DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Strony z dnia 30.04.2007 r. na postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście z dnia 03.04.2007 r., nr 1449/1BV/443/105/2007/KA uznającego za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku Strony z dnia 15.02.2007 r. co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawiepostanawia

- odmówić zmiany ww. postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 26.09.2006 r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście o udzielenie interpretacji co zakresu i zastosowania przepisów art. 29 ust. 1 oraz art. 115 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Pytania podatnika brzmiały następująco:

1. Czy kwota otrzymanego dofinansowania (kwota należna) przez rolnika ryczałtowego od podatnika podatku od towarów i usług do zakupionych przez tego podatnika konkretnych towarów rolniczych lub wykonanych usług rolniczych zwiększa kwotę obrotu, podstawę opodatkowania (z dofinansowaniem) a od podstawy opodatkowania powinien zostać wyliczony podatek od towarów i usług, a następnie wykazany na fakturze i czy tak obliczony podatek od towarów i usług nabywca może odliczyć w deklaracji VAT-7?2. Czy kwota otrzymanego dofinansowania zwiększa kwotę obrotu – podstawę opodatkowania, wartość nabytych produktów rolnych, a od podstawy opodatkowania (z dofinansowaniem) powinien zostać wyliczony podatek od towarów i usług, a następnie wykazany na fakturze i czy tak obliczony podatek od towarów i usług nabywca może odliczyć w deklaracji VAT – 7?

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny. Działając jako rolnik ryczałtowy zamierza dokonywać na podstawie zawieranych umów dla wybranych kontrahentów będących podatnikami podatku od towarów i usług sprzedaży towarów i usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższą sprzedażą będzie otrzymywał za konkretne dostawy towarów lub świadczenie usług wynagrodzenie za pośrednictwem rachunku bankowego w terminie określonym w zawartych umowach. Wynagrodzenie składać się będzie z trzech elementów:- kwoty pokrywającej poniesione koszty,- kwoty dofinansowania stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi,- kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku od towarów i usług liczonej od łącznej kwoty ww. składników wynagrodzenia.

Kwota dofinansowania nie będzie uzależniona od obrotów ani od efektów współpracy z kontrahentem. Sprzedaż towarów będzie rozliczana za okresy miesięczne a płatności będą mogły być dokonywane przez kontrahenta wielokrotnie po dostarczeniu towaru lub wykonaniu usługi z podaniem na dowodach płatności jakich towarów lub usług dotyczą. Za sprzedane towary i świadczone usługi będzie otrzymywać faktury VAT RR. Wnioskodawca podał dane, które będzie zawierała faktura. Wnioskodawca zajął stanowisko, iż kwota „dofinansowania” będzie zwiększała kwotę obrotu a tym samym podstawę opodatkowania i wartość nabytych produktów rolnych wykazaną na fakturze VAT RR. Od podstawy opodatkowania będzie naliczany podatek od towarów i usług. Wartość nabytych produktów rolnych wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku oraz kwota należności ogółem wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku będzie zawierać w sobie kwoty otrzymanych dofinansowań. Łączna kwota faktury VAT RR będzie przelewana na rachunek bankowy wnioskodawcy jako rolnika ryczałtowego. W związku z tym, że do obrotu będzie doliczana kwota dofinansowania obrót będzie duży co spowoduje, że w krótkim czasie przestanie spełniać wymogi do uznania za rolnika ryczałtowego. Wnioskodawca będzie miał zatem obowiązek zarejestrowania się jako podatnik podatku od towarów i usług. Po uzyskaniu statusu podatnika podatku od towarów i usług nadal będzie otrzymywał kwoty dofinansowania już nie tylko za towary ale również za inne towary i usługi a kwota dofinansowania będzie zwiększała wartość obrotu. Podatek ten będzie zobowiązany wykazywać w deklaracji dla podatku od towarów i usług. Po zarejestrowaniu jako podatnik podatku od towarów i usług zamierza nabywać towary i usługi od rolników ryczałtowych.

Cena za towary będzie składała się z trzech elementów:- kwoty pokrywającej poniesione koszty,- kwoty dofinansowania stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi,- kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku od towarów i usług liczonej od łącznej kwoty ww. składników wynagrodzenia.

