INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2007 r. (data wpływu 1 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem nie stanowiącym własności Wnioskodawcy, gdy transakcja ta jest związana ze zwrotem nakładów poniesionych na wybudowanie tego budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem, nie stanowiącym własności Wnioskodawcy, gdy transakcja ta jest związana ze zwrotem nakładów poniesionych na wybudowanie tego budynku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym zabudowanych nieruchomości gruntowych. Budynki stojące na gruntach będących przedmiotem użytkowania wieczystego Wnioskodawcy stanowią, co do zasady, z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego własność Wnioskodawcy. Istnieją jednak również sytuacje, w których budynek wzniesiony na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy nie stanowi własności Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza dokonać następujących transakcji dotyczących przysługujących mu praw użytkowania wieczystego:

• zbyć prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem, stanowiącym własność Wnioskodawcy ( w takim przypadku transakcja będzie się składać z przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz prawa własności znajdujących się na nim budynków),
• zbyć prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem, nie stanowiącym z punktu widzenia prawa cywilnego własności Wnioskodawcy (w takim przypadku przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego nie będzie towarzyszyć przeniesienie prawa własności budynków, lecz budynki jako część składowa gruntu będą objęte zbywanym prawem użytkowania wieczystego).

Opisane wyżej transakcje mogą być powiązane ze zwrotem przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych na wybudowanie budynków znajdujących się na gruncie objętym zbywanym prawem użytkowania wieczystego. W szczególności Wnioskodawca może dokonać zwrotu nakładów na rzecz podmiotu, który wzniósł budynek i jednocześnie nabywa od Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność budynku. Przedstawione wyżej transakcje mogą być dokonywane na podstawie art. 231 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), t.j. wskutek zaspokajania roszczenia podmiotu, który wzniósł budynek stojący na gruncie objętym prawem użytkowania wieczystego – o przeniesienie na niego prawa użytkowania wieczystego gruntu. Budynki stojące na gruntach objętych użytkowaniem wieczystym spełniają definicję towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. Dodatkowo do budynków tych nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Dodatkowo, szczególną sytuacją mogącą wystąpić w przypadku opisanych powyżej transakcji jest stan faktyczny, w którym część budynków znajdujących się na gruncie objętym zbywanym prawem użytkowania wieczystego spełnia definicję towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 Ustawy o VAT a Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego przy ich nabyciu natomiast inne budynki znajdujące się na tym gruncie nie spełniają definicji towaru używanego lub tez przy ich nabyciu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcja zbycia przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem nie stanowiącym własności Wnioskodawcy:

• spełniającym definicję towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT
• przy nabyciu, którego Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT,
  podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, gdy jest związana ze zwrotem przez Wnioskodawcę nakładów poniesionych na wybudowanie tego budynku, a w szczególności na rzecz podmiotu, który wzniósł budynek i nabywa od Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność budynków...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy poniesienie nakładów inwestycyjnych na wybudowanie budynku należy traktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust.1 pkt ustawy o VAT na rzecz Wnioskodawcy przez podmiot, który wybudował powyższy budynek. Tak więc w przypadku, gdy transakcji zbycia przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem towarzyszyć będzie zwrot nakładów z tytułu budowy takiego budynku na rzecz podmiotu, który go wybudował (w szczególności na rzecz podmiotu, który stanie się jego nabywcą na podstawie powyższej transakcji) – to zdaniem Wnioskodawcy powyższe poniesienie nakładów inwestycyjnych należy traktować jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT na rzecz Wnioskodawcy przez podmiot, który wybudował powyższy budynek.Stąd jeśli Wnioskodawca otrzyma od podmiotu, który poniósł nakłady, fakturę z naliczoną kwota podatku VAT z tytułu „wyświadczenia usługi poniesienia nakładów”, to Wnioskodawca będzie mieć prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na powyższej fakturze.Jednoczesne istnienie powyższego prawa do odliczenia podatku VAT spowoduje, że do budynków, których dotyczy zwrot nakładów znajdujących się na gruncie objętym zbywanym przez Wnioskodawcę prawem użytkowania wieczystego nie będzie mogło być stosowane zwolnienie z podatku VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy do opisanej transakcji zbycia prawa użytkowania wieczystego nie powinien być stosowany § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia. Tym samym w opinii Wnioskodawcy powyższa transakcja zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem powinna być opodatkowana podatkiem VAT według stawki 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej , osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”, i jest wyrazem realizacji” zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to – według niego – obowiązek wykonywania, przekazania czegoś. Wskazywałoby to, że przez „świadczenie” należy rozumieć wyłącznie działanie aktywne. Wykładnia taka jest jednak nieuprawniona w świetle ogólnych zasad konstrukcyjnych Podatku (w tym przede wszystkim powszechności opodatkowania), jak również dalszych przepisów ustawy – wypada tutaj zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązania do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Wypada uznać, że pojęcie świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Przez świadczenie trzeba będzie zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów.Przy ocenie charakteru świadczenia jako usług należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie. Dodatkowo podkreśla się więc powszechność opodatkowania. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie VAT stanowi ono albo usługę, albo dostaw towarów.

