P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 6 marca 2007 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 12 marca 2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 23 grudnia 1995 roku zawarł umowę ubezpieczenia obejmującą ubezpieczenie pracownika (polisa ubezpieczenia na życie Prezesa Zarządu), zaś jedynym uposażonym z tej umowy jest Spółka.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o odpowiedź na pytanie, czy wydatki na opłacanie polisy ubezpieczeniowej zawartej przez Wnioskodawcę w 1995 r. (polisa ubezpieczenia na życie pracownika – Prezesa Zarządu, gdzie uposażonym jest Spółka) stanowią koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Podatnika koszty umowy ubezpieczenia pracownika (polisa ubezpieczenia na życie Prezesa Zarządu) stanowią koszty uzyskania przychodu.

W dniu 23.12.1995 r. Spółka zawarła umowę ubezpieczenia pracownika (polisa ubezpieczenia na życie Prezesa Zarządu). Według obowiązującego w dacie zawarcia Umowy stanu prawnego, wydatki na ubezpieczenie pracownika ponoszone przez Spółkę w sytuacji, gdy uposażonym była Spółka, stanowiły koszty podatkowe Spółki .

Zmiana stanu prawnego w tym zakresie nastąpiła ustawą z dnia 21.11.1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – art. 1 pkt 5 tiret 11, (Dz. U. Nr 137, poz. 639). Artykuł ten wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nowy punkt 59 w art. 16 ust. 1 o treści: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II, wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Jednocześnie jednak art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przepis art. 1 pkt 5 w części dotyczącej zmiany art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadzającej ust. 1 pkt 59, ma zastosowanie do umów ubezpieczenia zawartych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Na podstawie wykładni gramatycznej tego przepisu oraz przy zachowaniu reguły interpretacyjnej ochrony praw nabytych przez podatnika, należy zdaniem Spółki wnioskować, że do analizowanej Umowy stosuje się przepis podatkowy obowiązujący przed jego nowelizacją.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 1999 r. (Sygn. akt I SA/Sz 471/98 – niepubl.) w którym podniesiono, że ustawa z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 5, poz. 25) skreśliła z mocą od dnia 1 stycznia 1995 r. pkt 35 w art. 16 ust. 1 updop. Tym samym od dnia 1 stycznia 1995 r. wszelkie wydatki ponoszone na rzecz pracowników przez podatników podatku CIT pozostające w związku z uzyskaniem przychodu stanowią koszt uzyskania przychodu. Taki związek z przychodem istnieje, w opinii Podatnika, w szczególności w przypadku ubezpieczenia na życie Prezesa Zarządu Spółki, tym bardziej jeśli uprawnionym z polisy jest zakład pracy.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, co następuje:

Spółka w chwili zawarcia umowy ubezpieczenia miała możliwość zaliczenia wydatków na opłacanie składki ubezpieczeniowej do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca bowiem ustawą z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 1995 r. Nr 5, poz. 25) skreślił punkt 35 art. 16 ust. 1, uznając tym samym wydatki ponoszone przez podatnika na rzecz pracowników, jeżeli obowiązek ich ponoszenia nie wynikał z układu zbiorowego lub innych aktów prawnych, za koszty uzyskania przychodów.

Z dniem 1 stycznia 1997 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wprowadził art. 16 ust. 1 punkt 59, regulując kwestie zaliczania wydatków na opłacanie składek z tytułu umowy ubezpieczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 59 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22.05.2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 ze zm.), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

• wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

• możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

• wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Z w/w przepisu art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że Spółka może zaliczyć wydatki na ubezpieczenie na życie pracowników do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli spełnione są łącznie trzy wskazane tam warunki.

Pierwsza z przesłanek wymienionych w w/w przepisie wskazuje grupy umów ubezpieczenia, druga dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca. Natomiast według trzeciej, umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy, wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Jednakże warunki te dotyczą zgodnie z przepisem szczególnym art. 2 ust. 2 ustawy z 21.11.1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 137, poz. 639) umów ubezpieczenia zawartych od 1.01.1997 r. Tymczasem umowę, jak podkreśla Spółka, zawarto w dniu 23.12.1995 r.

Wobec powyższego biorąc pod uwagę, że od 1.01.1995 r. nie obowiązuje powołany wcześniej przepis art. 16 ust. 1 pkt 35 i dodatkowo, że umowa z dnia 23.12.1995 r. nie była odnawiana – składki ubezpieczenia płacone za pracownika przez Spółkę będą kosztami uzyskania przychodów.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak w sentencji.

Zawarta w niniejszym postanowieniu interpretacja odnosi się do przedstawionego przez Podatnika we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, jednakże jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do momentu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą.