POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków - Nowa Huta działając na podstawie:
art. 14a, § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. Nr 8 z 2005 r. poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 25.10.05 r. (data wpływu do US 28.10.05 r.), uzupełnionego pismem z dnia 14.11.05 r. (data wpływu do US 17.11.05 r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków – Nowa Huta działając na podstawie w/w przepisów, w odpowiedzi na zapytanie doręczone do tut. Urzędu w dniu 24.10.2005 r. wyjaśnia co następuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż świadczy Pan usługi na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, polegające na udostępnianiu miejsca na reklamy i umieszczaniu tychże reklam w publikowanej przez siebie „internetowej gazecie”. Przy czym nie podaje Pan klasyfikacji PKD swoich usług, stojąc na stanowisku iż powyższe usługi są świadczone w formie elektronicznej i zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 9 nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego wynikającego z przedmiotowego wniosku oraz stanu prawnego w zakresie sposobu i miejsca świadczenia opisanych we wniosku usług, należy stwierdzić, iż przedstawione przez Pana stanowisko nie jest prawidłowe.

Odnosząc się do postawionego problemu należy wskazać, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 z 2004 r. poz. 535 ze zm.) w art. 2 pkt. 26 definiuje usługi elektroniczne jako usługi świadczone za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej i z reguły usługi te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka, oraz niemożliwe jest ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej. Jak wynika z powyższego, warunkiem niezbędnym do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług jest, aby była ona świadczona za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten, acz konieczny, nie jest jednak wystarczający do uznania usługi za elektroniczną w ww. rozumieniu. Dodatkowo powinna ona spełniać następujące warunki:
- jej świadczenie z natury powinno być zależne od technologii informatycznej a wykonanie jej bez wykorzystania tej technologii powinno być niemożliwe,
- świadczenie usługi powinno być zautomatyzowane i wymagać jedynie niewielkiej interwencji (udziału) człowieka.

Dopiero łączne spełnienie wspomnianych warunków pozwala na zakwalifikowanie usługi jako usługi elektronicznej, ze wszystkimi tego konsekwencjami przewidzianymi w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, w tym także co do miejsca świadczenia wynikającego z art. 27 ust. 3, w zw. z ust. 4 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym w przypadku usług elektronicznych, gdy są one świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Jako usługi elektroniczne ustawodawca wskazał w art. 2 pkt 26 ustawy:
a. tworzenie i utrzymywanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programami i sprzętem,
b. dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień,
c. dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych,
d. dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym i rozrywkowym oraz informacji o wydarzeniach,
e. usługi kształcenia korespondencyjnego

Należy jednak podkreślić, iż powyższe wyliczenie ma charakter przykładowy, o czym świadczyć może użyte w tekście tego przepisu sformułowanie „w szczególności”, jak również nie wyłącza stosowania ww. warunków.

W ocenie tut. organu sieć elektroniczna pełni w opisanej przez Pana sytuacji wyłącznie rolę medium, za pomocą którego reklama dostarczana jest, do jej odbiorców. Nie można natomiast stwierdzić, że przy użyciu sieci elektronicznej usługi te są świadczone. Również warunek dotyczący zautomatyzowania świadczenia usług nie został spełniony, zatem świadczone przez Pana usługi nie stanowią usług elektronicznych zdefiniowanych w art. 2 pkt. 26 ustawy.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, iż zgodnie z art. 27 ust. 1 cyt. ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Z kolei w myśl art. 27 ust. 3 pkt. 1 w/w aktu prawnego w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4 (w tym elektroniczne) są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przepis ust. 3 stosuje się także do usług reklamy.

Jeżeli zatem świadczy Pan usługi wymienione w art. 2 pkt. 26 ustawy na rzecz usługobiorcy wymienionego w art. 27 ust. 3 pkt. 1 (spoza Unii Europejskiej tj. USA) to w takim przypadku miejscem świadczenia usług jest kraj usługobiorcy.

Tutejszy organ podatkowy zauważa, że istotnym w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie wykonywanych usług przez Podatnika pod odpowiedni symbol PKWiU. Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 05.11.2002r. w sprawie trybu wydawania opinii klasyfikacyjnych według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS nr 12, poz. 87) organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikacji produktów (wyrobów i usług). Naczelnik Urzędu Skarbowego nie posiada kompetencji w zakresie klasyfikowania statystycznego sprzedawanych towarów bądź świadczonych usług przez podatników, gdyż jedynym organem uprawnionym do wydawania opinii klasyfikacyjnych towarów i usług są właściwe organy statystyczne. Należy przy tym zaznaczyć, iż to podatnik świadczący usługi lub producent towarów jest odpowiedzialny za zaliczenie produktu do odpowiedniego grupowania statystycznego. W przypadku wątpliwości w ustaleniu grupowania, zgodnie z obowiazującymi przepisami, Podatnik może zwrócić się z prośbą o wydanie opinii klasyfikacyjnej do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi o sklasyfikowanie wykonywanych usług na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż co prawda świadczone przez Pana usługi nie są usługami elektronicznymi, to zgodnie z kryterium miejsca świadczenia, usługi te wykonywane na rzecz kontrahenta mającego swą siedzibę na terytorium państwa trzeciego, winny zostać uznane za świadczone poza terytorium kraju oraz państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej. Zatem usługi te nie podlegają przepisom omawianej wyżej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążące dla podatnika, następcy prawnego podatnika / osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej,
- w dacie wydania niniejszego postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.