W świetle powyższego zwrot nakładów, poniesionych na wybudowanie budynku, o którym mowa we wniosku, stanowić będzie w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony regulują przepisy art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3 – 7, suma kwot podatku określona w fakturach otrzymanych przez podatnika. Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezpośredni i bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii, iż zwrot poniesionych nakładów na wybudowanie budynku należy traktować jako odpłatne świadczenie usług opodatkowane stawką 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT uznać należy za prawidłowe.

Odnosząc się do transakcji zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem nie stanowiącym własności Wnioskodawcy na rzecz podmiotu, który ten budynek wybudował zważyć należy co następuje: Mając na uwadze szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne pojęcie dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy jako - przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty, należy stwierdzić, że zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Zasadniczym przepisem dotyczącym budynków znajdujących się na gruncie Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, oddanym w użytkowanie wieczyste jest art. 235 Kodeksu cywilnego. W myśl art. 235 § 1 Kodeksu cywilnego budynki i urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez użytkownika wieczystego stanowią jego własność; to samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddaniu terenu w użytkowanie wieczyste. Według § 2 art. 235 Kodeksu cywilnego przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym terenie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.Przepisy art. 235 Kodeks cywilny stanowią wyjątek od zasady wyrażonej w art. 47 § 1, że części składowe gruntu nie mogą być przedmiotem odrębnej własności i innych praw rzeczowych. Z treści wymienionego artykułu wynika więc m.in., że budynek zbudowany na terenie objętym użytkowaniem wieczystym może być przedmiotem odrębnej własności, a prawo użytkowania wieczystego gruntu jest w stosunku do prawa własności budynku prawem nadrzędnym. Ze względu jednak na to, że odrębna własność budynku jest nierozerwalnie związana z wieczystym użytkowaniem, ich los musi być jednakowy. Nie można zbyć, obciążyć i znieść odrębnej własności budynku bez równoczesnego zbycia, obciążenia lub zniesienia współużytkowania wieczystego.

Wzniesienie budynku przez osobę trzecią na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste może uzasadniać, przy spełnieniu stosownych warunków (art. 231 k.c.), roszczenie posiadacza o przeniesienie użytkowania wieczystego zajętej działki lub roszczenie użytkownika wieczystego o nabycie przez inwestora prawa użytkowania wieczystego.Generalnie zaś należy stwierdzić, że wzniesiony przez osobę trzecią, budynek staje się częścią składową skarbowej lub samorządowej nieruchomości gruntowej, a jako część składowa gruntu jest objęty użytkowaniem wieczystym. Brakuje zaś podstaw do stwierdzenia, że taki budynek stanowi odrębny przedmiot własności użytkownika wieczystego, nie został bowiem przez niego wzniesiony.

Ponieważ budynek, o którym mowa we wniosku nie jest przedmiotem własności Wnioskodawcy lecz stanowi część składową gruntu objętego użytkowaniem wieczystym, uzasadnione jest twierdzenie, iż w niniejszej sprawie przedmiotem transakcji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jest dostawa towaru będącego gruntem budowlanym, również podlegająca opodatkowaniu według 22% stawki, zgodnie z art. 41 ust.1 ustawy.Zatem również w zakresie zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem nie stanowiącym własności Wnioskodawcy na rzecz podmiotu, który ten budynek wybudował, uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej:

• opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem, stanowiącym własność Wnioskodawcy.
• opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem, nie stanowiącym własności Wnioskodawcy.
• opodatkowanie zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem, nie stanowiącym własności Wnioskodawcy, gdy jest dokonywana na podstawie art. 231 Kodeksu cywilnego, (w celu zaspokojenia roszczenia o przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu wobec podmiotu, który wzniósł budynek).
• zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkami, z których jedynie część budynków spełnia definicję towarów używanych.
  zawarta została w odrębnych rozstrzygnięciach.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.