INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT aportów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz dokumentacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT aportów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz dokumentacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W okresie od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 marca 2009 r. Gmina, na podstawie: protokołu odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji, protokołu odbioru technicznego lub protokołu przekazania-przejęcia (dalej również łącznie: protokoły techniczne), dokonywała przyjęcia do użytkowania i jednoczesnego przekazania X Sp. z o.o. (dalej: Spółka) inwestycji w zakresie budowy sieci kanalizacyjnych i wodociągowych na terenie Gminy. Spółka prowadzi na terenie Gminy działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków. W tym zakresie Gmina przyjęła i przekazała Spółce (w celu dokonania aportu) następujące obiekty infrastruktury wodno-kanalizacyjnej:

1. odcinek sieci kanalizacji sanitarnej na dz. nr (…), obręb wsi (…) i na dz. nr (…) obręb (…) – na podstawie protokołu odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji z dnia 7 maja 2008 r.;
2. sieć kanalizacji sanitarnej w (…) – na podstawie protokołu odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji z dnia 30 grudnia 2008 r.;
3. odcinek sieci wodociągowej w miejscowości (…) – na podstawie protokołu odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji z dnia 8 września 2008 r.;
4. odcinek sieci wodociągowej w miejscowości (…) – na podstawie protokołu odbioru technicznego z dnia 7 listopada 2008 r. zawierającego stwierdzenie o przekazaniu przedmiotowej inwestycji użytkownikowi, tj. Spółce również z dniem 7 listopada 2008 r.;
5. odcinek sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej w miejscowości (…) – na podstawie protokołu odbioru technicznego z dnia 29 grudnia 2008 r., zawierającego stwierdzenie o przekazaniu przedmiotowej inwestycji użytkownikowi, tj. Spółce również z dniem 29 grudnia 2008 r.;
6. odcinek sieci wodociągowej w miejscowości (…) – na podstawie protokołu odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji z dnia 10 grudnia 2008 r.;
7. odcinki sieci wodociągowej na (…) – na podstawie protokołu odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji z dnia 8 września 2008 r.;
8. wodociąg dla osiedla przy (…) – na podstawie protokołu odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji z dnia 29 grudnia 2008 r.;
9. wodociąg w miejscowości (…) – na podstawie protokołu odbioru końcowego i przekazania do eksploatacji z dnia 14 stycznia 2008 r.
   
   

Dodatkowo, w okresach późniejszych (lipiec i sierpień 2009 r.), Gmina wystawiała księgowe dokumenty PT. Późniejsze wystawianie tych dokumentów wynikało z tego, że wydział księgowy Gminy działał w tym zakresie z pewnym opóźnieniem, tj. w „czasowym oderwaniu” od samego momentu zakończenia danej inwestycji i rzeczywistego, faktycznego przekazania jej Spółce do użytkowania.

Ponadto, Gmina nabyła, przyjęła i przekazała Spółce (w celu dokonania aportu) dokumentację techniczną na:

• budowę sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej dla miejscowości (…) – na podstawie protokołu przekazania-przejęcia z dnia 30 marca 2009 r.,
• budowę kanalizacji sanitarnej dla miejscowości (…) – na podstawie protokołu przekazania-przejęcia z dnia 30 marca 2009 r.,
• budowę kanalizacji sanitarnej dla miejscowości (…) – na podstawie protokołu przekazania-przejęcia z dnia 31 marca 2009 r.,
• budowę sieci kanalizacji sanitarnej, pompowni ścieków oraz sieci wodociągowej w ulicach (…), (…)i części ulicy (…) w (…) – na podstawie protokołu przekazania-przejęcia z dnia 30 marca 2009 r.,
• rozbudowę sieci wodociągowej i kanalizacji na osiedlu (…) w (…) – na podstawie protokołu przekazania-przejęcia z dnia 30 marca 2009 r.,
• budowę kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej dla osiedla (…) w (…) – na podstawie protokołu przekazania-przejęcia z dnia 31 marca 2009 r.
  