Kwota dofinansowania nie będzie uzależniona od wielkości obrotów ani od efektów współpracy. Transakcje będą dokumentowane wystawioną fakturą VAT-RR. Kwota dofinansowania będzie stanowiła kwotę powiększającą obrót, a tym samym podstawę opodatkowania i wartość nabytych produktów rolnych wykazaną na fakturze VAT RR. Kwoty podatku wykazane w fakturze VAT-RR będą wykazywane w deklaracjach dla podatku od towarów i usług za miesiąc „przelania” kwot na rachunek rolnika ryczałtowego.

Podatnik cytując przepisy prawa oraz orzecznictwo zajął stanowisko, iż kwota „dofinansowania” stanowi wartość powiększającą obrót i w związku z tym powinna podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego czy otrzymuje ją rolnik ryczałtowy czy też podatnik podatku od towarów i usług.

Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście postanowieniem z dnia 09.11.2006 r., nr 1449/2BV/443/2006/333/KA odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. W ocenie organu podatkowego wnioskodawca nie był osobą legitymowaną do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie interpretacji. Wnioskodawca nie był bowiem podatnikiem podatku od towarów i usług, jak również przedstawiane okoliczności nie pozwalały na uznanie, iż zapytanie dotyczy „rzeczywistych zdarzeń i problemów”. Stan faktyczny został potraktowany jako stan „hipotetyczny”. Postanowienie zostało doręczone Stronie w dniu 15.11.2006 r.

Korzystając z przysługującego prawa podatnik wniósł – za pośrednictwem organu podatkowego pierwszej instancji – zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Organ odwoławczy postanowieniem z dnia 30.01.2007 r. uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do organu pierwszej instancji. W ocenie organu podatkowego wnioskodawca był osobą uprawnioną do uzyskania interpretacji, a opisane przez niego okoliczności dotyczyły jego indywidualnej sprawy.

Z kolei pismem z dnia 15.02.2007 r. podatnik zwrócił się z następującymi zapytaniami:- czy w związku z tym, iż organ podatkowy nie udzielił pisemnej interpretacji w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku weszła w życie tzw. milcząca interpretacja?,- czy organ podatkowy jest związany z stanowiskiem wyrażonym we wniosku złożonym w dniu 26.10.2006 r.?,- czy w związku z zaistniałą sytuacją organ podatkowy związany stanowiskiem podatnika może wydać postanowienie różniące się od stanowiska wnioskodawcy, a jeśli tak. to czy wydając takie postanowienie nie naruszy przepisu art. 14b § 3 Ordynacji?

Uzasadniając szeroko swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż skoro Naczelnik Urzędu Skarbowego jest związany z tzw. „milczącą interpretacją”, to nie chcąc naruszyć przepisów prawnych i w celu umożliwienia Dyrektorowi Izby Skarbowej ewentualnego działania w tej sprawie, może wydać jedynie postanowienie w całości potwierdzające stanowisko podatnika. Inne rozwiązanie – w opinii Strony – naruszy art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Następnie Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście wezwał pismem z dnia 07.03.2007 r., nr 1449/2BV/443/73/2007/KA do uzupełnienia wniosku w zakresie wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego. Podatnik pismem z dnia 22.03.2007 r. ustosunkował się do wezwania, a ponadto stwierdził, iż z uwagi na przekroczenie terminu trzech miesięcy, o którym mowa w art. 14b § 3 Ordynacji organ podatkowy stracił możliwość do wydania interpretacji i został związany stanowiskiem przedstawionym przez podatnika we wniosku. Wnioskodawca podał, że uzyskanie „dofinansowania” jest oparte na umowach z kontrahentami i wynika z tych umów.

Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście postanowieniem z dnia 03.04.2007 r., nr 1449/1BV/443/105/2007/KA uznał za nieprawidłowe stanowisko zajęte w ww. piśmie z dnia 15.02.2007 r. Organ podatkowy ustosunkowując się do stanowiska i argumentacji przedstawionej przez wnioskodawcę stwierdził, iż „art. 14b § 3 wiąże skutek z niewydaniem postanowienia a nie z nieudzielaniem odpowiedzi merytorycznej. (...) tzw. milcząca interpretacja weszłaby w życie jedynie w sytuacji nieudzielenia żadnej odpowiedzi podatnikowi”.

