INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Towarzystwa, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2007 roku (data wpływu 26 września 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów reklamowych o charakterze masowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów reklamowych o charakterze masowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Towarzystwo jest zakładem ubezpieczeń prowadzącym działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń majątkowych na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 ze zm.).

W toku tej działalności rozdaje różnym osobom w celach reklamowych gadżety o charakterze masowym, oznaczone logo firmy, o wartości nie przekraczającej 100 zł, takie jak kalendarze, kubki, długopisy, notesy itp..

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy wydatki Towarzystwa na zakup gadżetów reklamowych o charakterze masowym, oznaczonych logo firmy, o wartości nie przekraczającej 100 zł, takich jak kalendarze, kubki, długopisy, notesy itp., podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Towarzystwa w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Towarzystwa, wydatki na zakup gadżetów reklamowych o charakterze masowym, oznaczonych logo firmy, o wartości nie przekraczającej 100 zł, takich jak: kalendarze, kubki, długopisy, notesy itp., podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Towarzystwa w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Rozdawane masowo drobne gadżety opatrzone logo firmy mają bowiem typowo reklamowy charakter. Są one powszechnie stosowane w obrocie gospodarczym w celach reklamowych i mają na celu stwarzanie zachęty do zakupu produktów ubezpieczeniowych oferowanych przez Towarzystwo, a tym samym zwiększenie przychodów Towarzystwa.

Gadżety reklamowe nie mają charakteru okazałego, ani zbytkownego, toteż wydatki poniesione na ich zakup nie mogą być uznane za koszty reprezentacji. W konsekwencji treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie stoi na przeszkodzie zaliczeniu tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu – z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W przedmiotowej sprawie zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest określenie, czy wskazane wydatki stanowić będą reklamę, czy też należy je zaliczyć do kosztów reprezentacji.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia „reprezentacji” ani „reklamy” należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W słowniku języka polskiego PWN pod redakcją Mieczysława Szymczaka (PWN 2002 r.) pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

• reklama - rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi;
• reprezentacja to - okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż co do zasady drobne gadżety, nie mają charakteru reprezentacyjnego – ich obecność jest dziś bowiem tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku firmy i raczej to ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania. Ponadto o ile wartość jednostkowa przedmiotowych gadżetów będzie niska oraz ich rozdysponowanie będzie miało charakter masowy, to wydatki poniesione na zakup takich gadżetów nie będą spełniały kryterium okazałości, czy wystawności, tj. elementów wyznaczających granice pojęcia „reprezentacji”, w konsekwencji nie będą podlegały wyłączeniu określonemu w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

Podkreślić należy, iż określona we wniosku wartość jednostkowa gadżetów tj. 100 zł, została potraktowana w niniejszej interpretacji jako pewien element wskazujący na niską wartość tych gadżetów, nie zaś jako wartość kształtująca możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na zakup danego gadżetu do kosztów uzyskania przychodów w kontekście treści art. 16 ust. 1 pkt 28 wskazanej ustawy.

Reasumując, jeżeli wręczane przez Wnioskodawcę drobne gadżety o niskiej wartości jednostkowej są rozdawane masowo oraz opatrzone są w sposób trwały logo firmy, to wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem jednakże, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.