P o s t a n o w i e n i e

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawieart. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r. w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), w odpowiedzi na wniosek Spółki z dnia 10 maja 2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu 14 maja 2007 r.), uzupełniony dnia 5 czerwca 2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu 6 czerwca 2007 r.) - w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o stosowaniu przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskodawca następująco przedstawia stan faktyczny: w wyniku sprzedaży wszystkich stacji paliw, będących własnością Spółki (stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa) oraz rozwiązania umów z właścicielami stacji partnerskich i zakończenia wykonywania czynności przy użyciu kas fiskalnych, Spółce pozostały drukarki fiskalne z pamięciami fiskalnymi. Nowi właściciele sprzedanych stacji nie zdecydowali się na zakup od Spółki w/w drukarek. Wnioskodawca zaznacza też że brak jest możliwości zbycia tego rodzaju urządzeń na rynku wtórnym. Spółka zdecydowała się zatem na ich kasację przez serwis techniczny.

Wnioskodawca zwraca się z pytaniem czy w związku z powyższym niezamortyzowana wartość przedmiotowych urządzeń fiskalnych może zostać zaliczona przez Spółką do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zaliczenie takie jest możliwe gdyż w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm) zwanej dalej ustawą o pdop, brak jest wyłączenia dotyczącego w/w urządzeń, które nie uległy amortyzacji.

Odnosząc się do przedstawionego przez Spółkę stanowiska Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje:

Do opisanego przypadku znajduje zastosowanie regulacja art.16 ust.1 pkt 6 ustawy o pdop. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Przy czym stratą dla celów podatkowych jest różnica pomiędzy wartością początkową a sumą odpisów amortyzacyjnych. Suma tych odpisów obejmuje również odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego przepisu wynika, że strata z tytułu likwidacji środka trwałego z innych przyczyn niż zmiana rodzaju działalności gospodarczej będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Spółka – poprzez sprzedaż wszystkich stacji paliw oraz rozwiązanie umów z właścicielami stacji partnerskich a także zakończenie wykonywania czynności przy użyciu kas fiskalnych – dokonała zmiany rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej czego następstwem była likwidacja przedmiotowych środków trwałych (drukarek fiskalnych). Zatem w myśl powołanego przepisu Spółka nie ma możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości wskazanych we wniosku środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W dniu złożenia wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia, stosownie do art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia, stosownie do art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej.