POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216, art.14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm./ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15.02.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga

– stwierdza, że wyrażone we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 15.02.2007 r., wystąpiła Pani o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług, usług zabudowy stoisk na targach odbywających sie poza terytorium kraju, świadczonych na rzecz podatników z krajów członkowskich Unii innych niż Polska oraz spoza Unii Europejskiej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że świadczy Pani usługi w zakresie zabudowy stoisk na targach poza granicami kraju, zarówno w krajach Unii Europejskiej innych niż Polska, jak i w krajach spoza Unii, z przeznaczeniem na zaprezentowanie firmy Zleceniodawcy, pochodzącego zarówno z krajów Unii jak i spoza Unii. Usługa zabudowy stoisk obejmuje z reguły:– wykonanie projektu architektoniczno-graficznego oraz elektrycznego,– wykonanie robót warsztatowych wraz z grafiką,– montaż i demontaż stoiska targowego,– wyposażenie stoiska w typowe elementy: ściany, meble, sprzęt gospodarczy, osprzęt elektryczny, gabloty, witryny, monitory plazmowe itp.,– transport obudowy, – zapewnienie logistyki.

Wskazuje Pani, iż zasadniczą czynnością (usługą główną) wykonywaną na rzecz Zleceniodawcy jest wynajem stoiska lub pawilonu handlowego, montowanego w miejscu targów z materiałów własnych, tj. wynajem rzeczy ruchomej. W przedmiotowej sprawie przedstawia Pani stanowisko, iż w związku z tym, że zasadniczą czynnością wykonywaną przez Panią jest wynajem rzeczy stoisk i pawilonów handlowych, tj. wynajem rzeczy ruchomej, to całość wykonywanych czynności należy uznać za usługę wynajmu rzeczy ruchomej, która, w przypadku świadczenia jej na rzecz podatników z krajów członkowskich Unii innych niż Polska oraz klientów spoza Unii Europejskiej nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga stwierdza, że stanowisko podatnika w tej sprawie jest prawidłowe i jednocześnie wyjaśnia:Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm./ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dla uznania, iż dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem konieczne jest ustalenie miejsca świadczenia usługi. Co do zasady, w przypadku świadczenia usług, zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania. Wyjątki od tej reguły zostały zawarte w przepisach art. 27 ust. 2-6 oraz art. 28 ww. ustawy. W myśl przepisu art. 27 ust. 3 ww. ustawy w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub 2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę– miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W punkcie 6 powołanego ust. 4 wskazano usługi wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu. Z powyższego wynika, iż usługi wynajmu stoisk i pawilonów handlowych, świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty w kraju innym niż Polska oraz podatników spoza Unii Europejskiej nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc sie do podatkowych skutków świadczenia usług pomocniczych do zasadniczej usługi wynajmu pawilonów handlowych Naczelnik tutejszego Urzędu informuje, iż kwestię powyższą rozstrzygnął Europejski Trybunał Sprawiedliwości, który wprowadził pojęcie tzw. świadczeń złożonych (mixed supply) i wyodrębnił usługę zasadniczą oraz usługę pomocniczą.W sprawie C-349/96 pomiędzy Card Protection Plan Ltd a Commissioners of Customs and Excise (Wielka Brytania) ETS orzekł, iż zgodnie z art. 2 (1) VI Dyrektywy (obecnie obowiązujący art. 2 ust. 1 lit. a i c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania VAT powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Jednocześnie jednak, w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Trybunał stwierdził m.in.: „W celu ustalenia, dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść przepisu art. 2 (1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT.” Dalej ETS wskazał: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. W takiej sytuacji fakt, iż stosowana jest jedna cena nie ma decydującego znaczenia”.Mając powyższe na uwadze tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż w przedstawionym stanie faktycznym, tj. w sytuacji, występowania tzw. świadczenia złożonego, w którym usługę zasadniczą stanowi wynajem rzeczy ruchomej (stoisk i pawilonów handlowych) do opodatkowania usług pomocniczych należy zastosować zasady opodatkowania właściwe dla usługi zasadniczej, opisane wyżej.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy podkreśla, iż nie jest uprawniony ani obowiązany w ramach interpretacji prawa podatkowego udzielanej w trybie art. 14a i nast. ww. ustawy Ordynacja podatkowa do dokonywania oceny lub badania poprawności zaklasyfikowania wskazanych czynności, obowiązek klasyfikacji wykonywanych czynności ciąży bowiem na podmiocie prowadzącym działalności gospodarczą.

Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Urzędu postanowił jak w rozstrzygnięciu.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej–do czasu jej zmiany lub uchylenia–zgodnie z art. 14b §1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).Zgodnie z art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.