INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2007 r. (data wpływu 14 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania faktu dokonania eksportu bezpośredniego i pośredniego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie dokumentowania faktu dokonania eksportu bezpośredniego i pośredniego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się między innymi produkcją i sprzedażą płytek ceramicznych podmiotom mającym siedzibę poza terytorium Wspólnoty Europejskiej. Wywozu sprzedawanych towarów, jak również zgłoszeń celnych Wnioskodawca dokonuje w formie eksportu bezpośredniego oraz w formie eksportu pośredniego. W praktyce zdarza się, że Wnioskodawca zwraca się do urzędu celnego, który przeprowadzał odpowiednią procedurę celną z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, z którego wynikałoby że towar objęty daną procedurą celną został wywieziony poza terytorium Wspólnoty Europejskiej. Forma i zawartość merytoryczna takiego zaświadczenia znacząco różni się w zależności od tego jaki organ celny dokonuje jego wystawienia. W wielu przypadkach zawiera ono jedynie informację, że towar objęty daną procedurą celną (podany jest jej numer) został wywieziony z obszaru UE. Brakuje w nich jednak jakichkolwiek innych informacji umożliwiających zidentyfikowanie towaru, w szczególności zdecydowanie czy jest on tożsamy z towarem będącym przedmiotem dostawy. Wnioskodawca na podstawie takiego dokumentu zamierza zastosować do dokonanego eksportu towarów stawkę podatku VAT 0% i w związku z tym dokonać odpowiedniej korekty deklaracji VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca na podstawie art. 41 ust. 4-11 ustawy o podatku od towarów i usług może zastosować stawkę podatku VAT i dokonać odpowiedniej korekty deklaracji VAT w związku z otrzymaniem z urzędu celnego pisma stwierdzającego wywiezienie towaru objętego konkretną procedurą celną w przypadku:

1. eksportu bezpośredniego,



2. eksportu pośredniego ...

Zdaniem Wnioskodawcy, zaświadczenia wydane przez odpowiedni organ celny spełnia wymogi określone w art. 41 ust. 6 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem w sposób jednoznaczny wskazuje, iż towar objęty określoną procedurą celną został wywieziony poza obszar Wspólnoty. Szczegółowe ustalenie jakie towary zostały wywiezione, oraz czy odpowiadają one towarom będącym przedmiotem dostawy, jest w pełni weryfikowalne poprzez znajdujące się w zaświadczeniu odesłanie do konkretnego zgłoszenia celnego. Wobec powyższego, w przekonaniu Wnioskodawcy, może on zastosować do dostawy towaru objętego wywozem stawkę podatku VAT 0% i odpowiednio skorygować deklarację podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. W myśl art. 2 pkt 8 cyt. ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz (tzw. eksport bezpośredni), lub



2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (tzw. eksport pośredni).

Zgodnie z art. 41 ust. 4 powołanej ustawy w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a (eksport bezpośredni) stawka podatku wynosi 0%. Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty (artykułu 41 ust. 6 ustawy).

Z kolei przepis art. 41 ust. 9 ww. ustawy stwierdza, że otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

W myśl art. 41 ust. 7 cytowanej ustawy jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0 %, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

W wypadku eksportu o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b (eksport pośredni) – zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy o VAT - przepisy ustępu 4 i 5 stosuje się odpowiednio, jeśli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Do czynności opisanej powyżej przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki 0 % podatku przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określonego w przepisach celnych wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Przy zastosowaniu stawki 0 % istotne jest posiadanie dokumentu z takim potwierdzeniem.

Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, w jakiej formie powinien być sporządzony dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. W związku z powyższym dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii należy odwołać się do przepisów celnych. Z dniem przystąpienia Polski do Unii Europejskiej powstał obowiązek bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego, w tym przypadku rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 302 z dnia 19.10.1992 r. ze zm.) oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L. 253 z dnia 11.10.1993 r. ze zm.). Zgodnie z art. 161 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. Dokonanie wywozu wymaga spełnienia formalności przewidzianych dla niego, z uwzględnieniem środków polityki handlowej (…).