  

Fakt przekazania powyższej dokumentacji został dodatkowo udokumentowany dokumentem PT z dnia 15 stycznia 2010 r. Podobnie jak w przypadku samej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, późniejsze wystawienie tego dokumentu wynikało z faktu, że wydział księgowy Gminy działał w tym zakresie z pewnym opóźnieniem, tj. w oderwaniu od rzeczywistego, faktycznego przekazania dokumentacji do Spółki.

Powyższe inwestycje/wydatki były realizowane przez Gminę z zamiarem ich wniesienia aportem do Spółki. Dotyczy to zarówno infrastruktury wodno-kanalizacyjnej jak i dokumentacji. W konsekwencji, każdorazowo przekazanie powyższych aktywów (co dokumentowały protokoły techniczne) do Spółki było dokonywane i postrzegane z perspektywy Gminy de facto jako wniesienie aportu – niezależnie od terminu dokonania innych formalności. Od tego momentu bowiem, Spółka rzeczywiście i faktycznie władała aktywami, tj. używała je do prowadzenia działalności gospodarczej według własnego uznania i potrzeb.

Wartość poszczególnych elementów wybudowanej przez Gminę infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz dokumentacji przekazanej Spółce zasadniczo przekraczała 15 tys. złotych. Gmina nie dokonała odliczenia VAT naliczonego od przedmiotowych wydatków.

Gmina podkreśla, iż rzeczywiste i faktyczne przekazania do użytkowania poszczególnych obiektów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz dokumentacji na rzecz Spółki były dokonywane w dacie podpisania protokołów technicznych, tj. w każdym przypadku przed dniem 1 kwietnia 2009 r. Natomiast dokumenty PT były wystawiane w późniejszym czasie wyłącznie dla celów księgowych obu stron.

Ponadto, pomimo rzeczywistego i faktycznego przekazania poszczególnych inwestycji i dokumentacji do Spółki we wskazanych powyżej terminach (zawsze przed dniem 1 kwietnia 2009 r.), tj. każdorazowo w dacie podpisania protokołów technicznych, pozostałe kwestie formalne związane z dokonaniem aportu zostały uregulowane w 2010 r. na podstawie:

• Zarządzenia Burmistrza Gminy z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki poprzez wniesienie aportu w postaci ruchomości, w tym wymienionych powyżej obiektów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, dokumentacji technicznej oraz dopłaty do pełnego złotego,
• Uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 27 lipca 2010 r. w sprawie zwiększenia jej kapitału zakładowego.
  
  

Fakt, iż powyższe formalności zostały dokonane dopiero w 2010 r. wynikał z przyczyn techniczno-organizacyjnych, tj. w szczególności z konieczności przygotowania odpowiednich dokumentów, etc. Mając na uwadze wskazane powyżej założenie, że Gmina faktycznie i rzeczywiście przekazywała Spółce do użytkowania aktywa odpowiednio wcześniej (z chwilą wystawienia protokołów technicznych), a Spółka od tych momentów faktycznie je użytkowała, sam moment dokonania późniejszych czynności formalnych miał dla stron znaczenie drugorzędne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina miała prawo do zastosowania zwolnienia z VAT dla wskazanych w stanie faktycznym aportów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz dokumentacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina miała prawo do zastosowania zwolnienia z VAT dla wskazanych w stanie faktycznym aportów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej oraz dokumentacji.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Na wstępie należy wskazać, że w przypadku wniesienia aportem przedmiotowych składników majątku do Spółki, przyjąć należy, że Gmina, co do zasady, dokonuje odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), bądź też odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że efektem aportu jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania danym składnikiem jak właściciel, natomiast wynagrodzeniem w takim przypadku są wyrażone pieniężnie udziały. Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2011 r., sygn. ILPP1/443-10/11-8/NS, gdzie stwierdzono: „Wniesienie aportu w postaci nieruchomości lub rzeczy ruchomych do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, zatem podlega opodatkowaniu”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 marca 2011 r., sygn. IBPP3/443-1016/10/AB: „Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe. Z uwagi na powyższe, wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów – następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wobec powyższego, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.
  