Korzystając z przysługującego mu prawa – pismem z dnia 30.04.2007 r. Strona złożyła zażalenie na ww. postanowienie. Skarżący podniósł, iż Naczelnik nie dokonał pełnej analizy kwestii będących przedmiotem zapytania i popełnił rażące błędy, które miały wpływ na podjęte stanowisko. Wnioskodawca nie zgodził się ze stanowiskiem, iż organ podatkowy ma 3 miesiące na wydanie postanowienia, w którym udzieli interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosku takiego – w opinii Strony – nie da się wyprowadzić z treści art. 14b § 3 Ordynacji. Skarżący podniósł, iż nie został stosownie do art. 140 powiadomiony o niezałatwieniu sprawy w terminie oraz o wyznaczeniu nowego terminu jej załatwienia. Zdaniem Wnioskodawcy skoro wniosek o udzielenie interpretacji wpłynął do organu podatkowego w dniu 26.09.2006 r. to ostatecznym terminem na załatwienie sprawy był dzień 26.12.2006 r. Po upływie tego terminu organ podatkowy nie mógł prezentowac odmiennego stanowiska od zawartego przez Podatnika we wniosku. Wydanie dwóch postanowień o nr 1449/1BV/443/102/2007/KA oraz 1449/1BV/443/103/2007/KA zawierających interpretacje w sprawie wniosku z dnia 26.09.2006 r. nastąpiło po terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Zdaniem skarżącego oznacza to, iż organ był związany stanowiskiem podatnika po dniu 26.12.2006 r., miał obowiązek wydać po upływie 3 miesięcy postanowienie, związany stanowiskiem podatnika mógł wydać tylko postanowienie w którym podzielał stanowisko podatnika, niewydanie ww. postanowienia spowodowałoby niemożność wzruszenia uznanej za wiążącą interpretacji przedstawionej przez podatnika. W ocenie Wnioskodawcy przyjęcie, iż wydanie postanowienia to wydanie jakiegokolwiek postanowienia nie wywołuje skutków prawnych nie załatwia sprawy jakim jest udzielenie podatnikowi interpretacji. Jak – w dalszej części uzasadnienia zażalenia – podnosi Skarżący upływ 3 – miesięcznego terminu nie pozbawia organu podatkowego prawa do wydania postanowienia, jednakże organ podatkowy jest związany stanowiskiem podatnika. Dla poparcia swojego stanowiska Strona powołała się na pisma organów podatkowych.

Zdaniem Skarżącego przepis art. 14b § 5 Ordynacji umożliwia kontrolę i wzruszalność interpretacji a nie jakichkolwiek postanowień, celem tego przepisu jest umożliwienie kontroli prawidłowości i umożliwienie wzruszalności urzędowych interpretacji przez organ nadrzędny, a kontrola prawidłowości interpretacji wykonywana jest w trybie zażaleniowym oraz z urzędu. Z art. 14b § 4 Ordynacji wynika, iż przedłużenie terminu, o którym mowa § 3 do 4 miesięcy musi być uzasadnione złożonością sprawy, - co w ocenie skarżącego – uzasadnia twierdzenie, że wniosek musi być rozpatrywany merytorycznie. W sytuacji, gdy wniosek został uzupełniony w wyznaczonym terminie, mają zastosowanie przepisy art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, czyli termin 3 miesięczny jest liczony od dnia otrzymania wniosku. Przyjęcie innego sposobu liczenia terminu na wydanie postanowienia zawierającego interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego spowoduje naruszenie art. 12 § 3 lub art. 14b § 3 Ordynacji albo obu tych przepisów łącznie.

Dla potwierdzenia zaprezentowanego stanowiska, Skarżący powołał się na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego:- z dnia 20 marca 2007 r.. sygn. III SA/Wa 3705-06/06,- z dnia 7 lutego 2007 r., sygn. III SA/Wa 4148/06,- z dnia 12 lutego 2007 r., sygn. III SA/Wa 3931/06.

