INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. ze zm.) oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z 2007 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2007r. (data wpływu 6 sierpnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie produkcji i magazynowania oleju roślinnego w składzie podatkowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie produkcji i magazynowania oleju roślinnego w składzie podatkowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zakłady Tłuszczowe ... zajmują się przetwórstwem nasion oleistych - głównie rzepaku. Otrzymany w procesie tłoczenia nasion rzepaku, tak zwany olej surowy o różnym stopniu oczyszczenia, jest oferowany na sprzedaż bądź przeznaczony do dalszej obróbki w procesie rafinacji. Rafinowany olej rzepakowy, będący „w pełni" oczyszczonym w procesie rafinacji olejem surowym, jest również oferowany na sprzedaż „luzem" lub stanowi główny surowiec do produkcji olejów butelkowanych, a z dodatkiem innych tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych stosowany jest do produkcji margaryn konsumenckich i przemysłowych. Ponadto w produkcji margaryn konsumenckich i przemysłowych Spółka wykorzystuje między innymi oleje palmowe i słonecznikowe, nabywane w formie surowej (nierafinowanej) lub rafinowanej. Produkowany olej rzepakowy surowy i rafinowany może być używany przez odbiorców na cele spożywcze oraz przemysłowe, w tym do produkcji estrów kwasów tłuszczowych, które to estry wykorzystywane są jako domieszki do paliw bądź stosowane jako samoistne paliwo. Sprzedawane przez Spółkę oleje roślinne przeznaczane na cele spożywcze i przemysłowe nie różnią się pod względem parametrów fizycznych i chemicznych. Spółka sprzedając olej rzepakowy surowy lub rafinowany nie określa jego dalszego przeznaczenia jak również nie oferuje i nie wykorzystuje na własne potrzeby oleju roślinnego jako samoistne paliwo bądź domieszkę do paliwa. Odbiorcami sprzedawanego oleju surowego i rafinowanego „luzem" są podmioty krajowe jak i zagraniczne.

Spółka stwierdza, iż na podstawie profilu produkcyjnego swoich głównych odbiorców może domniemać na jakie cele kupujący przeznacza zakupiony olej lecz w żaden sposób nie ma możliwości kontroli przeznaczenia sprzedanego oleju. Ponadto, w przypadku sprzedaży za granicę sprzedaż realizowana jest do pośredników handlu olejem, którzy dalej odprzedają go ostatecznym odbiorcom. W takim przypadku Spółka domniema, na podstawie adresu wysyłki na jakie cele zostanie przeznaczony olej sprzedany pośrednikowi. Odbiorcami wyprodukowanych przez spółkę są krajowe i zagraniczne rafinerie paliwowe, które według wiedzy Spółki wykorzystują zakupiony olej do produkcji estrów kwasów tłuszczowych, które są stosowane jako domieszki do produkcji biopaliw lub przeznaczone do sprzedaży jako samoistne paliwo. Spółka posiada informacje, że nabywane przez rafinerie oleje roślinne podlegają również dalszej odprzedaży innym podmiotom.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółka produkując, magazynując i wprowadzając do obrotu oleje roślinne, surowe jak i rafinowane, ma obowiązek realizowania tych czynności w składzie podatkowym...

Jeżeli taki obowiązek istnieje, to w jakim zakresie obrót olejami roślinnymi powinien odbywać się w ramach składu podatkowego...

Zdaniem wnioskodawcy, niezależnie od nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym, prowadzona działalność spółki polegająca na produkcji i magazynowaniu oleju roślinnego nie podlega rygorowi prowadzenia tejże działalności w ramach składu podatkowego. W przypadku natomiast wprowadzania do obrotu oleju roślinnego wymóg prowadzenia składu podatkowego uzależniony jest od przeznaczenia tegoż oleju tj. z przeznaczeniem go jako samoistne paliwo lub jako domieszkę do paliwa, istnieje wymóg posiadania pozwolenia na prowadzenie składu podatkowego dla produkcji takiego wyrobu. Przy czym, przez przeznaczenie na cele paliwowe należy rozumieć sytuację, w której nabywca zadeklaruje, że zakupiony olej roślinny przeznaczy do bezpośredniego użycia jako samoistne paliwo lub domieszkę do paliwa.

W związku z powyższym, sprzedaż produkowanego oleju dowolnym podmiotom, które nie deklarują przeznaczenia zakupionego od Spółki oleju na cele paliwowe w powyższym rozumieniu powinna odbywać się bez rygoru posiadania składu podatkowego. Ponadto, jeżeli Spółka przeznaczy wyprodukowany przez siebie olej roślinny jako samoistnie paliwo lub domieszkę do używanych paliw, działalność taka podlega rygorom prowadzenia składu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zagadnienia dotyczące opodatkowania podatkiem akcyzowym szeroko rozumianych wyrobów energetycznych czyli paliw silnikowych i olejów opałowych reguluje Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dziennik Urzędowy L 283, 31.10.2003). Przedmiotowa dyrektywa zwana "dyrektywą energetyczną" reguluje ogół zagadnień dotyczących zasad opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych oraz energii elektrycznej.

Zgodnie z art. 1 dyrektywy Państwa Członkowskie nakładają podatki na produkty energetyczne i energię elektryczną zgodnie z niniejszą dyrektywą. Dyrektywa energetyczna w art. 2 wymienia listę produktów, które należy uznać za wyroby energetyczne:

1. objętych kodami CN 1507 do 1518, jeśli są przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe;
2. objętych kodami CN 2701, 2702 i 2704 go 2715;
3. objętych kodami CN 2901 i 2902;
4. objętych kodem CN 2905 11 00, które nie są pochodzenia syntetycznego, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe;
5. objętych kodem CN 3403;
6. objętych kodem CN 3811;
7. objętych kodem 3817;
8. objętych kodem CN 3824 90 99, jeśli są one przeznaczone do stosowania jako paliwo do ogrzewania lub paliwo silnikowe.

