INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 17 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2007 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupuje kubki, długopisy, kalendarze, teczki, portfele, sztućce do grilla, pokrowce na ubrania, scyzoryki, kalkulatory, przyborniki do manicure, sznury na klucze, zegary, parasole, portmonetki, pamięci przenośne USB, kamizelki, suwaki (mierniki), noże wielofunkcyjne, frisbee, zapalniczki, bloczki firmowe, worki reklamowe, suwaki do mierzenia stali, otwieracze, calówki, cukierki w pudełku, mini przybory do jedzenia i inne drobne upominki. Wszystkie te przedmioty opatrzone są logo Spółki. Zakupione upominki Spółka wręcza swoim klientom względnie potencjalnym klientom na wszelkiego rodzaju imprezach reklamowych (targach, wystawach) oraz przy nabywaniu przez kontrahentów towarów handlowych. W/w przedmioty reklamowe, w ocenie Spółki, są jednym ze środków wyrazu reklamy przedsiębiorstwa mającej na celu:

• poszerzenie wiedzy nabywców względnie przyszłych nabywców o towarach handlowych firmy,
• osiągnięcie zwiększenia przychodów firmy,
• utrwalenie u nabywców znaku firmowego zawartego w logo jako odniesienie do jakości oferowanych towarów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na nabycie przedmiotów z widocznym na nich logo firmy, przekazanych następnie kontrahentom Spółka może potraktować jak wydatki na reklamę przedsiębiorstwa i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej ustawą PDOP) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jak wynika z przytoczonego przepisu aby wydatek był zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu muszą być spełnione następujące przesłanki:

• wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatek nie jest wymieniony w katalogu wydatków, których nie uważa się koszty uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP.
  
  

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy PDOP są, począwszy od 01.01.2007 r. wyłącznie koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W katalogu wyłączeń nie ma jednak wydatków związanych z reklamą firmy lub produktów oferowanych przez podatnika. Jak wskazuje bowiem Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu w wydanym w dniu 07.05.2007 r. postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego o sygnaturze PSUS/PB-R I-PDP/423-44/106/07/WS/52697 pojecie „reklama” oznacza zatem wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowanie za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu (plakat, reklama świetlna, reklama w prasie, radiu, telewizji). Od strony przedmiotowej można rozróżnić reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Reklama może dotyczyć nie tylko oferowanych towarów, ale również samej firmy i jej znaku. Ponadto na stronie internetowej Krajowej Informacji Podatkowej prowadzonej przez Ministerstwo Finansów odnośnie tego zagadnienia znajdują się następujące wyjaśnienia: „oznakowanie prezentu logo firmy przesądza o tym, że prezent ma charakter reklamowy i wydatek na jego zakup może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (koszulka, długopis, kartka świąteczna, kubek, smycz, karteczki samoprzylepne, kalendarz itp.)”.

Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wydatki Spółki na zakupione i przekazane kontrahentom, lub potencjalnym kontrahentom w celu zachęcenia do współpracy ze Spółką, drobne upominki z logo firmy mogą być zaliczone przez Spółkę do wydatków reklamowych i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na drobne upominki opatrzone logo Spółki (kubki, długopisy, kalendarze, teczki, portfele, sztućce do grilla, pokrowce na ubrania, scyzoryki, kalkulatory, przyborniki do manicure, sznury na klucze, zegary, parasole, portmonetki, pamięci przenośne USB, kamizelki, suwaki (mierniki), noże wielofunkcyjne, frisbee, zapalniczki, bloczki firmowe, worki reklamowe, suwaki do mierzenia stali, otwieracze, calówki, cukierki w pudełku, mini przybory do jedzenia i inne drobne upominki) stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. „Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać bowiem należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Samo oznaczenie upominku/gadżetu logo firmy (produktu) nie przesądza jeszcze o jego reklamowym charakterze.

Właściwa kwalifikacja wydatku i ocena czy ma on związek z przychodami możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp.

W przypadku gadżetów o niewielkiej wartości, wydawanych masowo potencjalnym klientom, trudno raczej przypisać im funkcję reprezentacyjną. Ich obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny przedsiębiorstwa (firmy) czy produktu stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na gadżety lub upominki o niskiej wartości jednostkowej oznaczone logo firmy lub logo produktu, wręczane kontrahentom bądź potencjalnym kontrahentom podczas imprez zbiorowych takich jak: ogólnodostępne targi, wystawy itp. mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w przypadku przekazywania gadżetów lub upominków o wyższej wartości, wyselekcjonowanym kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom mimo, iż będą oznakowane logo Spółki, gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami to wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż jeżeli działania Spółki polegają na przekazywaniu drobnych upominków oznakowanych logo Spółki klientom lub potencjalnym klientom na wszelkiego rodzaju imprezach reklamowych takich jak targi czy wystawy bądź przy nabywaniu przez kontrahentów towarów handlowych to spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie przychodów.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie drobnych upominków o niewielkiej wartości opatrzonych w logo Spółki, jako pozostające w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.