Zdaniem Skarżącego postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście z dnia 3 kwietnia 2007 r. Nr 1449/1BV/443/105/2007/KA narusza szereg przepisów, a mianowicie:

1) art. 12 § 3 Ordynacji – poprzez błędne wyliczenia terminu do wydania postanowienia,2) art. 14a § 2, art. 169 § l, art. 14a § 5 Ordynacji z uwagi na to, iż wniosek z dnia 15.02.2007 r. zawierał wszystkie elementy wymagane przepisami prawa natomiast Naczelnik Urzędu na podstawie art. 169 § l w związku z art. 14a § 5 wezwał Stronę do podania informacji,5) art. 14b § 3 Ordynacji poprzez błędną interpretację treści tego przepisu, będącego głównym przedmiotem postępowania,6) art. 120 Ordynacji poprzez naruszenie swoim działaniem wiele przepisów, co zostało wykazane w niniejszym piśmie nie działał na podstawie przepisów prawa,7) art. 121 § l Ordynacji, gdyż Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego nie prowadził postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych,8) art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez nie podjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, 9) art. 125 § l Ordynacji, gdyż: Naczelnika Urzędu nie działał wnikliwie i szybko,10) art. 125 § 2 Ordynacji ponieważ sprawa powinna być załatwiona niezwłocznie,11) art. 139 § l Ordynacji sprawa nie została załatwiona przez Naczelnika Urzędu w ciągu miesiąca,12) art. 139 § 2 Ordynacji sprawa powinna być załatwiona bezzwłocznie 13) art. 140 § l Ordynacji poprzez brak zawiadomienia o niezałatwieniu sprawy we właściwym terminie,14) art. 187 § l Ordynacji podatkowej Naczelnik Urzędu nie zebrał i w sposób wyczerpujący rozpatrzył cały materiał dowodowy,15) art. 191 Ordynacji podatkowej - gdyż: Naczelnik Urzędu nie ocenił na podstawiecałego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozważeniu argumentów podnoszonych przez Stronę, analizie stanu prawnego oraz faktycznego sprawy, zważył co następuje:

Przede wszystkim analizy wymaga, czy kwestia przedstawiona przez podatnika mogła być przedmiotem odrębnego postanowienia co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Innymi słowy czy przedstawiony problem mógł być w zaistniałym stanie faktycznym przedmiotem oceny organu podatkowego w trybie wydanego postanowienia dotyczącego interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Zwrócić bowiem należy uwagę na to, iż po uchyleniu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie postanowienia z dnia 30.01.2007 r., nr 1401/PV-II/4407/14-133/06/MS, organ podatkowy powinien z urzędu wziąć pod uwagę możliwość wydania interpretacji niezgodnej ze stanowiskiem przedstawionym we wniosku z dnia 26.09.2006 r.

Jak wskazuje się w orzecznictwie ustawodawca milczy odnośnie kwestii dotyczącej potwierdzenia obowiązującego stanowiska wnioskodawcy zawartego we wniosku, o którym mowa w ar 14a Ordynacji, a także formy potwierdzenia uchybienia terminowi do wydania interpretacji prawa podatkowego, strona postępowania może korzystając z uprawnień przewidzianych w „DZIALE VIIIa" (...) wystąpić do właściwego organu podatkowego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego określony stan faktyczny dotyczący uchybienia terminowi do wydania interpretacji, a tym samym związania organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawców obowiązującym w sprawie stanowiskiem strony. (tak: WSA z dnia 30.05.2007 r., Sygn. akt III SA/Wa 3933/06).Może pojawić się zatem wątpliwość odnośnie udzielenia interpretacji w zakresie stosowania przepisów proceduralnych dotyczących wydawania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Pojęcie „przepisy prawa podatkowego” zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 3 pkt 2 Ordynacji, zgodnie z którym są to ustawy dotyczące podatków, opłat, oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe, oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. Z kolei w myśl art. 3 pkt 1 Ordynacji przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich. W tym kontekście przepisy regulujące obowiązki organów podatkowych oraz uprawnienia w zakresie uzyskania „wiążącej” interpretacji są przepisami prawa podatkowego, w związku z czym wydaje się, iż możliwe jest udzielenie także w tym zakresie postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4 Ordynacji. Dwuinstancyjne postępowanie poza tym w pełni bowiem gwarantuje procesowe prawa strony.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznaje jednak przedstawione przez podatnika stanowisko za nieprawidłowe. Stosownie do przepisu art. 14b § 3 zd. 1 Ordynacji w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika, płatnika, lub inkasenta zawartym we wniosku. Wykładnia językowa przepisu nie pozwala na stwierdzenie, czy w przepisie tym mowa jest jedynie o postanowieniu zawierającym interpretacje organów podatkowych czy też także postanowienie mające charakter wyłącznie procesowy. Zauważyć należy, iż ustawodawca odmiennie niż w przepisach art. 14b § 1 i 2 - w których posługuje się sformułowaniem „interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1” – w omawianym przepisie posłużył się określeniem „postanowienia”. Dla prawidłowej interpretacji przepisu konieczne jest zatem posłużenie się innymi metodami wykładni, tj. wykładnią celowościową oraz wykładnią systemową.

