INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2012 r. (data wpływu 30 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy po zgłoszeniu likwidacji działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy po zgłoszeniu likwidacji działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od 24 czerwca 2007 r. do 31 grudnia 2011 r. prowadził Pan działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych na rzecz klientów indywidualnych oraz osób prowadzących działalność gospodarczą. Ze względu na fakt, iż jeden z klientów nie wywiązał się ze swojego zobowiązania wobec Pana, zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, skorzystał Pan z instytucji ulgi za złe długi. Ponadto złożył Pan pozew do sądu o zwrot swojej należności. Na podstawie tytułu wykonawczego dłużnik został zobowiązany do uregulowania zobowiązania wobec Pana (ugoda sądowa). Część należności uzyskał Pan w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, i zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zwiększył Pan podatek należny za okres, w którym należność została uregulowana. W związku z tym, że dłużnik nie uregulował pozostałych zobowiązań, zgodnie z postanowieniem sądu, złożył Pan do kancelarii komorniczej wniosek wierzyciela o egzekucję roszczeń pieniężnych. W wyniku egzekucji cześć należności została uregulowana po dniu likwidacji działalności gospodarczej i wyrejestrowaniu się z rejestru podatników VAT czynnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymana należność po likwidacji działalności gospodarczej zobowiązuje do zwiększenia podatku należnego, skoro nie jest Pan podatnikiem VAT czynnym...

Zdaniem Wnioskodawcy, generalnie obowiązek składania deklaracji VAT mają podatnicy VAT czynni, a w niektórych przypadkach również podatnicy zwolnieni od podatku. W każdym jednak przypadku, gdy mowa o konieczności składania deklaracji, ustawa posługuje się pojęciem „podatnika”. Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, korekty deklaracji mogą składać podatnicy, płatnicy i inkasenci. W konsekwencji, stosując powyższe przepisy wprost należy uznać, że skoro po likwidacji działalności gospodarczej (i złożeniu druku VAT-Z), Wnioskodawca stracił status podatnika, to stracił również uprawnienia do składania deklaracji VAT. W ocenie Wnioskodawcy, po likwidacji, otrzymane należność, przy której skorzystano z instytucji ulgi za złe długi, brak jakichkolwiek podstaw prawnych, aby odprowadzić do urzędu skarbowego podatek należny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. nr 177, poz. 1054).

Na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Powołany przepis dopuszcza zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Aby jednak podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, musi spełnić łącznie warunki określone w art. 89a ust. 2 Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Na podatniku (wierzycielu) dokonującym korekty podatku należnego w ramach ulgi na złe długi ciążą liczne obowiązki związane z dokonaniem korekty. Zostały one określone w art. 89a ust. 3-6 ustawy.

Stosownie do zapisu art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4).

Stosownie do zapisu art. 89a ust. 5 ustawy, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Na podstawie art. 89a ust. 6 ustawy, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7).

Powołane wyżej przepisy wskazują, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest możliwe, o ile zostaną spełnione wszystkie warunki enumeratywnie wymienione w art. 89a ust. 1a i ust. 2 do 7 powołanej ustawy.

Należy wskazać, iż na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, skorzystał Pan z instytucji ulgi za złe długi. Ponadto złożył Pan pozew do sądu o zwrot niezapłaconej przez klienta należności. Na podstawie tytułu wykonawczego dłużnik został zobowiązany do uregulowania zobowiązania wobec Pana (ugoda sądowa). Część należności uzyskał Pan w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, wobec czego, zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zwiększył Pan podatek należny za okres, w którym należność została uregulowana. W związku z tym, że dłużnik nie uregulował pozostałych zobowiązań, zgodnie z postanowieniem sądu, złożył Pan do kancelarii komorniczej wniosek wierzyciela o egzekucję roszczeń pieniężnych. Działalność gospodarczą prowadził Pan do dnia 31 grudnia 2011 r. W wyniku egzekucji cześć należności została uregulowana po dniu likwidacji działalności gospodarczej i wyrejestrowaniu się z rejestru podatników VAT czynnych.

Z tak przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż w momencie dokonania usługi, za którą nabywca nie uiścił kwoty należnej, Wnioskodawca był czynnym i zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów w sytuacji, gdy podatnik otrzyma należność, której nieściągalność została wcześniej uprawdopodobniona i względem której została dokonana korekta podatku w ramach „ulgi na złe długi”, to ma on obowiązek odpowiednio zwiększyć podatek należny. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Korekta podatku należnego nie jest zatem ostateczna. Jeśli bowiem podatnik otrzyma należność, która wcześniej została odpisana, jako nieściągalna i względem, której została dokonana korekta podatku w ramach „ulgi na złe długi”, wówczas ma on obowiązek, na mocy powołanego przepisu, odpowiednio zwiększyć podatek należny.

W świetle powyższego, ustosunkowując się do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy część zaległych należności uregulowano, wówczas – po skorzystaniu „z ulgi na złe długi” – ma on obowiązek „zwrotu” skorygowanego podatku.

Obowiązek zwiększenia podatku należnego, w takim przypadku, wynika wprost z przepisu art. 89a ust. 4 ustawy.

Skoro zatem Wnioskodawca skorzystał z „ulgi za złe długi” będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to pomimo, że w momencie uregulowania przez dłużnika części należności, Wnioskodawca nie posiadał już statutu podatnika podatku VAT czynnego, ma obowiązek dokonać rozliczenia (zwrotu) podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym sporna należność została uregulowana. Należy bowiem podkreślić, iż otrzymana kwota jest należą z tytułu sprzedaży usług, wyświadczonych przez Wnioskodawcę w okresie, w którym występował jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Końcowo należy zauważyć, iż w niniejszej sprawie nie ma zastosowania powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), dotyczący prawa do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji przez podatnika, płatnika i inkasenta.

Jednocześnie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości skorzystania z ulgi określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska i nie zadano pytania, a fakt skorzystania z tej ulgi przyjęto jako element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.