POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4, art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217 poz. 1590) po rozpatrzeniu wniosku Spółki w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe z wyjątkiem wydatków na ubrania pracowników z nadrukami lub naszywkami reklamującymi działalność firmy oraz wydatków na imprezy masowe np. koncerty, festyny dla pracowników, rodzin i kontrahentów podczas których promowana jest marka i produkty Spółki w części kosztów dotyczących rodzin pracowników.

UZASADNIENIE

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka ponosi wydatki, które w jej ocenie można podzielić na trzy grupy:

1.A. Wydatki związane z reprezentacją lub nie spełniające ogólnych kryteriów z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniesione na:

- posiłki oraz artykuły spożywcze w tym alkohole zakupione w związku z przyjmowaniem kontrahentów;

- kwiaty dla kontrahentów;

- ubrania pracowników z nadrukami lub naszywkami reklamującymi działalność firmy.

1.B. Wydatki na reklamę poniesione na:

- reklamy radiowe;

- banery reklamowe;

- etykiety, ulotki reklamowe,

- przedmioty z logo firmy (np. breloczki, pendrives, koszulki, torby reklamowe, kalendarze, flagi, stroje sportowe);

- stojaki na prospekty;

- wydatki na organizację i udział w konferencjach, targach, w tym wydatki na zagospodarowanie stoisk oraz prezentowanie na tych imprezach produktów Spółki wraz z koniecznymi do przeprowadzenia prezentacji przedmiotami (w tym serwetki, talerze, kubki, szczypce do grilla, foremki aluminiowe);

- imprezy masowe np. koncerty, festyny dla pracowników, rodzin i kontrahentów podczas których promowana jest marka i produkty Spółki;

- reklamę oraz katalog pałacu pełniącego funkcję hotelu i restauracji, a będącego w dzierżawie Spółki;

- sponsorowane przez Spółkę nagrody rzeczowe (np. telewizor, rowery);

- przekazywane podmiotom sponsorowanym przez Spółkę stroje sportowe;

- wykonanie zdjęć reklamowych;

- druk plakatów;

- firmowe maskotki;

- związane z reklamą firmy usługi internetowe;

- ubrania pracowników z nadrukami lub naszywkami z logo;

- wydatki na reklamę prowadzoną przez kluby sportowe, w tym (radiowe spotu reklamowe podczas zawodów, stroje sportowe z logo, informacja o spółce (logo) w folderach, programach, tablicach, banerach, flagach, plakatach , na stronie internetowej itp.

1.C. Pozostałe wydatki poniesione na:

- artykuły do pielęgnacji zieleni;

- obsługę sanitarną Spółki;

- artykuły sanitarne (w tym środki czyszczące, odświeżacze do powietrza, wkłady do zmywarek, papier toaletowy);

- artykuły spożywcze dla pracowników Spółki, jeżeli obowiązek ich zapewnienia przez Spółkę wynika z obowiązujących przepisów prawa lub są one związane z bieżącą działalnością podatnika (np. posiłki tj. ciastka, herbata na posiedzenia organów Spółki);

- wyposażenie biur i zaplecza kuchennego;

- świecznik oraz zastawa srebrna i porcelanowa;

- rośliny stanowiące codzienny wystrój biura lub związane z zagospodarowaniem należących do Spółki przestrzeni zielonych (w tym wydatki na kwiaty, krzewy, doniczki, wazon na kwiaty czy podkłady do roślin);

- artykuły dekoracyjne do biura;

- specjalistyczną odzież roboczą dla pracowników Spółki (w tym czepki jednorazowe, rękawice, buty męskie PCV, pasta do obuwia, trzewiki ochronne, fartuchy, maski czy spodnie gumowe);

- artykuły biurowe (w tym: druki, tonery, tusze, papier firmowy, papier wizytówkowy, koperty, zeszyty, linijki, blok techniczny, różnokolorowy papier do ksero, blok rysunkowy, różnokolorowe cienkopisy, markery, kredki szkolne, świecowe czy kreda biała);

- pojemnik na wizytówki, wizytownik, wkład do wizytownika;

- usługi marketingowe;

- lekarstwa i artykuły medyczne w tym zestaw plastrów;

- zapoznanie kontrahentów z produktami firmy (spotkania informacyjne z kontrahentami, materiały informacyjne o produktach podatnika).

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 15 ust. 1 zdanie 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez potwierdzenie, iż wydatki poniesione przez Spółkę, a wymienione w pkt 1 lit. B i C wniosku stanowią koszt uzyskania przychodu dla Spółki.