  

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Stosownie natomiast do art. 19 ust. 4, jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Ustawodawca w obu tych przepisach posługuje się pojęciem „wydania” lub „wykonania”, które nie zostały zdefiniowane w ustawie o VAT. W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ustawodawca odwołuje się do dostawy towarów, przez którą rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ocenie Gminy ustawodawca w przedmiotowym przepisie celowo posłużył się pojęciem „rozporządzania towarem jak właściciel” podkreślając przy tym, że dostawa towarów w rozumieniu ustawy o VAT nie jest tożsama z przeniesieniem własności w rozumieniu prawa cywilnego, wystawieniem dokumentów księgowych, dokonania odpowiednich czynności formalnych, etc.

Definicja dostawy zawarta w ustawie o VAT została sformułowana z jednoznacznym akcentem właśnie na przeniesienie ekonomicznego władztwa nad daną rzeczą, aby nabywca mógł ją rzeczywiście i faktycznie dysponować. W konsekwencji, w świetle tego przepisu, zdaniem Gminy, wydanie powinno być rozumiane jako faktyczne przeniesienie władztwa nad towarami na rzecz innego podmiotu, nie jest natomiast przy tym istotne przekazanie jego własności stricte w rozumieniu prawa cywilnego, wystawienie dokumentów księgowych, dokonanie odpowiednich czynności formalnych, etc.

Powyższe powinno znaleźć zastosowanie również w odniesieniu do usług, bowiem wykonanie danej usługi powinno się odnosić do jej faktycznego, rzeczywistego wyświadczenia.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie przykładowo w Komentarzu VAT, A. Bartosiewicz, R. Kubacki, 2011 r., zgodnie z którym: „Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu «prawo do rozporządzania jak właściciel» nie można interpretować jako «prawa własności». W orzecznictwie i praktyce ETS pojawił się w tym kontekście termin «własność ekonomiczna» – tak w orzeczeniu C-320/88”, a także VAT 2010, T. Michalik, zgodnie z którym: „W konsekwencji należy więc przyjąć, iż na gruncie przedmiotowego przepisu art. 7 ust. 1 VATU, a także art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112 kluczowym dla pojęcia «przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel» elementem jest, w istocie rzeczy, przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej”.

Powyższe stanowisko zostało wielokrotnie potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP2/443-648/11-4/JS, w której organ podatkowy podkreślił, że: „Jak wynika z opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku, w przedmiotowej sprawie aport został wniesiony do już istniejącej spółki, tak więc za dzień wydania przedmiotowej kanalizacji sanitarnej oraz wodociągowej należy uznać dzień faktycznego przekazania spółce kanalizacji sanitarnej oraz wodociągowej do używania. Skoro zatem aport został wniesiony do spółki, która już istniała wcześniej, wydanie kanalizacji sanitarnej oraz wodociągowej należy rozumieć jako przekazanie jej do używania (dysponowania) jak właściciel”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. ILPP1/443-422/09/10-S/NS, w której organ podatkowy stwierdził, iż: „Jednocześnie należy stwierdzić, że w odniesieniu do analizowanej transakcji obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy, tj. 30. dnia od dnia wydania nieruchomości, czyli w przedmiotowej sprawie od dnia 6 stycznia 2009 r., w którym podpisano protokół zdawczo-odbiorczy. W tym dniu bowiem nastąpiło pozostawienie do dyspozycji i przeniesienie posiadania, czyli faktyczne wydanie nieruchomości.”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 października 2009 r., sygn. IBPP1/443-757/09/LSz, w której organ podatkowy stwierdził, że: „Natomiast za dzień wydania nieruchomości należy uznać dzień faktycznego przekazania spółce celowej nieruchomości do używania. Jeżeli zatem przekazanie przedmiotu aportu nastąpi z dniem podpisania umowy spółki (w przypadku gdy aport wnoszony będzie w momencie jej utworzenia), to jak wskazał Wnioskodawca, ten dzień należy uznać za dzień wydania przedmiotu aportu i będzie on zbieżny z wyżej określonym dniem zapłaty. Jeśli natomiast aport będzie wnoszony do spółki, która już istniała wcześniej, wydanie nieruchomości należy rozumieć, jak to określił Wnioskodawca, dosłownie, tzn. jako przekazanie nieruchomości do używania (dysponowania) jak właściciel, niezależnie od momentu wpisu do księgi wieczystej”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. IBPP1/443-888/09/EA, w której organ stwierdził, że: „Natomiast za dzień wydania nieruchomości należy uznać dzień faktycznego przekazania spółce celowej nieruchomości do używania. Skoro zatem aport będzie wnoszony do spółki, która już istniała wcześniej, wydanie nieruchomości należy rozumieć jako przekazanie nieruchomości do używania (dysponowania) jak właściciel, niezależnie od momentu wpisu do księgi wieczystej”.
  