Biokomponentem w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (Dz. U. Nr 169, poz. 1199 z późn. zm.) jest również czysty olej roślinny. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 11c ww. ustawy biopaliwem ciekłym jest czysty olej roślinny stanowiący samoistne paliwo.

Natomiast zgodnie z poz. 6 załącznika nr 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257 z póź. zm.), stanowiącego wykaz wyrobów akcyzowych, do wyrobów akcyzowych zalicza się pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU.

W związku z powyższym czysty olej roślinny przeznaczony na cele paliwowe, jako samoistne paliwo silnikowe lub jako dodatek lub domieszka do paliw silnikowych, stanowi wyrób akcyzowy w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Zasady opodatkowania wyrobów akcyzowych podatkiem akcyzowym, tj. zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów objętych akcyzą oraz zasady oznaczania niektórych z tych wyrobów znakami akcyzy, określa ustawa z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257 z póź. zm.). Należy zwrócić tu uwagę, iż powołana przez Spółkę ustawa z dnia 25 sierpnia 2006r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, oprócz określenia treści takich pojęć jak biokomponent czy biopaliwo ciekłe, reguluje zagadnienia związane z wykonywaniem działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania biokomponentów, wytwarzania przez rolników biopaliw ciekłych na własny użytek, wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wprowadzania do obrotu biokomponentów i biopaliw ciekłych oraz określania i realizacji Narodowego Celu Wskaźnikowego, przeprowadzania kontroli, sporządzania sprawozdawczości i tryb przedkładania sprawozdań.

Stosownie do postanowień art. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym wyrobami akcyzowymi zharmonizowanymi są paliwa silnikowe, oleje, opałowe i gaz, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 2 do ustawy.

Zgodnie z art. 30 ust. 2 produkcja i przetwarzanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych mogą odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym.

Z art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym wynika, że zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego wydawane jest podmiotowi, który prowadzi działalność polegającą na produkcji, przetwarzaniu lub magazynowaniu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym do paliw silnikowych i olejów opałowych, w rozumieniu ustawy, oprócz wyrobów wymienionych w poz. 1-12 załącznika nr 2, zalicza się także pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN.

Z powyższego wynika zatem, że ustalając zakres pojęciowy wyrobów akcyzowych zharmonizowanych nie można ograniczyć się wyłącznie do treści załącznika nr 2 do ustawy, ale należy brać pod uwagę także inne przepisy ustawy o podatku akcyzowym, w tym przypadku art. 62 ust. 1, a szczególności pkt 2 cytowanego przepisu.

Stosownie do postanowień art. 62 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, za wyrób akcyzowy zharmonizowany powinien zostać uznany każdy wyrób przeznaczony do użycia jako paliwo silnikowe albo jako dodatek lub domieszka do paliwa silnikowego, oferowany na sprzedaż jako paliwo silnikowe albo jako dodatek lub domieszka do paliwa silnikowego i używany jako paliwo silnikowe lub jako dodatek lub domieszka do paliwa silnikowego.

Wyjaśnić należy, iż w świetle art. 62 ust. 1 o kwestii uznania danego wyrobu za akcyzowy zharmonizowany, winno decydować jego bezpośrednie przeznaczenie do celów napędowych.

Zgodnie z powyższym, każdy podmiot, który produkowałby określony wyrób, a następnie sam zużywał go w tej postaci jako paliwo silnikowe lub jako dodatek do produkowanych przez siebie paliw silnikowych bądź oferował produkowany przez siebie wyrób na sprzedaż jako samoistne paliwo lub jako dodatek zużywany w tej postaci do produkcji biopaliw, bezpośrednio przeznaczałby ten wyrób do celów napędowych, przesądzając tym samym o konieczności traktowania go jako wyrób akcyzowy zharmonizowany, którego produkcja winna mieć miejsce w składzie podatkowym. Taki podmiot obok uzyskania zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego miałby również obowiązek przemieszczania przedmiotowego wyrobu z zastosowaniem administracyjnego dokumentu towarzyszącego (ADT), do producentów paliw i biopaliw.

Stosownie do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego stwierdzić należy, że produkowany czysty olej roślinny, gdy zostaje on przeznaczony do celów spożywczych lub przemysłowych nie związanych z przeznaczeniem go do celów napędowych nie może być uznany za wyrób akcyzowy zharmonizowany w świetle definicji art. 62 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, a jego produkcja nie musi odbywać się w składzie podatkowym.

Ponadto w sytuacji, gdy producent czystego oleju roślinnego sprzedaje go jedynie jako surowiec służący innemu podmiotowi do wytworzenia biokomponentu w postaci estrów metylowych kwasów tłuszczowych dodawanych następnie do paliw, nie można przyjąć, że decyduje on o bezpośrednim przeznaczeniu takiego oleju do celów napędowych. O takim przeznaczeniu decyduje bowiem dopiero producent przedmiotowych estrów. Z powyższego wynika zatem, że Spółka, produkująca czysty olej roślinny i dostarczająca go w tej postaci producentom estrów metylowych, nie jest zobowiązana do jego produkcji w składzie podatkowym ani do stosowania administracyjnego dokumentu towarzyszącego przy przemieszczaniu przedmiotowego oleju do producenta estrów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.