P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 26 czerwca 2007 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 28 czerwca 2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca planuje rozpoczęcie prowadzenia działalności, polegającej na nabywaniu za granicą (w krajach UE) używanych, w szczególności uszkodzonych, pojazdów oraz ich odsprzedaży w kraju. Najczęściej przedmiotowe pojazdy będą posiadały mechaniczne uszkodzenia karoserii wskutek wypadku. Pewna ich część będzie posiadała poważne uszkodzenia mechaniczne takich podzespołów, jak silnik czy skrzynia biegów. Po dokonaniu koniecznych napraw pojazdy te będą przeznaczane do sprzedaży w kraju.

Celem ustalenia czy naprawy zostały wykonane poprawnie, konieczne będzie dokonanie jazd testowych. Niestety, aktualnie obowiązujące przepisy dotyczące rejestracji pojazdów nie przewidują wydawania, używanych w tym celu przed laty, tak zwanych próbnych tablic rejestracyjnych. Prawdopodobnie przez przeoczenie w odniesieniu do pojazdów, których tzw. pierwsza rejestracja w kraju nie nastąpiła, nie jest możliwe wydanie jakichkolwiek tablic. Z tej przyczyny, aby dokonać jazd próbnych konieczne jest dokonanie pierwszej rejestracji w kraju oraz poniesienie wszelkich opłat z tym związanych.

Ponadto, każdy pojazd poruszający się po drogach publicznych winien zostać obowiązkowo ubezpieczony w zakresie OC. Z uwagi na oczywiste ryzyko wypadku i uszkodzenia testowanego pojazdu oraz biorąc pod uwagę restryktywną treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest także ubezpieczenie w zakresie auto–casco. Biorąc pod uwagę, że w fazie testów pojazd będzie znajdować się poza magazynem Spółki, zakres ubezpieczenia dobrowolnego winien obejmować także ryzyko kradzieży i rabunku.

Wydaje się jednak, że te dodatkowe koszty zostaną zrekompensowanie przyszłemu nabywcy i łatwiej podejmie on decyzję o zakupie pojazdu już zarejestrowanego – będzie mógł bowiem sprawdzić stan techniczny i funkcjonowanie pojazdu w drodze jazdy testowej, a po zakupie odjechać na kołach. Powszechnie znane są także próby oszustwa czy fałszowania dokumentów zakupu przez niektórych małych importerów lub nie wydawania przez nich pełnej dokumentacji zagranicznej, przez co rejestracja auta przez nabywcę jest niemożliwa lub utrudniona. Z tego też powodu potencjalnemu nabywcy łatwiej podjąć decyzję o zakupie pojazdu zaopatrzonego w krajowe tablice rejestracyjne.

W świetle powyższego stanu faktycznego, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wydatki poniesione w celu rejestracji i ubezpieczenia pojazdu w opisanym wyżej zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione celem rejestracji będącego przedmiotem obrotu pojazdu, jak również jego ubezpieczenia w w/w zakresie stanowią bez wątpienia koszty uzyskania przychodów z uwagi na fakt, że ich poniesienie jest niezbędne w celu wykonania jazdy testowych pojazdu po naprawie i przy prezentacji potencjalnemu nabywcy. Ponadto, koszty te i tak zostaną pokryte przez nowego nabywcę, bo Spółka uwzględni je w kalkulacji ceny.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, informuje co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zwanej dalej updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów", zawartego w w/w art. 15 ust. 1 updop, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

- są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

– są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

– nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 updop.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza rozpocząć prowadzenie działalności, polegającej na nabywaniu za granicą (w krajach UE) używanych, w szczególności uszkodzonych, pojazdów oraz ich odsprzedaży w kraju. Jak wynika z wniosku, celem ustalenia czy naprawy zostały wykonane poprawnie, konieczne będzie dokonanie jazd testowych.

Jak wskazuje Podatnik, z uwagi na oczywiste ryzyko wypadku i uszkodzenia testowanego pojazdu oraz biorąc pod uwagę treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 50 updop, konieczne jest także ubezpieczenie w zakresie auto–casco. Biorąc pod uwagę fakt, że w fazie testów pojazd będzie znajdować się poza magazynem Spółki, jej zdaniem zakres ubezpieczenia dobrowolnego powinien obejmować także ryzyko kradzieży i rabunku.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

W przedstawionym stanie faktycznym zarejestrowane i objęte obowiązkowym, jak i dowolnym ubezpieczeniem samochody traktować należy jako towar, nie zaś jako środek trwały.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908) dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe.

Zgodnie natomiast z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152), każdy pojazd poruszający się po drogach publicznych powinien zostać obowiązkowo ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Natomiast art. 23 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu.

Nie ulega wątpliwości, że jazdy próbne są ogólnie przyjętym sposobem prezentacji towaru, racjonalnym z ekonomicznego punktu widzenia osoby oferującej do sprzedaży tak specyficzny produkt, jakim jest samochód, jak i w naturalnie uzasadniony sposób pożądanym ze strony klienta. Koniecznym warunkiem odbycia ww. jazdy próbnej jest rejestracja pojazdu, natomiast warunkiem racjonalnym z ekonomicznego i prawnego punktu widzenia właściciela/sprzedawcy pojazdu jest jego ubezpieczenie.

Jak wskazuje we wniosku Spółka, wydatki na rejestrację i ubezpieczenie pojazdu zostaną pokryte przez nowego nabywcę, gdyż Spółka uwzględni je w kalkulacji ceny.

W związku z powyższym stanem faktycznym, na mocy dyspozycji przepisu art. 15 ust. 1 updop Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki na rejestrację i ubezpieczenie pojazdu w pełnej wartości, gdyż są one poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W tym przypadku nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 49 updop.

Zauważyć należy, że poniesienie przez Spółkę kosztu powinno być właściwie udokumentowane.

Stosownie bowiem do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że dowody księgowe zgodne ze stanem faktycznym, prawidłowo wprowadzone do ksiąg rachunkowych mogą być uznane za bezpośrednie dowody m. in. poniesienia wydatków zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak w sentencji.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w pozostałej części wniosku udzielona zostanie odrębnym postanowieniem.

Zawarta w niniejszym postanowieniu interpretacja odnosi się do przedstawionego przez Podatnika we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

W związku z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, jednakże jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do momentu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą.