DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po przeprowadzeniu postępowania wszczętego z urzędu postanowieniem z dnia 6 czerwca 2007 r., nr 1401/PH-I/006/14-1332/06/AŁ w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 30 października 2006 r., nr 1471/NUR1/443-307/06/GW, dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego XXX, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

- zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 27 lipca 2006 r. Strona wystąpiła w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, zadając pytania:

- czy sprowadzenie do Polski samochodów, które znajdowały się na wyposażeniu Przedsiębiorstwa P. S.A. w Szwecji i w Austrii podlega opodatkowaniu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów?

- w przypadku uznania, iż sprowadzenie samochodów podlega opodatkowaniu jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jak należy wypełniać informację podsumowującą o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach/nabyciach towarów?

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że P. S.A. posiada szereg przedstawicielstw za granicą, których zadaniem jest reprezentowanie Spółki za granicą oraz utrzymywanie kontaktów z zarządami kolei europejskich. Przedstawicielstwami takimi były przedstawicielstwa w Szwecji i w Austrii. Nie były one jednak zakładami w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie prowadziły działalności gospodarczej, a ich zadaniem było reprezentowanie Spółki za granicą oraz utrzymywanie kontaktów z zarządami kolei europejskich. Przedstawicielstwa te nie były zarejestrowanymi podatnikami podatku od wartości dodanej, również P. S.A. nie jest zarejestrowana w tych krajach jako podatnik podatku od wartości dodanej.

Na wyposażeniu tych przedstawicielstw były samochody, tj. Nissan Primera w Szwecji (rok produkcji 2001) oraz Ford Mondeo w Austrii (rok produkcji 1996 r.). Samochody te zostały zakupione odpowiednio w Szwecji i w Austrii oraz wprowadzone do ewidencji środków trwałych P. S.A. W związku z likwidacją w/w wymienionych przedstawicielstw samochody zostały sprowadzone do Polski w dniach 5 i 6 stycznia 2005 r.

Zdaniem Strony sprowadzenie do Polski w/w samochodów podlega opodatkowaniu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż spełnione zostały warunki wynikające z art. 11 ustawy o podatku od towarów i usług oraz winno być wykazane w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach/nabyciach towarów.

Postanowieniem z dnia 30 października 2006 r., nr 1471/NUR1/443-307/06/GW Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowieniem z dnia 6 czerwca 2007 r., nr 1401/PH-I/006/14-1332/06/AŁ, wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia, ze względu na fakt, iż po dokonaniu jego weryfikacji należało dokonać analizy, czy postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego 30 października 2006 r., nr 1471/NUR1/443-307/06/GW rażąco nie narusza prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z aktami sprawy zważa, co następuje:

W myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...), na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 4 w/w ustawy udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stosownie do art. 14b § 5 pkt 2 w/w ustawy organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia „rażące naruszenie prawa”. Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem.

Według Słownika Języka Polskiego /Warszawa 1993, t. III s. 24/ „rażący” o dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny. Przedstawione rozumienie pojęcia „rażące naruszenie prawa”, prowadzi do wniosku, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Strona dokonała przemieszczenia z terytorium państwa członkowskiego, przez które należy rozumieć w myśl art. 2 pkt 4 ustawy o VAT – terytorium państwa wchodzącego w skład terytorium Wspólnoty, na terytorium kraju samochody, które zostały zakupione w tych państwach członkowskich.

W tym miejscu Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazuje, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 w/w ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Jednocześnie art. 12 ust. 1 w/w ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Podkreślić należy, że o tym czy dany podatnik jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt, czy dany podmiot zarejestrował się dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. W tym przypadku chodzi o czynność przemieszczenia towarów własnych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego UE, dokonaną w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej podatnika. W świetle powyższego, zdaniem bowiem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, podatnik dla tej transakcji działa w tym innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej.

W przedmiotowym przypadku wystąpi czynność przemieszczenia towarów własnych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonana w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) podatnika.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż z zgodnie z art. 100 ustawy o VAT podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zarejestrowani jako podatnicy VAT, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, że w zaistniałym stanie faktycznym wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w wyżej przywołanym art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, a podatnik zobowiązany jest do wykazania wszystkich dokonanych w danym kwartale transakcji w informacji podsumowującej VAT UE.

Tym samym organ pierwszej instancji wskazując, iż nie zostały spełnione warunki uznania czynności za wewnątrzwspólotowe nabycie towarów w świetle art. 9, jak i art. 11 ustawy o VAT, a w konsekwencji Spółka nie powinna wykazywać faktu sprowadzenia przedmiotowych samochodów na terytorium kraju w informacji podsumowującej rażąco naruszył prawo.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak sentencji decyzji.