Zdaniem Spółki od dnia 01.01.2007r., w efekcie zmian koszty reprezentacji w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, niezależnie od ich wysokości, zostały wyłączone w całości z katalogu kosztów uzyskania przychodu, natomiast wydatki na reklamę są takim kosztem w całości i to bez względu na to, do jakiej grupy odbiorców reklama jest skierowana.

Spółka uważa, że chociaż zarówno reprezentacja jak i reklama mają za zadanie promocję, to jednak reklama polega na udzielaniu informacji i nakłanianiu potencjalnych klientów do nabycia towaru (usługi) przedsiębiorcy poprzez wskazanie zalet i właściwości towaru (usługi), natomiast reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Zdaniem Spółki nie można wykluczyć sytuacji, że po dniu 31.12.2006r. pewien wydatek pomimo tego, ze będzie związany z reprezentowaniem wizerunku firmy w kontaktach handlowych, będzie mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasadne jest zatem stwierdzenie, iż obecnie na zasadach ogólnych stanowią koszt uzyskania przychodu wydatki poniesione np. na wystrój firmy, logo, tablice informacyjne.

Ponadto Spółka wskazuje, iż w wielu orzeczeniach wydanych już przed dniem 01.01.2007r. wymienia się szereg wydatków poniesionych w celu osiągnięcia przychodu, które pomimo tego, że są zbliżone do kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie są do nich zaliczane. Wydatki takie można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Spółka stoi na stanowisku, iż do tej kategorii kosztów, zalicza się między innymi wydatki związane z: (i) ofertą handlową, (ii) organizowaniem sprzedaży premiowej, (iii) przygotowaniem materiałów informacyjnych, takich jak katalogi, instrukcje obsługi cenniki, (iv) nagradzaniem sprzedawców osiągających najlepsze wyniki sprzedaży produktów danego producenta, (v) przekazywaniem pracownikom towarów lub innych składników majątku, jeżeli obowiązek ich wydania wynika z obowiązujących przepisów, (vi) działalnością marketingową.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka przywołuje wyrok z dnia 26.03.2004r Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Z uzasadnienia tego wyroku, zdaniem Spółki wynika, że wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz pracowników firm detalicznych, dokonujących sprzedaży jej wyrobów stanowiły zachętę do podnoszenia efektywności sprzedaży i miały bezpośredni wpływ na wielkość przychodów ze sprzedaży tych towarów przez skarżącą spółkę. Do wydatków tych ma zastosowanie ogólna reguła z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zauważa, iż w interpretacjach podatkowych podkreśla się również, że wydatki związane z umacnianiem więzi miedzy firmą a jej pracownikami pozytywnie wpływają na wizerunek firmy i w konsekwencji pozostają w związku z jej działalnością i osiąganymi z tej działalności przychodami. W związku z czym wydatki tego rodzaju, zdaniem Spółki, można na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczyć do kategorii kosztów, które nie wiążą się z konkretnym przychodem, ale dotyczą funkcjonowania firmy jako całości, czyli należy je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w pełnej wysokości.

Spółka podnosi, że chociaż organy skarbowe zaliczają do kosztów reprezentacji wydatki na noclegi, konsumpcję poniesione przez osobę zatrudnioną na podstawie kontaktu menadżerskiego, to jednocześnie dopuszczają możliwość zakwalifikowania do kategorii kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków Spółki związanych ze zwrotem członkom zarządu wydatków związanych wyłącznie z wypełnianiem zadań określonych w art. 368 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych.

Zdaniem Spółki, brak jest także podstaw, żeby wyłączyć z katalogu kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup do firmy zwykłych kwiatów, krzewów oraz wydatków na pielęgnację terenów zielonych Spółki. Wydatki te, jak zauważa Spółka nie są niczym ekskluzywnym, mającym wywrzeć pozytywne wrażenie na kontrahencie, lecz wiążą się zwykłym funkcjonowaniem firmy.

Ponadto Spółka zauważa, iż z tego samego względu nie zalicza się do kosztów reprezentacji wydatków poniesionych na wizytówki, które w obrocie gospodarczym spełniają jedynie funkcję informacyjną, czy również obecnie za standard należy uznać korzystanie w działalności firmy z usług internetowych.

Spółka podkreśla, iż w swojej działalności nie ogranicza się do tradycyjnych form reklamy (reklama radiowa, bilbordowa czy druk ulotek), lecz chcąc osiągać jak najlepsze wyniki finansowe aktywnie uczestniczy w różnego rodzaju targach, seminariach, zjazdach producentów, które to imprezy bez wątpienia służą promocji lub informowaniu kontrahentów o produktach Spółki czy nawiązywaniu kontaktów z potencjalnymi kontrahentami Spółki (przyszłymi odbiorcami jej produktów).

