INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 20.09.2007 r. (data wpływu 25.09.2007 r.) uzupełnionego na wezwanie z dnia 26.11.2007 r. Nr IP-PB3-423-251/07-2/AG pismami z dnia 04.12.2007r. (wpływ 05.12.2007 r. i 10.12.2007 r.)- o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.09.2007 r. został złożony wniosek (uzupełniony na wezwanie z dnia 26.11.2007 r. Nr IP-PB3-423-251/07-2/AG pismem z dnia 04.12.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z nowelizacją, ustawy o CIT w art. 17 dodano pkt 44, który brzmi następująco: „zwalnia się z podatku CIT dochody wspólnot mieszkaniowych - z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi", Wspólnota zwraca się o interpretację powyższego zapisu.

Wspólnota uzyskuje przychody z tytułu zbieranych zaliczek na poczet kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej, które są zwolnione z podatku dochodowego. Jednakże uzyskuje również przychody z najmu powierzchni wspólnej pod reklamę (pożytki), które to dochody zgodnie z nowelizacją ustawy o CIT są opodatkowane. Wspólnota przeznacza przychody z reklam na poczet pokrycia kosztów utrzymania nieruchomości. Inne dodatkowe przychody, które uzyskuje wspólnota to np. przychody z najmu powierzchni wspólnej pod maszty telefonii komórkowej itp.

Koszty ponoszone przez Wspólnotę mogą być dwojakiego rodzaju tzn. bezpośrednie (np. remont najmowanego pomieszczenia, energia zużyta w tym pomieszczeniu itp.) jak i pośrednie, służące obydwu rodzajom przychodów (dot. dochodu nieopodatkowanego jak i opodatkowanego), gdzie nie można jednoznacznie określić, w jakiej wysokości dany koszt należy zaliczyć na poszczególne przychody.

W momencie gdy Wspólnota ma wyliczone koszty dla przychodów opodatkowanych i zwolnionych mogą zaistnieć różne warianty wyników finansowych, tj.:

• ogólny wynik wspólnoty jest ujemny (zarówno z przychodów zwolnionych jak i opodatkowanych). W tym wypadku sytuacja jest jasna, wspólnota nie odprowadza podatku.



• ogólny wynik wspólnoty jest ujemny, ale wspólnota uzyskała dochód z tytułu dodatkowych przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wspólnota Mieszkaniowa prawidłowo interpretuje art. 17 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. że z podatku zwalnia się dochody powstałe z różnicy pomiędzy zbieranymi zaliczkami na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej, a rzeczywistymi kosztami
2. Czy koszt, którego nie można bezpośrednio przypisać do konkretnego przychodu opodatkowanego, można wyliczyć stosunkiem w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodu...
Drugie pytanie dotyczy dodatkowych przychodów, które uzyskuje wspólnota np. przychody z najmu powierzchni wspólnej pod reklamy, maszty telefonii komórkowej itp. Czy zgodnie z art. 15.1 i 15.2 i 2a może stosować podane w tym przepisie wyliczanie kosztu dla tych pożytków. Koszty mogą być dwojakiego rodzaju tzn. bezpośrednie (np. remont najmowanego pomieszczenia, energia zużyta w tym pomieszczeniu itp.) jak i pośrednie, służące obydwu rodzajom przychodów (dot. dochodu nieopodatkowanego jak i opodatkowanego), gdzie nie można jednoznacznie określić, w jakiej wysokości dany koszt należy zaliczyć na poszczególne przychody. Czy w takim przypadku można ten koszt wyliczyć stosunkiem w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów...
3. Czy w przypadku gdy ogólny wynik wspólnoty jest ujemny, ale wspólnota uzyskała dochód z tytułu dodatkowych przychodów, należy odprowadzać od tego dochodu podatek mimo, że ogólnie wspólnota wykazuje stratę...

Zdaniem wnioskodawcy.

1. W rozumieniu Wspólnoty zwolnieniu podlegają dochody powstałe w wyniku różnicy pomiędzy zbieranymi zaliczkami na poczet kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej (zgodnie z ustawą o własności lokali), a rzeczywiście poniesionymi kosztami w danym roku.
2. Ponieważ Wspólnota przeznacza przychody z reklam na poczet pokrycia kosztów utrzymania nieruchomości uważa, że może zastosować wyliczenie kosztów zgodnie z art. 15 ust. 1 i 15 ust. 2. Zasadne jest jej zdaniem, aby koszt, którego nie można bezpośrednio przypisać do konkretnego przychodu opodatkowanego, można wyliczyć stosunkiem w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodu, ponieważ przychody z ww. pożytków są przeznaczane na pokrycie wszystkich kosztów dotyczących utrzymania nieruchomości wspólnej.
3. Zdaniem Wspólnoty w takiej sytuacji nie należy odprowadzać podatku dochodowego, gdyż według zasad ogólnych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródła przychodów, z jakich został osiągnięty. Zatem w przypadku ogólnej straty nie powinno się odprowadzać podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 29 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, ze zm.). Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej.

W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa. Stosownie do treści art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali, pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach. Art. 13 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu i uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych składają się wpływy z opłat pobieranych od lokatorów (czynszów) oraz pokrywane z nich koszty. Opłaty te (czynsze) kalkulowane są w takiej wysokości, aby pokrywały zarówno utrzymanie (koszty) lokali mieszkalnych, jak i pozostałych pomieszczeń przynależnych do nich oraz koszty ich zarządzania (administracji). Wynika to z ustaw w oparciu, o które funkcjonują podmioty zajmujące się gospodarką zasobami mieszkaniowymi (np. ustawy o własności lokali). Uwzględniając charakter opłat (czynszów) oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia „zasoby mieszkaniowe” użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Biorąc powyższe pod uwagę, odnosząc się do gospodarki zasobami mieszkaniowymi, przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, jak w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,



2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj. budynki (pomieszczenia) administracji, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,



3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki jak: zbiorniki-doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych mieszkańców oraz mają istotne znaczenie dla sprawnego funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej. Zatem związane z tymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (zaliczki, czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). A więc dochody Wspólnoty powstałe w wyniku różnicy pomiędzy zbieranymi zaliczkami na poczet kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej a rzeczywiście poniesionymi kosztami w danym roku stanowią dochody gospodarki zasobami mieszkaniowymi, o ile zaliczki te związane są z lokalami mieszkalnymi, a nie użytkowymi. Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będą natomiast dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, a także dochody uzyskane z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, bez względu na cel, na jaki zostaną przekazane. Działalnością taką jest np. wynajmowanie lokali użytkowych, powierzchni reklamowych na budynkach, miejsc na dachach pod anteny satelitarne oraz telefonii komórkowej, przychody z inwestycji finansowych.

W związku z powyższym, koniecznym jest prowadzenie ewidencji księgowej w zakresie przychodów i kosztów w ten sposób, aby możliwe było rozróżnienie dochodów pochodzących z gospodarki zasobami mieszkaniowymi od dochodów z innych działalności. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Sposób określania dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochodu podlegającego opodatkowaniu w danym roku podatkowym wynika z treści art. 7 ust. 2 tej ustawy, zgodnie z którym dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Podatnicy ustalający dochód podlegający opodatkowaniu muszą uwzględniać także postanowienia art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m. in.: przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1.

W związku z tym, że Wspólnota prowadzi zarówno działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej (wolnej od podatku, przy spełnieniu warunku określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), jak i inną działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym (np. najem powierzchni wspólnej pod reklamy, maszty telefonii komórkowej itp.) obowiązana jest podzielić przychody na te pochodzące z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jak i z pozostałej działalności. Nie może być przy tym sytuacji, że istnieją przychody, których nie można przyporządkować do konkretnego źródła przychodów. Jeżeli dane wpływy dotyczą gospodarki zasobami mieszkaniowymi to stanowią przychód z tego właśnie źródła. Pozostałe wpływy to przychody z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Niezwykle ważne jest też określenie prawidłowych wielkości kosztów uzyskania przychodów pamiętając o postanowieniach art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki, pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów.

Następnie prawidłowo ustalone koszty uzyskania przychodów należy przypisać do przychodów odnoszących się do poszczególnych źródeł. W przypadku gdy przyporządkowanie poniesionych kosztów do osiągniętych przychodów z poszczególnych źródeł nie jest możliwe, zastosowanie znajduje art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Pierwszy z tych przepisów stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zgodnie z drugim przepisem, zasadę tę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. Pamiętać należy, że ustalanie wielkości kosztów zgodnie z ww. zasadami może mieć zastosowanie jedynie w sytuacjach wyjątkowych i w odniesieniu do określonych kosztów, wspólnych dla obu źródeł przychodu.

Reasumując powyższe wyjaśnienia i odnosząc je do przedstawionego przez Wspólnotę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż prowadzi ona następującą działalność:

• w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w związku z czym uzyskuje z tej działalności przychody podatkowe oraz ponosi związane z nimi koszty uzyskania,



• gospodarczą inną niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi i z tego źródła również uzyskuje przychody podatkowe i ponosi odpowiadające im koszty uzyskania.

Prowadząc tak szeroką działalność, wnioskodawca ponosi koszty działalności gospodarczej innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi bezpośrednio z nią związane (np. remont najmowanego pomieszczenia, energia zużyta w tym pomieszczeniu itp.) jak i pośrednie, służące również działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi (czyli dotyczące dochodu opodatkowanego jak i nieopodatkowanego), gdzie nie można jednoznacznie określić, w jakiej wysokości dany koszt należy zaliczyć do przychodów tych poszczególnych rodzajów działalności Wspólnoty. Koszty te, jak prawidłowo zauważył wnioskodawca, należy zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przypisać do obu źródeł przychodów w takiej proporcji, w jakiej pozostają przychody z tych dwóch źródeł w ogólnej ich kwocie.

Po tak dokonanych ustaleniach możliwe będzie obliczenie dochodu zwolnionego od podatku w trybie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przy spełnieniu warunku przeznaczenia go na działalność związaną z gospodarką zasobami mieszkaniowymi) oraz dochodu podlegającego na podstawie art. 7 ust. 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Przy czym podatnik jest zobowiązany do wykazania w zeznaniu podatkowym składanym stosownie do treści art. 27 ust. 1 ww. ustawy, wszelkich przychodów oraz kosztów ich uzyskania, a wiec z całokształtu jego działalności. Przepis ten określa, że podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie przepisów art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt. 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacać podatek należny albo różnice między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Natomiast przy ustalaniu podstawy opodatkowania stosownie do treści powołanego wyżej art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zastosować zasadę, że przy ustalaniu dochodu (straty) stanowiącej podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów oraz kosztów uzyskania tych przychodów, ze źródeł przychodów, z których dochody są wolne o od podatku. Tym samym nieprawidłowym będzie pomniejszenie przez Wspólnotę dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania (podlegającego opodatkowaniu) o ewentualną stratę z działalności w zakresie gospodarowania zasobami mieszkaniowymi. Z powyższego wynika zatem, iż gdy w przypadku ogólnej straty z działalności Wspólnoty, uzyskuje ona dochód z działalności gospodarczej innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, dochód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.