POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216, art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm./ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 01.02.2007 r. (data wpływu do Urzędu 08.02.2007 r. ) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w części dotyczącej Zagadnienia II, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga

– stwierdza, że wyrażone we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 01.02.2007 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii sporadycznego charakteru czynności wykonywanych w ramach zawartych z bankami umów o współpracę w zakresie organizacji finansowania sprzedaży kredytem bankowym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności handlowej zawiera z bankami bądź innymi instytucjami finansowymi umowy o współpracę w zakresie organizacji finansowania sprzedaży kredytem bankowym. Celem tych umów jest umożliwienie bankom prowadzenia na terenie marketu działalności związanej z udzielaniem kredytów i wspieranie przez Wnioskodawcę tej działalności. W ramach zawieranych umów Spółka świadczy na rzecz banków takie usługi jak: udostępnienie powierzchni dla Punktu Obsługi Klienta, udzielanie informacji i propagowanie aktualnych warunków kredytowania przez bank, wystawianie zleceń pro- forma będących jednocześnie wnioskami kredytowymi, zbieranie danych na rzecz banków celem ich przetwarzania. Powyższe usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 67.13.10-00.90 „usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym, pozostałe, gdzie indziej niewymienione”. Spółka wskazuje, iż główne sposoby, przy pomocy których osiąga zwiększenie sprzedaży oscylują wokół działań marketingowych (reklama w mediach, na billbordach itp.) oraz organizowania akcji promocyjnych (okresowe obniżki cen na wybrany asortyment, wyprzedaże itp.). Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż świadczenie usług pośrednictwa finansowego ma służyć również osiągnięciu powyższego celu.

W przedmiotowej sprawie Spółka przedstawia stanowisko, iż opisane czynności, mają charakter sporadyczny w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, o czym świadczy niewielka liczba faktur dokumentujących świadczone usługi – nie więcej niż 12 w okresie rocznym i wielkość uzyskiwanych z tego tytułu przychodów – od 0 do 2,5% całkowitych przychodów Spółki, a także fakt, iż usługi pośrednictwa finansowego na rzecz banków nie mają charakteru podstawowej działalności Spółki, a są jedynie uzupełnieniem tej działalności, które nie jest konieczne do prowadzenia działalności głównej.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga stwierdza, że stanowisko podatnika w tej sprawie jest nieprawidłowe i jednocześnie wyjaśnia:Art. 90 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm./ stanowi, że do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 w poz. 3, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Przede wszystkim należy zgodzić się z Wnioskodawcą w zakresie braku w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług definicji pojęcia „sporadyczny”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, co potwierdził m.in. w wyroku z dnia 28.01.2003 r. (SA/Bd 106/2003) NSA, który stwierdził, co następuje: „Zasada wykładni przepisów prawa podatkowego przyjmuje pierwszeństwo wykładni językowej, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych.” Podobnie w wyroku z dnia 07.04.2004 r., sygn. akt V KK 337/03) Sąd Najwyższy uznał: „w procesie wykładni pierwszeństwo mają dyrektywy językowe. Oznacza to, że odwoływanie się do innych reguł wykładni dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy wykładnia językowa nie daje jednoznacznego wyniku, tzn. gdy z językowego punktu widzenia możliwe jest co najmniej dwojakie rozumienie tekstu prawnego”. Słownik Języka Polskiego definiuje słowo sporadyczny jako „występujący rzadko, nieregularnie”. Stosując zatem wykładnię językową, nie sposób zgodzić się z podatnikiem w zakresie sporadyczności świadczenia przez niego na rzecz banków usług pośrednictwa finansowego, które w przestawionym stanie faktycznym nie występują ani rzadko, ani nieregularnie. Naczelnik Urzędu zauważa, iż w przypadku usług świadczonych na z góry określonych w zawartej z bankiem umowie zasadach, w sposób częstotliwy a nawet codziennie (np. udostępnianie powierzchni dla Punktu Obsługi Klienta) nie może być mowy o ich nieregularności, ani rzadkości. Ponadto podnieść należy, iż ilość wystawionych w ciągu roku faktur nie przesądza o ilości wykonanych świadczeń. W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z tzw. sprzedażą o charakterze ciągłym, dla której wprowadzono odstępstwo od ogólnej zasady fakturowania czynności siódmego dnia od dnia wykonania usługi, mianowicie w § 13 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm./ zapisano: w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 3, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży (sprzedaż ciągła), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży. Tak więc, przy świadczeniach dokonywanych przez Spółkę w opisany sposób liczba faktur nie jest równa liczbie wykonanych usług, co podważa dowodzoną przez Spółkę, na podstawie liczby faktur, tezę o niewielkiej liczbie usług, a nawiązującą do orzeczenia ETS w sprawie C-77/01. Odnosząc się do powołanego przez Spółkę wyroku w sprawie C-306/94 tutejszy organ podatkowy zwraca uwagę, iż ETS stały charakter transakcji finansowych uznał za jedną z cech przesądzających o tym, iż dana czynność nie może być uznana za sporadyczną. Nie może być wątpliwości, co do tego, iż opisane przez Wnioskodawcę usługi mają właśnie stały charakter, o czym świadczy ich rodzaj i sposób świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Urzędu postanowił jak w rozstrzygnięciu.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej–do czasu jej zmiany lub uchylenia–zgodnie z art. 14b §1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.