Spółka podnosi, iż stara się również zwiększać sprzedaż swoich produktów poprzez sponsorowanie innych podmiotów, fundowanie nagród w różnego rodzaju konkursach, uatrakcyjnianie sprzedawanych towarów (sprzedaż premiowa), czy też ponosi wydatki na rzecz detalicznych sprzedawców (nagrody rzeczowe i pieniężne) w celu podniesienia efektywności prowadzonej przez nich sprzedaży wyrobów firmy. W ocenie Spółki, w obowiązującym stanie prawnym wydatki poniesione na wskazane cele w całości są kosztami uzyskania przychodu.

Reasumując, zdaniem Spółki, wydatki wskazane w punkcie 1 lit. B i C wniosku bez wątpienia są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i w związku z tym, jako nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności nie stanowiące kosztów reprezentacji powinny być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodu na podstawie klauzuli generalnej z art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, co następuje:

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na klauzuli generalnej: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wydatków pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością oraz udowodni, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem koniecznym jest również to, aby dany wydatek, nawet ten pozostający w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.

Na podstawie art. 16 ust.1 pkt. 28 updop znowelizowanego ustawą z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006r. Nr 217, poz. 1589) od dnia 1 stycznia 2007 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

"Reprezentacja" w znaczeniu języka potocznego to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Zachowywać się reprezentacyjnie to postępować w sposób okazały, wytwornie, wystawnie. Reprezentacja to kreowanie pozytywnego wizerunku danego podmiotu. Wydatki na reprezentację to wydatki, jakie podatnik ponosi w celu wywołania jak najkorzystniejszego wrażenia, a w efekcie promowania danego podmiotu gospodarczego. W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego towarów, produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego towarów czy produktów. Spełnianie funkcji reprezentacyjnych (a więc i ponoszenie na nie kosztów) należy więc oceniać indywidualnie w aspekcie uwzględnienia wszystkich okoliczności sprawy.

W opinii tutejszego organu podatkowego w przedstawionym stanie faktycznym wydatki zakwalifikowane przez samą Spółkę jako wydatki związane z reprezentacją lub nie spełniające ogólnych kryteriów z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (1.A.):

- posiłki oraz artykuły spożywcze w tym alkohole zakupione w związku z przyjmowaniem kontrahentów;

- kwiaty dla kontrahentów;

nie podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje również terminu “reklama”, należy więc zastosować wykładnię językową. Właściwe określenie jej zakresu ma istotne znaczenie dla ustalenia podatkowej kwalifikacji różnych działań podejmowanych przez podatników. Za reklamę uznać należy rozpowszechnianie informacji o danym towarze w celu zwrócenia na niego uwagi i zachęcenia do zakupu; także: środki służące do tego celu, np. plakaty, ogłoszenia w prasie, radiu i telewizji (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Reklama to działanie mające na celu zachęcanie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Reklama polega więc na rozpowszechnianiu informacji o towarach, o ich zaletach i wartościach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Polega ona zatem na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi). Od strony przedmiotowej można rozróżniać: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym wydatki zakwalifikowane przez Spółkę jako wydatki na reklamę (1.B.):

- reklamy radiowe;

- banery reklamowe;

- etykiety, ulotki reklamowe,

- przedmioty z logo firmy (np. breloczki, pendrives, koszulki, torby reklamowe, kalendarze, flagi, stroje sportowe);

- stojaki na prospekty;

- wydatki na organizację i udział w konferencjach, targach, w tym wydatki na zagospodarowanie stoisk oraz prezentowane na tych imprezach produktów Spółki wraz z koniecznymi do przeprowadzenia prezentacji przedmiotami (w tym serwetki, talerze, kubki, szczypce do grilla, foremki aluminiowe);

- imprezy masowe np. koncerty, festyny dla pracowników, kontrahentów podczas których promowana jest marka i produkty Spółki;

- reklamę oraz katalog pałacu pełniącego funkcję hotelu i restauracji, a będącego w dzierżawie Spółki;

- wykonanie zdjęć reklamowych;

- druk plakatów;

- firmowe maskotki

- związane z reklamą firmy usługi internetowe;

- ubrania pracowników z nadrukami lub naszywkami z logo;

- wydatki na reklamę prowadzoną przez kluby sportowe, w tym (radiowe spotu reklamowe podczas zawodów, stroje sportowe z logo, informacja o spółce (logo) w folderach, programach, tablicach, banerach, flagach, plakatach , na stronie internetowej itp;

mogą zostać zaliczone przez Spółkę w ciężar kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie Naczelnik tutejszego organu podatkowego zauważa, że jeżeli opisane w punkcie 1B niniejszego wniosku imprezy masowe np. koncerty, festyny spełniają znamiona imprezy integracyjnej mającej na celu umocnienie więzi między pracownikami, kontrahentami, poprawę organizacji pracy, wzmocnienie wizerunku firmy, wtedy wydatki poniesione w ramach organizacji imprezy o charakterze integracyjnym dla pracowników, kontrahentów Spółki mogą stanowić na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