  

Stanowisko potwierdzające konieczność traktowania na gruncie VAT „wydania towaru” czy „wykonania usługi” jako faktycznej i ekonomicznej czynności było wielokrotnie prezentowane także w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, przykładowo w:

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 22 września 2010 r., sygn. I FSK 1549/09, w którym sąd stwierdził, że: „W dacie odbioru nastąpiło pozostawienie lokalu do dyspozycji nabywcy i przeniesienie posiadania, które może być uznane za wydanie lokalu”;
• wyroku NSA z dnia 28 maja 2010 r., sygn. I FSK 964/09, w którym sąd stwierdził, że: „Tym samym ustawodawca odstąpił od powiązania pojęcia wydania tego lokalu, w rozumieniu art. 19 ust. 10 ustawy o VAT z cywilistycznym ujęciem przeniesienia własności tego lokalu uregulowanego w ustawie o własności lokali. Zatem trafnie autor skargi kasacyjnej wywodzi, że odnośnie dostawy lokali garażowych, dla określenia chwili powstania obowiązku podatkowego nie ma znaczenia moment sporządzenia aktu notarialnego ustanawiającego i przenoszącego odrębną własność do lokalu. Obowiązuje bowiem w tym zakresie zasada ogólna z art. 19 ust. 10 ustawy o VAT, zgodnie z którą wydanie lokalu należy traktować jako czynność faktyczną, autonomiczną w stosunku do prawa cywilnego. Zatem przedmiot czynności opodatkowanej jest wydany w rozumieniu art. 19 ustawy o VAT wtedy, gdy nabywca uzyskuje możliwość faktycznego dysponowania rzeczą. Nie chodzi tu oczywiście o rozporządzanie rzeczą w znaczeniu prawnym. Takie warunki spełnia niewątpliwie przekazanie lokalu, czy też miejsca parkingowego protokołem zdawczo-odbiorczym”;
• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) we Wrocławiu z dnia 15 lutego 2010 r., sygn. I SA/Wr 1663/09, w którym sąd stwierdził, że: „Słusznie zatem strona uznała, że obowiązek podatkowy w opisanym we wniosku stanie faktycznym powstał po upływie 30 dni od wydania nieruchomości tj. od momentu faktycznego jej wydania na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego w dniu 6 stycznia 2009 r.”;
• wyroku WSA w Białymstoku z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. I SA/Bk 580/10, w którym sąd stwierdził, że: „jak ustaliły organy podatkowe przekazanie przez Spółkę lokali tj. oddanie do swobodnego dysponowania odbiorcom następowało z chwilą podpisania protokołów zdawczo-odbiorczych. Zasadnie zatem uznano ten moment za wydanie lokalu”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 sierpnia 2010 r., sygn. ILPP1/443-422/09/10-S/NS, w której organ podatkowy stwierdził, że: „mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że czynność wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) przez Wnioskodawcę do Spółki Akcyjnej w postaci prawa własności nieruchomości, prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel i tym samym stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie należy stwierdzić, że w odniesieniu do analizowanej transakcji obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy, tj. 30. dnia od dnia wydania nieruchomości, czyli w przedmiotowej sprawie od dnia 6 stycznia 2009 r., w którym podpisano protokół zdawczo-odbiorczy. W tym dniu bowiem nastąpiło pozostawienie do dyspozycji i przeniesienie posiadania, czyli faktyczne wydanie nieruchomości”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 października 2009 r., sygn. IBPP1/443-757/09/LSz, w której organ podatkowy stwierdził, że: „Natomiast za dzień wydania nieruchomości należy uznać dzień faktycznego przekazania spółce celowej nieruchomości do używania. Jeżeli zatem przekazanie przedmiotu aportu nastąpi z dniem podpisania umowy spółki (w przypadku gdy aport wnoszony będzie w momencie jej utworzenia), to jak wskazał Wnioskodawca, ten dzień należy uznać za dzień wydania przedmiotu aportu i będzie on zbieżny z wyżej określonym dniem zapłaty. Jeśli natomiast aport będzie wnoszony do spółki, która już istniała wcześniej, wydanie nieruchomości należy rozumieć, jak to określił Wnioskodawca, dosłownie, tzn. jako przekazanie nieruchomości do używania (dysponowania) jak właściciel, niezależnie od momentu wpisu do księgi wieczystej”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. IBPP1/443-888/09/EA, w której organ stwierdził, że: „Natomiast za dzień wydania nieruchomości należy uznać dzień faktycznego przekazania spółce celowej nieruchomości do używania. Skoro zatem aport będzie wnoszony do spółki, która już istniała wcześniej, wydanie nieruchomości należy rozumieć jako przekazanie nieruchomości do używania (dysponowania) jak właściciel, niezależnie od momentu wpisu do księgi wieczystej”.
  
