P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 3 kwietnia 2007 r. (data wpływu wniosku do tutejszego organu podatkowego 20 kwietnia 2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie wskazanego we wniosku przypadku 2. w części, w jakiej przypadek ten dotyczy zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług należnego z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy niepublicznej ponad limit 0,25% przychodów,

w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego w stanie faktycznym przedstawionym w przypadku 3. oraz

w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od towarów i usług w sytuacji, gdy kontrahent odmawia potwierdzenia otrzymania faktury w stanie faktycznym przedstawionym w przypadku 5. wniosku.

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że Spółka dokonuje czynności, z tytułu których zobligowana jest do dokonania prawidłowej kwalifikacji podatku od towarów i usług jako kosztu uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w następujących przypadkach:

Przypadek 1.

Spółka posiada fakturę VAT, która zawiera podpis osoby upoważnionej do odbioru oraz datę odbioru, która upoważnia do odliczenia podatku VAT naliczonego. Komórka księgowości dostaje fakturę po terminie uprawniającym do odliczenia podatku VAT. W związku z tym, w ocenie Spółki, przekroczony zostaje termin uprawniający do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wobec powyższego Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z pytaniem, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek VAT wynikający z faktury, co do której termin uprawniający do odliczenia podatku VAT minął?

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek VAT naliczony w sytuacji, gdy nie przysługuje jej prawo do takiego odliczenia na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka uważa, że może dokonać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wyłącznie w miesiącu otrzymania faktury lub w miesiącu następnym. Jeśli termin ten upłynął, Spółka nie może dokonać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Dlatego też, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca uważa, że podatek naliczony wynikający z faktury, co do której termin uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług upłynął, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów Spółki.

Przypadek 2.

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że w 2006 r. Spółka ponosiła wydatki na reprezentację i reklamę limitowaną ponad limit określony w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka przekroczyła limit kosztów reprezentacji i reklamy, w związku z tym wyłączyła z kosztów uzyskania przychodów kwotę stanowiącą przekroczenie limitu wydatków zaliczanych do reprezentacji i reklamy niepublicznej. W trakcie roku Spółka odliczyła podatek naliczony wynikający z faktur dotyczących reprezentacji i reklamy nielimitowanej, gdyż nie wiedziała, że limit zostanie przekroczony. Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka naliczyła podatek od towarów i usług należny od przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z pytaniem, czy w opisanym wyżej stanie faktycznym Spółka może:

1. Uznać za koszt podatkowy kwotę podatku naliczonego przy nabyciu wydatków związanych z reprezentacją i reklamą niepubliczną nie zaliczonych do kosztów podatkowych w związku z przekroczeniem limitu?

2. Uznać za koszt podatkowy kwotę podatku VAT należnego, który został naliczony od przekazania towarów na cele reprezentacji niepublicznej i reklamy, która przekroczyła limit określony w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, podatek od towarów i usług naliczony od reprezentacji i reklamy powyżej limitu stanowi w całości koszt uzyskania przychodu potrącalny w 2006 r. Takie stanowisko potwierdziła między innymi Izba Skarbowa w Warszawie w decyzji nr 1401/PD-006-433/06/KK.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek od towarów i usług należny może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli podatek ten dotyczy przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na cele reprezentacji i reklamy.

Zdaniem Spółki, skoro nie miała ona prawa do odliczenia podatku naliczonego (w związku z przekroczeniem limitu określonego w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) nie powinna była naliczać podatku VAT należnego od przekazania lub zużycia towarów bądź świadczenia usług na cele reprezentacji i reklamy. Jeśli jednak Spółka naliczyła podatek należny od przekazania lub zużycia towarów bądź świadczenia usług na cele reprezentacji i reklamy, gdyż w trakcie roku nie wiedziała, czy przekroczy określony w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych limit – ma prawo uznać kwotę podatku należnego w całości do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przypadek 3.

Ze stanu faktycznego wynika, że Spółka nabywa usługi od podmiotów z krajów wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy o podatku od towarów i usług. Jeśli usługi mają miejsce świadczenia w Polsce, zgodnie z art. 27 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka nalicza podatek naliczony od importu usług.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z pytaniem, czy podatek naliczony od importu usług z kraju stosującego szkodliwą konkurencję podatkową, wymienionego w załączniku nr 5 do ustawy o podatku od towarów i usług, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Spółki z uwagi na fakt, że nie ma ona prawa odliczyć tak naliczonego podatku od towarów i usług, powinna go zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Przypadek 4.

Ze stanu faktycznego wynika, że Spółka nie odlicza podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu towarów na cele reprezentacji i nie uważa tych wydatków za koszt uzyskania przychodów. Spółka nabyte towary wydaje jako prezenty np. klientom firmy w celach reprezentacyjnych.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z pytaniem, czy w związku ze zmianą przepisów ustawy podatku dochodowym od osób prawnych przez wyłącznie z kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację, Spółka ma prawo zaliczać do kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na reprezentację w kwocie brutto, tj. wraz z naliczonym podatkiem od towarów i usług oraz czy w takim wypadku Spółka nie musi naliczać podatku od towarów i usług należnego od przekazania towarów na cele reprezentacji?

Spółka uważa, że począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r. Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na reprezentację. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku naliczania VAT należnego od przekazania towarów na cele reprezentacji. Spółka uważa, że nie powinna naliczać ani zaliczać do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług należnego.

Przypadek 5.

Ze stanu faktycznego wynika, że Spółka podejmuje próby uzyskania podpisu od kontrahenta na fakturach korygujących. Czasami występują przypadki, w których wyegzekwowanie tego podpisu nie jest możliwe z uwagi na fakt, że kontrahent nie chce przyjąć faktury pierwotnej i korygującej pierwotną.

W związku z powyższym Spółka w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zwróciła się z pytaniem, czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT należny w sytuacji, gdy jej kontrahent odmawia potwierdzenia otrzymania korekty?

Zdaniem Spółki, jeżeli w wyniku dokonania korekty pomniejsza ona podatek od towarów i usług należny, może dokonać korekty deklaracji VAT-7 tylko w sytuacji, gdy otrzyma potwierdzenie otrzymania faktury korygującej od swojego kontrahenta. Jeśli kontrahent nie prześle Spółce takiego potwierdzenia – Spółka nie ma prawa do obniżenia podatku od towarów i usług należnego zgodnie z dokonaną korektą. Zdaniem Spółki, w wypadku zaistnienia przypadków, w których kontrahent odmawia potwierdzenia otrzymania faktury korygującej, Spółka ma prawo zaliczyć kwotę podatku od towarów i usług należnego, wynikającego z dokonanej korekty, do kosztów uzyskania przychodów.

Po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe w zakresie wskazanego we wniosku przypadku 2. w części, w jakiej przypadek ten dotyczy zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług należnego z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy niepublicznej ponad limit 0,25% przychodów, w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego w stanie faktycznym przedstawionym w przypadku 3. oraz w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku należnego od towarów i usług w sytuacji, gdy kontrahent odmawia potwierdzenia otrzymania faktury w stanie faktycznym przedstawionym w przypadku 5. wniosku, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 w/w ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu.

Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

– przeznaczenie wydatku oraz

– potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów - jak to zostało wskazane powyżej - uzależniona jest również od tego, aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Podatek należny od towarów i usług co do zasady nie stanowi kosztów uzyskania przychodów zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem sytuacji, gdy ustawa tak stanowi. Wyjątek taki został wskazany w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem, jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ze stanu faktycznego wynikającego z zawartego we wniosku przypadku 2. wynika, że Spółka w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. ponosiła wydatki na reprezentację i reklamę w wysokości przekraczającej wskazany w art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy limit 0,25% kwoty przychodów. Jednocześnie zdaniem Spółki, cały podatek należny z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy limitowanej można zaliczyć w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugi do kosztów uzyskania przychodów. Powyższe zachowanie w ocenie tutejszego organu podatkowego jest prawidłowe.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje bowiem wprost, że zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlega w całości kwota należnego podatku od towarów i usług z tytułu przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy niepublicznej, bez względu na to, czy Spółka mieści się w limicie wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., czy też nie.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, że zachowanie Spółki w przedmiocie przypadku 3. zawartego we wniosku również jest prawidłowe. Ze stanu faktycznego zawartego w tym przypadku wynika, że Spółka dokonuje nabycia usług od podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w załączniku nr 5 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika importu usług, w związku z którymi zapłata należności jest dokonywana bezpośrednio lub pośrednio na rzecz w/w podmiotów.

Ponieważ zatem zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacjach w/w Spółka nie ma możliwości dokonania odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tak naliczony podatek od towarów i usług stanowi koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie bowiem z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W przedmiocie wskazanego we wniosku przypadku 5. tutejszy organ podatkowy informuje, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymagają do uzyskania przez Spółkę prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku z tytułu podatku od towarów i usług należnego od potwierdzenia przez kontrahenta otrzymania korekty.

Dla celów zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest prawidłowe rozpoznanie takiego wydatku jako koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz jego udokumentowanie w sposób pozwalający na prawidłowe ustalenie podstawy opodatkowania, tak jak tego wymaga art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem podatek od towarów i usług należny będzie stanowił dla Spółki koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że zostaną przez Spółkę spełnione wymagania nałożone na nią przez art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b oraz art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

W pozostałym zakresie wniosku interpretacja zostanie udzielona odrębnymi postanowieniami.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

W związku z art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).