W związku z faktem , iż jak wynika ze stanu faktycznego przedmiotowego wniosku w imprezach biorą udział również rodziny pracowników, koszty uczestnictwa tych osób jako nie związane z przychodami Spółki nie mogą zostać zaliczone przez Spółkę w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Jak wynika ze stanu faktycznego zawartego we wniosku w trakcie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Spółka podejmuje działania polegające na sponsorowaniu. Z uwagi na brak szczegółowych regulacji prawnych dotyczących sponsoringu, zasady funkcjonowania sponsoringu wypracowane zostały przez praktykę gospodarczą. Sponsoring określany jest jako odpłatne świadczenie wykonywane przez sponsora najczęściej, będącego podmiotem gospodarczym, na rzecz innego podmiotu (sponsorowanego), w zamian za co sponsorowany zobowiązany jest do reklamowania, promowania sponsora lub jego produktów (odpowiednio towarów lub usług), informowania o samym sponsoringu i sponsorze.

W praktyce obowiązek sponsorowanego sprowadza się najczęściej do:

- zamieszczania nazwy sponsora na ulotkach, plakatach;

- zamieszczania tablic reklamowych w widocznym miejscu (np. w czasie koncertu na scenie, konferencji na sali konferencyjnej itp.);

- publikacji podziękowań;

- rozpowszechniania informacji o towarach sprzedawanych lub usługach świadczonych przez sponsora.

Katalog czynności wykonywanych przez sponsorowanego zaprezentowany powyżej ma jedynie przykładowy charakter obowiązków nakładanych przez umowę sponsoringu na jej strony. Z uwagi na charakter usług świadczonych przez sponsorowanego ogólnie definiuje się je jako usługi reklamowe.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym wydatki zakwalifikowane przez Spółkę jako wydatki związane ze sponsorowaniem (1.B.):

- sponsorowane przez Spółkę nagrody rzeczowe (np. telewizor, rowery);

- przekazywane podmiotom sponsorowanym przez Spółkę stroje sportowe;mogą zostać zaliczone przez Spółkę w ciężar kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto przedstawione w punkcie (1.C) wydatki poniesione na:

- artykuły do pielęgnacji zieleni;

- obsługę sanitarną Spółki;

- artykuły sanitarne (w tym środki czyszczące, odświeżacze do powietrza, wkłady do zmywarek, papier toaletowy);

- artykuły spożywcze dla pracowników Spółki, jeżeli obowiązek ich zapewnienia przez Spółkę wynika z obowiązujących przepisów prawa lub są one związane z bieżącą działalnością podatnika (np. posiłki tj. ciastka, herbata na posiedzenia organów Spółki);

- wyposażenie biur i zaplecza kuchennego;

- świecznik oraz zastawa srebrna i porcelanowa;

- rośliny stanowiące codzienny wystrój biura lub związane z zagospodarowaniem należących do Spółki przestrzeni zielonych (w tym wydatki na kwiaty, krzewy, doniczki, wazon na kwiaty czy podkłady do roślin);

- artykuły dekoracyjne do biura;

- specjalistyczną odzież roboczą dla pracowników Spółki (w tym czepki jednorazowe, rękawice, buty męskie PCV, pasta do obuwia, trzewiki ochronne, fartuchy, maski czy spodnie gumowe);

- artykuły biurowe (w tym: druki, tonery, tusze, papier firmowy, papier wizytówkowy, koperty, zeszyty, linijki, blok techniczny, różnokolorowy papier do ksero, blok rysunkowy, różnokolorowe cienkopisy, markery, kredki szkolne, świecowe czy kreda biała);

- pojemnik na wizytówki, wizytownik, wkład do wizytownika;

- usługi marketingowe;

- lekarstwa i artykuły medyczne (w tym zestaw plastrów, tabletki nurofen, paracetamol);

- zapoznanie kontrahentów z produktami firmy (spotkania informacyjne z kontrahentami, materiały informacyjne o produktach podatnika).

nie spełniają przesłanek umożliwiających zakwalifikowanie ich do wydatków reprezentacyjnych w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym wydatki te mogą zostać zaliczone na podstawie art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku zakupu posiłków i ciastek konkretnie dla członków rady nadzorczej (np. w związku z jej posiedzeniami) należy uwzględnić przepis szczegółowy art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakazujący bezwzględnie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów tylko i wyłącznie wynagrodzenia z tytułu pełnionych funkcji w radzie nadzorczej.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanawia jak na wstępie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).