P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków -Prądnik działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 28.06.2007r. /data wpływu do tut. Urzędu 03.07.2007 r./ dotyczącego udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z treści złożonego wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą i ponosi wydatki na zakup kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, ciastek i innych słodyczy, które znajdują się w biurze w miejscu dostępnym dla kontrahentów firmy.

Pana zdaniem, wydatków tych nie można uznać za koszty reprezentacji, gdyż przez reprezentację należy rozumieć wystawność, okazałość, a zakup kawy, herbat i innych napojów jak i słodyczy nie powoduje, że firma prezentuje się w jakiś okazały sposób czy też podnosi swój prestiż i kształtuje wizerunek firmy w oczach kontrahentów. Uważa Pan, że wydatki te należy traktować jako koszty utrzymania biura i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków – Prądnik stwierdza:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm./ kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, między nim, a spodziewanym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo – skutkowy tego typu, że jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, które zawiera art. 23 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego odwołując się do znaczenia nadanego w języku ogólnym, określonego w słownikach „reprezentacja” to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. W odniesieniu do działalności gospodarczej reprezentacja jest rozumiana jako kształtowanie i utrwalanie korzystnego wizerunku firmy, poprzez np. jej wystrój, kontakty oficjalne i handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi, sposób podejmowania kontrahentów, wręczanie upominków. Z powyższego wynika, że o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami, gośćmi i potencjalnymi klientami.

W związku z powyższym należy uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym poniesione przez Pana wydatki na zakup artykułów spożywczych, napoi bezalkoholowych, słodyczy i wyrobów cukierniczych, wykorzystywanych między innymi na poczęstunek dla kontrahentów, mieszczą się w definicji pojęcia reprezentacji i w związku z tym są wydatkami, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te ponoszone są w celu kształtowania pozytywnego wizerunku firmy na zewnątrz również w relacjach z kontrahentami.

Zgodnie z art 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie, zgodnie z art. 236 ustawy Ordynacja podatkowa, służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków – Prądnik w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.