art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług). Spółka dokonała zgłoszenia na formularzu VAT-R/UE w dniu 14.02.2005 r., po czym otrzymała potwierdzenie zarejestrowania VAT-5UE datowane na 17.02.2005 r.

W dniu 21.09.2006 r. (biorąc pod uwagę datę wystawienia faktury przez sprzedającego) Spółka dokonała wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), a w związku z tą transakcją dokonała zgłoszenia aktualizującego w dniu 11.10.2006 r. na formularzu VAT-R/UE traktując pozycje B.4 formularza jako odrębne tytuły podlegające aktualizacji.

Zdaniem Spółki, przepisy art. 97 ustawy o podatku od towarów i usług w ust. 1-3 wskazują podmioty zobowiązane do zgłoszenia transakcji wewnątrzwspólnotowych. Przepisy wskazują zarówno adresatów, jak i okoliczności w których obowiązek powstaje. I tak ust. 1 dotyczy wyłącznie podatników wskazanych w art. 15, podlegających rejestracji jako podatnicy VAT czynni, w związku z transakcjami WDT i WNT. Ust. 2 wskazuje na podatników, którzy dokonują WNT, będąc podatnikami w rozumieniu art. 15 (podatnicy VAT zwolnieni lub niekorzystający z fakultatywnego prawa zgłoszenia) lub w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, ale tacy, którzy nie są podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy.

Z kolei, przez „podatników w rozumieniu art. 15, podlegających obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2”, o których mowa w ust. 3 art. 97 należy rozumieć podatników prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy w zakresie czynności wskazanych w art. 5, podlegających obowiązkowi zgłoszenia w związku z art. 96 ustawy. Są oni „inni niż wymienieni w ust. 1 i 2” z tego powodu, że:

1. ustawodawca nie wskazuje ich jako podatników zobowiązanych do zgłoszenia rejestracyjnego w związku z wykonywaniem czynności wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6, lub 7 ustawy (bo nie są to czynności wskazane w art. 5), ale w związku z tym, że prowadzą działalność gospodarczą, a więc są podatnikami w rozumieniu art. 15 w zakresie czynności wskazanych w art. 5 ustawy,
2. jednocześnie nie są podatnikami, których obowiązek powstaje wyłącznie z tytułu WNT.

Natomiast w kwestii warunku, że usługi te stanowiłyby dla podatnika import usług, zdaniem Spółki chodzi tu jedynie o nabywanie usługi od podmiotu posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Wskazują na to następujące przesłanki:

1. definicja importu usług w art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy,
2. fakt, że miejscem świadczenia usług wskazanych w ust. 3 art. 97 jest zawsze kraj, który wydał numer identyfikacyjny nabywcy (potwierdzenie również w art. 17 ust. 2 ustawy),
3. Spółka posługuje się jedynie numerem identyfikacyjnym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych wydanym przez organy podatkowe Rzeczpospolitej Polskiej.

Tak więc jeżeli Spółka używa jedynie numeru identyfikacyjnego wydanego przez organy podatkowe RP wyznacznikiem, czy nabywane usługi wskazane w art. 28 ust. 3, 4, 6, lub 7 ustawy o podatku od towarów i usług byłyby importem usług jest jedynie siedziba lub miejsce zamieszkania albo pobytu świadczącego usługę.

Nie będzie więc transakcją wewnątrzwspólnotową (tzn. taką, dla której podatnik jest zobowiązany podać numer identyfikacyjny, o którym mowa w art. 97 ust. 10 lub 11 ustawy o podatku od towarów i usług) wewnątrzwspólnotowa usługa transportu towarów, o której mowa w art. 28 ust. 3 ustawy, jeżeli usługodawcą jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6. Jak stanowi art. 97 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, podlegających obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy nabywając usługi, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowani na potrzeby podatku na terytorium kraju, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, przez import usług rozumieć należy świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. usługobiorca usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów. Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy, w przypadkach wymienionych w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Dodatkową okolicznością determinującą uzyskanie statusu podatnika z tytułu importu usług jest miejsce świadczenia przedmiotowej usługi. Wskazać bowiem należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dla ustalenia gdzie i przez kogo winien zostać rozliczony podatek należny z tytułu świadczenia usług podstawowe znaczenie ma określenie w jaki sposób przepisy tej ustawy wskazują miejsce ich świadczenia. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać będzie odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż obowiązkowi zawiadomienia, o którym mowa w art. 97 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają podatnicy w rozumieniu art. 15 (prowadzący działalność gospodarczą), podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni (art. 96 ustawy), inni niż wymienieni w art. 97 ust. 1 i 2, którzy nabywając usługi, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 podają numer, pod którym są zidentyfikowani na potrzeby podatku na terytorium kraju, jeżeli podmiot świadczący usługę posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju – w związku z czym usługi te stanowiłyby u nich import usług (pod warunkiem zarejestrowania jako podatnik VAT UE – art. 17 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.