W myśl art. 161 ust. 5 ww. rozporządzenia zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego.

Na podstawie art. 205 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. urzędowym wzorem zgłoszenia celnego towarów dokonywanego na piśmie w ramach zwykłej procedury w celu objęcia ich procedurą celną lub ich powrotnego wywozu zgodnie z art. 182 ust. 3 Kodeksu Celnego jest jednolity dokument administracyjny.

Stosownie do art. 792 ww. rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, jeżeli zgłoszenie wywozowe sporządzane jest na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego (czyli dokumentu SAD), to należy wykorzystać egzemplarze 1, 2, i 3. Urząd celny, w którym zostało złożone zgłoszenie wywozowe (urząd celny wywozu), opatruje pieczęcią pole A i w zależności od przypadku, wypełnia pole D. W przypadku udzielenia zwolnienia towarów zachowuje kartę 1 SAD, przesyła kartę 2 SAD do urzędu statystycznego państwa członkowskiego urzędu celnego wywozu i zwraca kartę 3 SAD osobie zainteresowanej. Na podstawie art. 793 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93, karta 3 jednolitego dokumentu administracyjnego, jak również towary zwolnione do wywozu, przedstawiane są w urzędzie celnym wyprowadzenia. W myśl art. 793 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia urzędem celnym wyprowadzenia w przypadku transportu drogowego jest ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty. Do obowiązków urzędu celnego wyprowadzenia należy zgodnie z ust. 3 ww. art. 793 rozporządzenia upewnienie się, czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi oraz nadzorowanie i potwierdzenie ich fizycznego wyjścia przez poświadczenie odwrotnej strony karty 3. Poświadczenie stanowi pieczęć z nazwą urzędu i datą.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, iż dokumentem stanowiącym dowód dokonania eksportu towarów jest potwierdzona przez graniczny urząd celny Wspólnoty karta nr 3 jednolitego dokumentu administracyjnego.

W sytuacji nieposiadania przez podatnika karty 3 dokumentu SAD może on wystąpić z wnioskiem do organu celnego, który na podstawie posiadanych dokumentów oraz zapisów ewidencyjnych wyda dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Dokument ten może zastąpić brakującą kartę SAD-u, albowiem jak wynika z przepisów art. 194 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ustawy Ordynacja podatkowa dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone. Dotyczy to również dokumentów urzędowych sporządzonych przez inne jednostki (na przykład funkcjonariusza celnego) jeżeli na podstawie odrębnych przepisów są uprawnione do ich wydawania. Kwestia wydawania zaświadczeń przez urzędy celne potwierdzające objęcie towaru procedurą wywozu od 1 maja 2004 r. została uregulowana w przepisie art. 73 ust. 2 ustawy z dnia 19.03.2004 r. Prawo Celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.). Zgodnie z powyższym przepisem, do wydawania zaświadczeń odpowiednio stosuje się przepisy działu VIII a ustawy Ordynacja podatkowa. W myśl art. 306a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, organ wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Zaświadczenie wydaje się, jeżeli: urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa lub osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania (art. 306a § 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa).

Tak więc zaświadczenie wydane przez urząd celny potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty będzie dokumentem spełniającym warunki określone w art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Dotyczy to zarówno eksportu bezpośredniego jak i pośredniego. Powyższy dokument będzie stanowił podstawę do zastosowania stawki podatku 0% z tytułu sprzedaży eksportowej pod warunkiem jednakże, że podatnik będzie jednocześnie dysponował uwierzytelnionym przez urząd celny odpisem zgłoszenia celnego SAD pozostającego w dyspozycji urzędu celnego (karta 1 dokumentu SAD), z którego będzie wynikała tożsamość towaru zgłoszonego do procedury wywozu z towarem, którego wywóz został potwierdzony przez urząd celny w zaświadczeniu i na którego podstawie będzie można zidentyfikować transakcję, którą objęto towar (przez wskazanie na odpowiednią fakturę).

Otrzymanie przedmiotowego zaświadczenia (spełniającego wymogi określone powyżej) będzie uprawniało Wnioskodawcę do dokonania, zgodnie z art. 41 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.