INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2007 r. (data wpływu 9 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od prawnych w zakresie prawidłowości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet wypłacanych pracownikom (kierowcom) z tytułu podróży służbowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2007 r. Spółka złożyła ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawidłowości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet wypłacanych z tytułu podróży służbowej pracownikom, którzy maja być zatrudnieni na stanowisku kierowcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza zatrudnić pracowników na stanowisku kierowcy. Zgodnie z zapisem w umowie o pracę, miejscem wykonywania pracy będzie teren kraju i siedziba pracodawcy, zaś na polecenie pracodawcy pracownik często będzie obowiązany wykonać zadanie służbowe poza granicami kraju w ramach przewozów międzynarodowych. W trakcie tych wyjazdów poniesie zwiększone wydatki związane z kosztami utrzymania – wyżywienia. Wyjazdy takie Spółka potraktuje jako delegację i naliczy diety.

Zapytanie Spółki dotyczyło kwestii czy czynności wykonywane przez kierowców w ramach stosunku pracy mogą być utożsamiane z podrożą służbową a diety im wypłacone stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodu ...

Zdaniem wnioskodawcy podróżą służbową jest każdy wyjazd na polecenie pracodawcy, a koszty związane z wykonywaniem zadań służbowych obciążają pracodawcę. Dlatego diety dla pracowników – kierowców są kosztem uzyskania przychodów do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Ponadto wydatki na diety służą uzyskaniu przychodów z tytułu świadczenia usług transportowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Odnosząc się do możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłacanych pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowcy w przypadku zagranicznej podróży służbowej powołać należy się na przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (jt. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z generalną klauzulą zawartą w tym przepisie kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W katalogu przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na diety bądź z innego tytułu w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W konsekwencji niezależnie od tego czy wypłacane pracownikom - kierowcom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy - dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełniają dyspozycję cyt. art. 15 ust. 1.

Należy w tym miejscu podkreślić, że pojęcie "podróż służbowa pracownika" należy do zakresu prawa pracy - art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (j.t. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) a w konsekwencji rozstrzygniecie kwestii dotyczącej obowiązku czy zasadności wypłacania przez Spółkę diet i należności za czas pracy nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa.