INTERPRETACJA INDYWIDUALNA 

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko „P.” Sp. z o.o, reprezentowanej przez Pełnomocnika – Panią A. S., przedstawione we wniosku z dnia 31.08.2007 r. (data wpływu 06.09.2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie realizacji inwestycji zakupu nieruchomości, budowy oraz wynajmu powierzchni handlowych będących centrami handlowo-usługowymi.

W dniu 30.05.2007 r. Spółka kupiła na podstawie aktu notarialnego Rep. A. Nr X prawo wieczystego użytkowania gruntu w T. Prawo to Spółka przyjęła do użytkowania w dniu 31.05.2007 r. dowodem OT (przyjęcie środka trwałego).

Ponieważ Spółka nie posiadała własnych środków pieniężnych, otrzymała w dniu 05.06.2007 r. pożyczkę od zagranicznej osoby prawnej w wysokości 1.243.480,52 EUR na zapłatę zobowiązania z tytułu zakupu ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W dniu 18.06.2007 r. Spółka zapłaciła do urzędu skarbowego podatek od czynności cywilnoprawnych (dalej zwany podatkiem PCC) od ww. pożyczki. Podatek od czynności cywilnoprawnych wyniósł 94.828,00 zł. Umowa pożyczki została zawarta na okres od 04.06.2007 r. do 01.07.2008 r. i kwota zadłużenia wynikająca z umowy pożyczki musi być spłacona do dnia 01.07.2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim momencie Spółka uprawniona była zaliczyć podatek PCC w kwocie 94.828,00 zł w poczet kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, sam obowiązek zapłaty podatku PCC wynika z art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 pkt 7 oraz art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 86 poz. 959).

Wydatek ten mieści się w zakresie definicji kosztów uzyskania przychodów, gdyż niewątpliwie został poniesiony w celu uzyskania przychodów i zabezpieczenia źródeł przychodów. Świadczy o tym fakt, że wydatek ten związany jest z otrzymaniem pożyczki na zakup prawa wieczystego użytkowania gruntu, gdzie w niedalekiej przyszłości Spółka wybuduje obiekt handlowy pod wynajem. Jest to wydatek pośrednio związany z przychodami Spółki, gdyż wartość tego wydatku nie zależy od długości trwania umowy pożyczki, czyli zdanie drugie art. 15 ust. 4d nie ma tutaj zastosowania.

Ponadto wydatek ten nie mógł zwiększyć wartości środka trwałego, jakim jest prawo wieczystego użytkowania gruntu, gdyż zapłata ww. podatku PCC nastąpiła po przekazaniu go do użytkowania.

Dlatego Spółka uważa, że miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zapłacony podatek PCC w kwocie 94.828,00 zł w całej wysokości w momencie jego zapłaty, zgodnie z art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 16g ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Powyższy artykuł nie znajduje zastosowania w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. Spółka bowiem dopiero po przekazaniu zakupionego prawa wieczystego użytkowania gruntu do ewidencji środków trwałych zaciągnęła pożyczkę od zagranicznej osoby prawnej w wysokości 1.243.480,52 EUR na spłatę tegoż zobowiązania. Zgodnie z art. 1 ust. 1 lit b ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450), podatkowi podlegają umowy pożyczki. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy PCC) i ciąży na biorącym pożyczkę (art. 4 pkt 7 ustawy PCC). Spółka uiściła należny podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 94.828,00 zł. Poniesiony przez nią wydatek ma związek pośredni z możliwością uzyskania przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z art. 15 ust. 4d tej ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zapłacony przez Spółkę podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 94.828,00 zł może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem jednak wykazania przez Spółkę celowości jego poniesienia oraz wprowadzenia przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu do ewidencji środków trwałych, stosownie do art. 16d ust. 2 tejże ustawy. Ponadto Spółka powinna właściwie udokumentować sam fakt poniesienia konkretnego wydatku i jego związek z przychodem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.