INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2010 r. (data wpływu 31 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 10 marca 2011 r.) oraz z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy aporcie jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej budynku,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej samochodów.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy aporcie budynku oraz samochodów. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 10 marca 2011 r.) oraz z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny oraz o podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (sformułowany w uzupełnieniu z dnia 7 marca 2011 r. i uzupełniony w piśmie z dnia 12 kwietnia 2011 r.).

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług tylko w zakresie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i posiada numer identyfikacji podatkowej. W roku 2003 zakończyła inwestycję – budowa oczyszczalni ścieków: budynki, budowle i majątek ruchomy w postaci: maszyn, urządzeń, środków transportu. Wnioskodawca miał zamiar po zakończeniu inwestycji, na powstałym majątku utworzyć zakład budżetowy, który zajmować miał się gospodarką ściekową na terenie miasta. W trakcie budowy Zainteresowany skorzystał ze środków pomocowych PHARE. W roku 2003, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym rozdział 8 § 15 i rozdział 9 § 27, Gmina na złożony wniosek w Urzędzie Skarbowym otrzymała zwrot podatku od towarów i usług w formie zaliczki od zakupów inwestycyjnych. Zakończoną inwestycję przyjęto na stan środków trwałych Wnioskodawcy, zgodnie z klasyfikacją środków trwałych. Do dnia 31 sierpnia 2004 r. Zainteresowany rozliczał i obciążał mieszkańców z pobranej wody, odprowadzania ścieków i wykazywał w deklaracjach VAT podatek należny z tego tytułu. Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie środków trwałych (budynków, budowli, maszyn, urządzeń, środków transportu) stanowiących powstałą oczyszczalnię ścieków. Z dniem 1 września 2004 r. powołano zakład budżetowy pod nazwą „X” i oddano nieodpłatnie w trwały zarząd budynki, budowle, maszyny, urządzenia stanowiące majątek wybudowanej oczyszczalni. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Zakład zajmował się gospodarką ściekową na terenie miasta. Tylko samochody pozostały na stanie Wnioskodawcy. Od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. były one dzierżawione przez Spółkę Y na podstawie umowy dzierżawy. Zainteresowany raz w miesiącu obciążał Spółkę fakturą VAT z tytułu tej dzierżawy.

Z dniem 31 grudnia 2010 r. nastąpiła likwidacja zakładu budżetowego „X”. Całe mienie po likwidacji wróciło na stan Gminy.

W dniu 2 listopada 2010 r. (data podpisania aktu notarialnego) Wnioskodawca wniósł aportem rzeczowym budynek BOT i samochody do nowej spółki z udziałem Gminy „Z” Sp. z o.o. W zamian za wniesiony aport rzeczowy Zainteresowany obejmie udziały w Spółce z o.o. na zasadach określonych uchwałą Rady Miasta w sprawie zasad wnoszenia udziałów do spółek gminnych i spółek z udziałem gminy przez Burmistrza.

Faktyczne wydanie samochodów do nowej Spółki „Z” nastąpiło z dniem 2 stycznia 2011 r. na podstawie PT – przekazanie środka trwałego. Pozostałe budowle, urządzenia, maszyny po likwidacji „X”, wprowadzone na stan środków trwałych Gminy, są wydzierżawione z dniem 1 stycznia 2011 r. na podstawie umowy dzierżawy zawartej ze Spółką „Z”. Przeniesienie własności nieruchomości: budynku BOT i jego wydanie nastąpiło aktem notarialnym w dniu 22 lutego 2011 r.

Wniesienie aportem budynku BOT do Spółki z o.o. nie będzie dokonywane w ramach pierwszego zasiedlenia. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie przedmiotowego budynku. Przy realizacji inwestycji – budowa oczyszczalni ścieków – Zainteresowany korzystał z pomocy środków PHARE i otrzymał zwrot podatku naliczonego w formie zaliczki od zakupów inwestycyjnych.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 kwietnia 2011 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 6 kwietnia 2011 r., w którym zwrócono się do Wnioskodawcy o wyjaśnienie:

1. Czy samochody będące przedmiotem aportu były przez Wnioskodawcę faktycznie wykorzystywane dla potrzeb prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej przez okres co najmniej 6 miesięcy... Nadmienia się, iż do ww. okresu 6 miesięcy nie wlicza się okresu kiedy samochody były przedmiotem dzierżawy.
2. Jednoznaczne wskazanie przepisu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268), na podstawie którego Gmina otrzymała zwrot podatku naliczonego w odniesieniu do:
   1. zakupu ww. samochodów,
   2. budowy budynku BOT,
   
   

Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Samochody będące przedmiotem aportu były na stanie Gminy do dnia 31 grudnia 2010 r. W okresie od dnia 1 maja 2003 r. do dnia 30 listopada 2005 r. klika razy w miesiącu Y w A korzystało z nich wywożąc nieczystości z nieruchomości gminnych. Zainteresowany obciążał Y fakturą VAT za każdy dzień ich pracy. Od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. na podstawie umowy samochody były dzierżawione przez Y w A. Wnioskodawca nie zatrudniał kierowcy, ani sam nie zajmował się gospodarką ściekową. Gospodarką ściekową zajmował się Y w A, a potem X.
2. W roku 2003, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym rozdział 8 § 15, Gmina na złożony wniosek otrzymała zwrot podatku naliczonego od zakupu samochodów i budowy budynku BOT, finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej PHARE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy aport budynku BOT i samochodów wniesiony przez Gminę do Spółki „Z” jest zwolniony przedmiotowo od podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 7 marca 2011 r.), aport samochodów (towar używany) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Aport budynku BOT korzysta ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Aport w postaci:

1. samochodów – są to towary używane przez Gminę (umowa dzierżawy od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r.), korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług,
2. budynku BOT – nie jest to pierwsze zasiedlenie, nie były ponoszone nakłady na ulepszenie przedmiotowego budynku, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Reasumując, w opinii Zainteresowanego, aport rzeczowy budynku i samochodów podlega zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w części dotyczącej budynku,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej samochodów.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast na mocy ww. przepisu, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko, co nie będąc pieniądzem, przedstawia jakąkolwiek wartość ekonomiczną mogącą się składać na kapitał zakładowy.

Za aport uważa się wkład niepieniężny wniesiony do spółki na pokrycie kapitału zakładowego, w postaci wartości niematerialnych (praw) lub rzeczy. Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

Wniesienie aportu w postaci nieruchomości lub rzeczy ruchomych do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, zatem podlega opodatkowaniu.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zauważyć, iż stosownie do treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie należy uznać sprzedaż, aport, a także najem oraz dzierżawę.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b – zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Literalne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy wskazuje bowiem, że jednym z warunków skorzystania ze zwolnienia jest to, by w stosunku do dostawy danego obiektu nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych, w roku 2003 zakończyła inwestycję – budowa oczyszczalni ścieków: budynki, budowle i majątek ruchomy w postaci: maszyn, urządzeń, środków transportu. W trakcie budowy Zainteresowany skorzystał ze środków pomocowych PHARE. W roku 2003, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym rozdział 8 § 15, Gmina na złożony wniosek otrzymała zwrot podatku naliczonego od zakupu samochodów i budowy budynku BOT, finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej PHARE. Zakończoną inwestycję przyjęto na stan środków trwałych Wnioskodawcy, zgodnie z klasyfikacją środków trwałych. Do dnia 31 sierpnia 2004 r. Zainteresowany rozliczał i obciążał mieszkańców z pobranej wody, odprowadzania ścieków i wykazywał w deklaracjach VAT podatek należny z tego tytułu. Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie środków trwałych (budynków, budowli, maszyn, urządzeń, środków transportu) stanowiących powstałą oczyszczalnię ścieków. Z dniem 1 września 2004 r. powołano zakład budżetowy pod nazwą „X” i oddano nieodpłatnie w trwały zarząd budynki, budowle, maszyny i urządzenia stanowiące majątek wybudowanej oczyszczalni. Czynność ta nie była opodatkowana podatkiem VAT. Tylko samochody pozostały na stanie Wnioskodawcy. Od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. były one dzierżawione przez Spółkę z o.o. Y na podstawie umowy dzierżawy. Zainteresowany raz w miesiącu obciążał Spółkę fakturą VAT z tytułu tej dzierżawy. Z dniem 31 grudnia 2010 r. nastąpiła likwidacja zakładu budżetowego „X”. Całe mienie po likwidacji wróciło na stan Gminy. W dniu 2 listopada 2010 r. (data podpisania aktu notarialnego) Wnioskodawca wniósł aportem rzeczowym budynek BOT i samochody do nowej spółki z udziałem Gminy „Z” Sp. z o.o. W zamian za wniesiony aport rzeczowy Zainteresowany obejmie udziały w Spółce z o.o. na zasadach określonych uchwałą Rady Miasta w sprawie zasad wnoszenia udziałów do spółek gminnych i spółek z udziałem gminy przez Burmistrza.

Z powyższego wynika, iż przedmiotowy budynek BOT, wchodzący w skład wytworzonej w roku 2003 oczyszczalni ścieków, w okresie po zakończeniu inwestycji do dnia 31 sierpnia 2004 r. był na stanie środków trwałych, natomiast od dnia 1 września 2004 r. do dnia wniesienia aportem wykorzystywany był do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem dopiero w momencie dokonania aportu, nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy budynku po jego wybudowaniu, czyli pierwsze zasiedlenie.

Jednakże, należy mieć na uwadze, iż zgodnie z powołanym art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwolnieniem objęta jest również dostawa budynku dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, w stosunku do których nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym do rozstrzygnięcia pozostało, czy Gminie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wskazał Zainteresowany, w roku 2003, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym rozdział 8 § 15, Gmina na złożony wniosek otrzymała zwrot podatku naliczonego od zakupu samochodów i budowy budynku BOT, finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej PHARE.

Zgodnie z brzmieniem § 15 ust. 1 obowiązującego od dnia 26 marca 2002 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268), podatnikom, którzy dokonują zakupu towarów i usług lub importu towarów za środki finansowe bezpośrednio im przekazane z odrębnego rachunku bankowego, na którym są ulokowane wyłącznie środki z pomocy zagranicznej, przysługuje zwrot podatku naliczonego.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników dokonujących bezpośrednio zakupów lub importu za środki finansowe przekazane z rachunku bankowego, na którym są ulokowane środki przekazane z pomocy zagranicznej (§ 15 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Według § 15 ust. 3 cyt. rozporządzenia, za środki finansowe z pomocy zagranicznej uważa się, z uwzględnieniem ust. 4 i 5, bezzwrotne środki przekazane polskim podmiotom przez rządy państw obcych lub organizacje międzynarodowe udzielające pomocy na podstawie:

1. umów zawartych z Rządem Rzeczypospolitej Polskiej,
2. jednostronnych deklaracji rządów i organizacji międzynarodowych udzielających pomocy.

Na mocy ust. 4 ww. przepisu, za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej uważa się także pochodzące ze wspólnego budżetu Unii Europejskiej środki finansowe, które zostały przekazane polskim podmiotom na sfinansowanie programów naukowo-badawczych, realizowanych przez te jednostki w ramach Programów Ramowych Unii Europejskiej, oraz środki przekazane w ramach innych programów Unii Europejskiej.

Jak wynika z § 16 ust. 1 powołanego rozporządzenia, zwrot podatku nie dotyczy kwot podatku naliczonego:

1. o które został pomniejszony podatek należny lub
2. które zostały zwrócone przez właściwy urząd skarbowy na podstawie odrębnych przepisów.

Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania zwrotu podatku naliczonego w formie zaliczki, o której mowa w § 27-33 - § 16 ust. 2 tego rozporządzenia.

W myśl § 17 ust. 1 wskazanego rozporządzenia, zwrot podatku przysługuje podatnikom, którzy spełniają następujące warunki:

1. złożyli zgłoszenie rejestracyjne i posiadają numer identyfikacji podatkowej,
2. prowadzą ewidencję zawierającą dane niezbędne do określenia kwoty zwrotu podatku,
3. w całości zapłacili należność obejmującą podatek naliczony z tytułu dokonanych zakupów towarów i usług oraz posiadają oryginał faktury lub faktury korygującej, a w przypadku importu towarów - dokument stwierdzający zapłatę cła i podatków pobieranych przez organy celne,
4. posiadają rachunek bankowy, na którym są wyodrębnione środki pochodzące z pomocy zagranicznej, w przypadku środków, o których mowa w § 15 ust. 3 pkt 1,
5. posiadają zaświadczenie, że zakup został sfinansowany ze środków, o których mowa w § 15 ust. 3 pkt 2 lub ust. 4.

