POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 05.02.2007r. (data wpływu do tut. Urzędu 07.02.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego – w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacji od inwestycji w obcym środku trwałym, przez okres 30 miesięcy oraz sposobu zaliczenia do kosztów zyskania przychodów niezamortyzowanej części inwestycji, po wykupieniu środka trwałego na własność,

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pan prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, które wykonuje używanym samochodem ciężarowym będącym przedmiotem leasingu operacyjnego na podstawie umowy zawartej 28.11.2005r. na okres 24 miesięcy.

Pojazd ten został przez podatnika ulepszony w ten sposób, że dobudowano kabinę sypialną wraz z owiewkami bocznymi o wartości netto 5.000 zł.

Podatnik pyta:

1. Czy może zastosować amortyzację do inwestycji w obcych środkach trwałych, dotyczących środków transportu - przez okres 30 miesięcy?
2. Czy po zakończeniu umowy i wykupie pojazdu nie zamortyzowana wartość będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu jednorazowo, czy w miesięcznych odpisach amortyzacyjnych?

Zdaniem podatnika obowiązujące przepisy art. 22 j pkt. 4 ust. 2 – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dają przywilej samodzielnego ustalania stawki amortyzacyjnej dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy:

Zgodnie z art. 22 a ust. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają również, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Ustawa podatkowa nie definiuje wprost pojęcia „inwestycji w obcych środkach trwałych”. W praktyce przyjmuje się, że inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który jest używany na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy. Inwestycje w obcym środku trwałym są to wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Z treści art. 22 g ust. 17 ww. ustawy wynika, że środki trwałe uznaje się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptacje lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Na podstawie art. 22 j ust. 1 pkt. 2 w/cyt. ustawy w związku z ust. 4 pkt. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym, że dla inwestycji w obcych środkach transportu okres amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

W myśl przepisu z art. 22 h ust. 1 pkt. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22 k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22 e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22 g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22 h ust. 1 pkt. 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Na podstawie przedstawionego w piśmie stanu faktycznego oraz w świetle przywołanych powyżej przepisów podatkowych podatnik może dokonywać amortyzacji od inwestycji w obcym środku trwałym wg stawki indywidualnej w okresie nie krótszym niż 30 miesięcy, w miesięcznych odpisach, do końca tego miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową.