P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki X w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki X za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku w ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, Spółka X świadczy na rzecz zagranicznych usługobiorców, w szczególności, usługi reklamy dotyczące produktów X sprzedawanych w Polsce przez niezależnych dystrybutorów. Z tytułu świadczonych usług, Spółka X otrzymuje od zagranicznych usługobiorców wynagrodzenie kalkulowane m.in. na bazie kosztów faktycznie poniesionych przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług.

W ramach swojej działalności, Spółka X ponosi w szczególności wydatki związane z finansowaniem zagranicznego wyjazdu o charakterze szkoleniowym, motywacyjnym i integracyjnym dla pracowników Spółki (dalej jako „Wyjazd”) organizowanym przez zewnętrzną firmę. W skład ponoszonych przez Spółkę X w w/w zakresie wydatków wchodzą m.in. koszty transportu pracowników, koszty noclegu, wyżywienia, koszty związane z organizacją wydarzeń o charakterze szkoleniowym. Dodatkowo, w związku z towarzyszącymi szkoleniu wydarzeniami o charakterze integracyjnym i motywacyjnym, Spółka X ponosi koszty takie jak w szczególności: koszt wycieczki do miejscowości X, czy też koszty integracyjnych programów animacyjnych i tzw. team buildingu oraz inne tym podobne koszty. W praktyce, wydatki związane z organizacją Wyjazdu są ujmowane na fakturach VAT wystawianych przez organizatora, które zawierają całościową kwotę (tj. bez wyróżnienia poszczególnych elementów składających się na usługę) należną temu podmiotowi z tytułu świadczenia usług.

W ostatnim czasie podjęto decyzję o globalnym połączeniu grup X oraz Y. W tym kontekście, w Wyjeździe uczestniczą również pracownicy Spółki Y. Koszty Wyjazdu pracowników Spółki Y ponosi ten podmiot.

Głównym celem Wyjazdu jest motywowanie pracowników Spółki X poprzez poprawę atmosfery pracy oraz promowanie integracji i współpracy pracowników w ramach zespołów, pomiędzy działami, jak również pomiędzy firmami (tj. Spółką X i Spółką Y), które należą do łączących się grup. Ponadto, podczas Wyjazdu odbywać się będą sesje szkoleniowe dotyczące określonego obszaru działalności biznesowej Spółki X (np. obejmujące prezentację planowanych metod zwiększenia efektywności działań reklamowych) oraz wymiany doświadczeń zawodowych pomiędzy pracownikami Spółki Y i Spółki X.

Spółka uzupełniła stan faktyczny o informację, iż w Wyjeździe oprócz pracowników Spółki X i Spółki Y uczestniczą także pracownicy Spółki Z. Jest to podmiot z grupy Y , która to grupa globalnie łączy się z grupą X. Każdy ze wspomnianych podmiotów tj. Spółka Z, Spółka Y oraz Spółka X będzie ponosił koszty związane z Wyjazdem w odniesieniu do swoich pracowników.

Przedmiotowe wydatki są finansowane ze środków obrotowych Spółki X (a nie ze środków pochodzących z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych).

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym Spółka X stoi na stanowisku, że na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione przez Spółkę X w związku z finansowaniem Wyjazdów dla jej pracowników stanowią w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej pdop).

Zdaniem Spółki X, aby zakwalifikować wydatki związane z organizacją Wyjazdu dla pracowników Spółki X do kosztów w pełni odliczalnych podatkowo dla celów pdop, jednocześnie spełnione muszą zostać dwa warunki:

- przedmiotowe koszty powinny wpływać na (i) powstanie lub zwiększenie przychodów podatkowych generowanych przez Spółkę lub (ii) na zachowanie albo zabezpieczenie źródła tych przychodów; oraz

- koszty te nie mogą być jednocześnie ujęte w ramach listy wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartej w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

Spółka X stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym oba powyższe warunki zostały spełnione.