Należy zauważyć, iż zwrot podatku naliczonego dokonywany według przedstawionych wyżej zasad nie jest równoznaczny z prawem podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Uwzględniając powyższe przepisy, w przypadku, gdy przy budowie (wytworzeniu) przedmiotowego budynku BOT Gmina otrzymała zwrot podatku naliczonego, o którym mowa w § 15 ww. rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. i w związku z tym nie przysługiwało Zainteresowanemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, przesłanki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy są spełnione.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że wniesienie aportem budynku BOT dokonane zostało w ramach pierwszego zasiedlenia, zatem nie podlegało zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Natomiast czynność ta korzystała ze zwolnienia, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, bowiem – jak wskazano we wniosku – Zainteresowanemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie przedmiotowego budynku, jak również Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. budynku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Tak więc, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, jest jedynie taki jego właściciel, który w momencie sprzedaży korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez „używanie”, o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą. Zatem, rzecz ruchoma oddana w dzierżawę nie jest dla wydzierżawiającego towarem używanym w rozumieniu ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem dokonanego aportu były również ruchomości – samochody, które były na stanie Gminy do dnia 31 grudnia 2010 r. W okresie od dnia 1 maja 2003 r. do dnia 30 listopada 2005 r. klika razy w miesiącu Y w Z korzystało z nich wywożąc nieczystości z nieruchomości gminnych. Zainteresowany obciążał Y fakturą VAT za każdy dzień ich pracy. Od dnia 1 grudnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. na podstawie umowy samochody były dzierżawione przez Y w A. Wnioskodawca nie zatrudniał kierowcy, ani sam nie zajmował się gospodarką ściekową. Gospodarką ściekową zajmował się Y w A, a potem X. Ponadto, w roku 2003, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym rozdział 8 § 15, Gmina na złożony wniosek otrzymała zwrot podatku naliczonego od zakupu samochodów i budowy budynku BOT, finansowanych ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej PHARE.

W świetle cyt. wyżej art. 43 ust. 2 ustawy, jednym z warunków uznania wymienionych w tym przepisie towarów za używane jest ich faktyczne używanie przez sprzedającego. Z treści wniosku wynika natomiast, iż pewien czas Zainteresowany był w posiadaniu przedmiotowych samochodów, jednak nie zatrudniał kierowcy, a następnie przekazał je do użytkowania innemu podmiotowi na podstawie umowy dzierżawy. Wnioskodawca nie wskazał natomiast żadnych okoliczności, z których by wynikało, iż samochody były przez Gminę faktycznie używane. Wobec powyższego należy uznać, iż Zainteresowany faktycznie nie wykorzystywał ww. samochodów na potrzeby własnej działalności przez okres co najmniej pół roku, tym samym nie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, gdyż ww. ruchomości nie stanowiły dla Gminy towaru używanego. Używaniem nie jest bowiem wykonywanie władztwa nad rzeczą, m. in. w postaci dysponowania nią i przekazywania jej w drodze umowy dzierżawy innym podmiotom.

Nadmienić należy, iż w kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie przedmiotowych samochodów, zastosowanie znajdzie ta sama zasada jak przy budowie (wytworzeniu) ww. budynku BOT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż przedmiotowe samochody nie były używane przez Gminę, nie spełniały definicji towarów używanych, o których mowa w art. 43 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, pomimo że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, czynność wniesienia aportem tych samochodów nie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, lecz podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, według podstawowej stawki podatku.

Nadmienia się, iż stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ przyjął, iż Wnioskodawcy przysługiwał zwrot na zasadach określonych w § 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, a nie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy. Dodatkowo, z uwagi na fakt, iż w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu, Gmina nie wskazała wprost, że wykorzystywała przedmiotowe samochody przez co najmniej pół roku do własnej działalności gospodarczej, tut. Organ przyjął, że Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. samochodów na potrzeby prowadzonej działalności. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy aporcie budynku oraz samochodów. Wniosek w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego przy aporcie samochodów został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2011 r. nr ILPP1/443-10/11-5/NS. Natomiast kwestia dotycząca momentu powstania obowiązku podatkowego przy aporcie budynku została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2011 r. nr ILPP1/443-10/11-6/NS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.