INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10.10.2007 r. (data wpływu 12.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, która polega na produkcji i sprzedaży urządzeń chłodniczych i wentylacyjnych. W 2004 r. wnioskodawca dokonał sprzedaży kontrahentowi instalacji chłodniczej wraz z montażem na łączną kwotę 45.000 zł netto (54.900 zł brutto).

Nabywca okazał się być nieuczciwym i nie uregulował należności za otrzymany towar. W związku z powyższym sprawa została skierowana najpierw do Sądu, a następnie do komornika sądowego w celu przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego. We wrześniu br. wnioskodawca otrzymał postanowienie od komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

Z uzasadnienia postanowienia o umorzeniu egzekucji wynika, iż jeden z dłużników nie zamieszkuje pod wskazanym we wniosku egzekucyjnym adresem. Egzekucja z nieruchomości, wierzytelności i kont bankowych drugiego dłużnika okazała się bezskuteczna. Wobec powyższego komornik umorzył postępowanie na zasadzie art. 824 § 1 pkt 3 kpc. Ponadto wierzytelności te zostały przez wnioskodawcę zarachowane jako przychody należne na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest zaliczenie powyższych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy w związku z umorzeniem postępowania egzekucyjnego przez komornika sądowego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc nieściągalność powyższej wierzytelności została uprawdopodobniona i na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 może zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko strony w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy do kosztów uzyskania przychodu zalicza się wierzytelności nieściągalne, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako należne, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Powyższy przepis formułuje dwa warunki pozwalające na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne.

Pierwszym jest, aby wierzytelności te zostały uprzednio na podstawie art. 14 ustawy zarachowane jako przychody należne.Drugim warunkiem jest natomiast uprawdopodobnienie nieściągalności.

Z art. 23 ust. 2 wynika, iż za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20 uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
   
   
2. postanowieniem sądu o:
   
   a. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
   
   b. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
   
   c. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
   
   

protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Wymienione przesłanki stanowią katalog zamknięty. Oznacza to, że dla celów podatkowych tylko na podstawie ww. dokumentów można zaliczyć nieściągalne wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 1.

Zatem zostały spełnione warunki do uznania za koszt uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnej, gdyż:

1. wierzytelność była wcześniej zaliczana do przychodów należnych,
   
   
2. wierzytelność nie jest przedawniona,
   
   
3. nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (postanowienie o umorzeniu egzekucji na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc wydane przez organ postępowania egzekucyjnego).
   
   

Mając na uwadze powyższe, zajęte przez Pana stanowisko w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności jest prawidłowe, pod warunkiem, iż uzna Pan postanowienie organu egzekucyjnego za zgodne ze stanem faktycznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.