Zdaniem Spółki X, głównym celem organizacji Wyjazdów przez Spółkę X jest motywowanie pracowników do bardziej efektywnej pracy. Wysoka motywacja pracowników bezpośrednio przekłada się na ich wydajność i wysoką jakość wykonywanych w ramach stosunku służbowego czynności, a przez to pośrednio generuje przychody Spółki X. Integracja pracowników pozwala scalić zespół oraz utrwalić w nim poczucie wspólnego celu, sprzyjając sprawnemu realizowaniu postawionych przed nim zadań. Dodatkowo, poza wpływem na zwiększenie efektywności współdziałania pracowników w ramach zespołów, integracja pracowników osiągana dzięki Wyjazdowi przyczynia się zdaniem Spółki X do skuteczniejszej współpracy pomiędzy poszczególnymi działami Spółki X oraz powoduje lepszą i bardziej efektywną współpracę pomiędzy pracownikami Spółki Y i Spółki X, również w zakresie wymiany wzajemnych doświadczeń zawodowych.

Zdaniem Spółki X art. 16 ust. 1 ustawy o pdop w żaden sposób nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją wyjazdów integracyjno-szkoleniowych dla pracowników. Spółka X uważa, iż Wyjazd nie stanowi formy reprezentacji, której koszty nie są potrącalne na potrzeby pdop.

W świetle powyższego Spółka X stoi na stanowisku, że wydatki związane z finansowaniem Wyjazdu dla jej pracowników, będące elementem kosztów zatrudnienia pracowników, stanowią w pełnej wysokości koszty uzyskania przychodów dla celów pdop.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka X powołuje pismo Ministra Finansów z dnia 17.07.1995r. sygn. PO 4/AK-722-702/95, decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5.09.2006r. sygn. 1401/BP-I/4230Z-85/06/KK, postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 13.10.2006r. sygn. 1472/ROP1/423-264/310/06/DP oraz pismo Ministra Finansów z dnia 27.02.1995r. sygn. PO 3/IP-722-126/95.

Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia co następuje:

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na klauzuli generalnej: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wydatków pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością oraz udowodni, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem koniecznym jest również to, aby dany wydatek, nawet ten pozostający w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.

W związku z tym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia wypłacane pracownikom za pracę wykonywaną w ramach stosunku pracy. Można tu wymienić zarówno wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody i premie jak również wszelkiego rodzaju świadczenia dodatkowe, diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ramach tych wydatków mieszczą się także wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników imprez integracyjnych, szkoleniowych i okolicznościowych. Celem tego typu spotkań jest stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnienie więzi zarówno wśród pracowników przedsiębiorstwa, jak i pomiędzy pracownikami a firmą, co w konsekwencji powinno przełożyć się na lepszą pracę firmy, zwiększenie jej efektywności, a pośrednio – zwiększenie przychodów firmy. Lepiej umotywowani pracownicy są bardziej efektywni, co przyczynia się do zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

Zdaniem Naczelnika tutejszego Urzędu wydatki poniesione na zagraniczny wyjazd o charakterze szkoleniowym, motywacyjnym i integracyjnym dla pracowników Spółki (ze środków obrotowych firmy), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty pracownicze na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy. Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że wydatki ponoszone na pracowników ze środków obrotowych, w związku z organizacją dla nich wyjazdu są związane pośrednio z prowadzoną przez Spółkę X iałalnością (podczas wyjazdu odbywać się będą sesje szkoleniowe dotyczące określonego obszaru działalności biznesowej Spółki X np. obejmujące prezentację planowanych metod zwiększenie efektywności działań reklamowych) oraz mają na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (wymiana doświadczeń zawodowych pomiędzy pracownikami łączących się podmiotów), a przez to zwiększenie efektywności ich pracy, a to przekłada się na przychody Spółki X. Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia tego typu wydatków do kosztów uzyskania przychodów Podatnika.

Zauważyć należy, iż przedmiotowe wydatki mogą stanowić w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania. Stosownie do art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób umożliwiający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m.in. poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanawia jak na wstępie.

Ponadto Naczelnik tutejszego organu podatkowego informuje, iż załączniki do złożonego wniosku nie były przedmiotem oceny.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę X w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).