Zwrócić należy uwagę na to, że ustawa – w przepisie art. 14a § 5 – wprost przewiduje możliwość odpowiedniego stosowania art. 169 § 1 Ordynacji w postępowaniu wszczętym na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji. Postępowanie może zakończyć się zatem postanowieniem pozostawiającym wniosek bez rozpatrzenia. Z orzecznictwa wynika, iż możliwe jest także rozstrzygnięcie wydane na podstawie art. 165a Ordynacji (wyrok WSA z dnia 12.07.2007 r., Sygn. akt III SA/Wa 4238, wyrok WSA z dnia 27.02.2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1774/06). Przyjęcie stanowiska prezentowanego przez Stronę oznaczałoby, iż ostateczne postanowienie o charakterze proceduralnym takie jak odmawiające wszczęcia postępowania w sprawie powodowałoby wejście do obrotu prawnego tzw. „milczącej interpretacji” o której mowa w przytoczonym powyżej przepisie art. 14b § 3 Ordynacji. To z kolei oznaczałoby, iż stanowisko Strony nawet zawierające oczywiste braki czy też złożone przez osobę nieuprawnioną powodowałoby skutki, o których mowa art. 14b § 1 i § 2 oraz 14c Ordynacji. Taka interpretacja byłaby jednak niezgodna z założeniem racjonalnego ustawodawcy. W art. 14a § 5 Ordynacji przewidziano wprost, iż w razie gdy wniosek nie został uzupełniony w wyznaczonym terminie nie mają zastosowania przepisy art. 14b § 3 Ordynacji. Przepis ten nie udziela jednak odpowiedzi jakie skutki powoduje uchylenie postanowienia wydanego na podstawie art. 169 w zw. z art. 14a § 5 Ordynacji. Skutkiem prawnym takiej decyzji jest to, że postanowienie zostaje wyeliminowane z obrotu prawnego dopiero od chwili uchylenia - ex nunc, a nie jak w przypadku decyzji stwierdzenia nieważności od chwili wydania decyzji nieważnej – ex tunc. Zasadnym jest zatem przyjęcie, iż w przypadku uchylenia postanowienia wydanego na podstawie art. 169 § 1 Ordynacji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organ podatkowy ma „nowy” termin na załatwienie sprawy. Skutki uchylenia i wydania postanowienia na podstawie art. 165a Ordynacji są o tyle trudniejsze do oceny, iż ustawodawca nie przewidział wprost możliwości stosowania tego przepisu do postanowień zawierających interpretację przepisów. Jednakże zasadnym jest przeniesienie powyższych rozważań na grunt tego przepisu.

Z uwagi na powyższe za niezasadne należy uznać zarzuty podniesione przez Stronę.

Odnosząc się do zarzutów Strony dotyczących naruszenia przepisów normujących postępowanie dowodowe, tj. art. 122 i art. 187 Ordynacji podnieść należy, iż organy podatkowe w przypadku postępowania podatkowego dotyczącego interpretacji przepisów prawa podatkowego nie prowadzą postępowania wyjaśniającego. Dlatego nie jest trafny zarzut naruszenia art. 122 i art. 187 Ordynacji. Specyfika regulacji dotyczących interpretacji przepisów prawa podatkowego wprost wyklucza stosowanie niektórych przepisów tego działu Ordynacji podatkowej, np. przepisów regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające). (wyrok WSA z dnia 20.03.2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3706/06).

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.