  

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, wydanie towarów oraz wykonanie usług będących przedmiotem aportu nastąpiło w chwilach podpisania poszczególnych protokołów technicznych, tj. w dniach faktycznego przekazania tych obiektów/dokumentacji do Spółki. Już bowiem wtedy, tj. z chwilą uzyskania nad nimi ekonomicznego władztwa Spółka zaczęła użytkować przedmiotowe obiekty do działalności gospodarczej – mając świadomość, że kwestie formalne zostaną dokonane „prędzej czy później”.

Jak Gmina wskazała w opisie stanu faktycznego, już samo faktyczne i ekonomiczne przekazanie infrastruktury i dokumentacji było zrealizowane w celu dokonania aportu do Spółki. Takie było założenie i cel zarówno dla Gminy jak i Spółki. Późniejsze wystawienie dokumentów PT i dokonanie innych formalności miało dla stron charakter drugorzędny. Strony nie dążyły do natychmiastowego ich wykonania, ponieważ już samo rzeczywiste przekazanie tych aktywów do Spółki umożliwiało jej ich użytkowanie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższe oznacza, że przedmiotowe aporty były dokonane w okresie styczeń 2008 r. – marzec 2009 r.

Należy podkreślić, że stosownie do § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r. (dalej: rozporządzenie wykonawcze), zwolnieniu podlegały wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego. Mając na uwadze, że Spółka jest spółką prawa handlowego stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, w ocenie Gminy do dokonanych w okresie styczeń 2008 r. – listopad 2008 r. aportów znajdzie zastosowanie zwolnienie z VAT na mocy § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia wykonawczego.

Natomiast, stosownie do § 38 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie do dnia 31 marca 2009 r. w przypadku wnoszenia wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek prawa handlowego i cywilnego może być stosowane zwolnienie od podatku.

Powyższe oznacza, iż aporty dokonane w okresie grudzień 2008 r. – marzec 2009 r. zasadniczo podlegały opodatkowaniu. Niemniej jednak podatnik miał prawo do skorzystania w tym okresie ze zwolnienia z opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, Gmina miała prawo do zastosowania zwolnienia z VAT dla wskazanych w stanie faktycznym aportów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno