D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm. ) w związku z art. 239 i art. 14 b § 5 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007r., w związku z art. 4 ustawy z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw ( Dz. U. Nr 217, poz. 1590 ), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 12.06.2007r. S.A. T, wniesionego na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29.05.2007r. Nr 1472/DPC/423-8/07/PK, wydane w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

o r z e k a

• zmienić postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29.05.2007r., Nr 1472/DPC/423-8/07/PK i uznać stanowisko podatnika zawarte we wniosku z dnia 29.03.2007r. za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Strona pismem z dnia 29.03.2007r. wystąpiła do Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego o udzielenie w trybie art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania art. 21 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę o korzystanie z usług transmisyjnych za pomocą transporterów należących do X S.A. z siedzibą w Wielskim Księstwie Luksemburga, który jest operatorem systemu satelitarnego X położonego na pozycji 19.2 East pod względem retransmisji programów radiowych i telewizyjnych.
Przedmiotem umowy jest udostępnienie pojemności w celu świadczenia cyfrowych usług transmisyjnych za pomocą Systemu Satelitarnego X. Świadczenie usług transmisyjnych za pomocą transponderów należących do systemu satelitarnego X ulokowanego na pozycji orbitalnej 19.2 East, służy do rozpowszechniania sygnału cyfrowego – retransmisji usług telewizyjnych i radiowych.
X S.A. udostępnia pojemność dla celów świadczenia usługi polegającej na przenoszeniu usługi cyfrowej i monitoruje transmisję cyfrową Sygnału Uplinku. Spółka wykorzystuje pojemność wyłącznie do celów transmisji cyfrowej – retransmisji usług telewizyjnych i radiowych.
Mając na uwadze powyższe Spółka wniosła o potwierdzenie czy nie ma obowiązku pobierać od wypłat dokonywanych na rzecz dostawcy z tytułu usług, które są przedmiotem wyżej omówionej umowy tj. z tytułu nabywanych usług telekomunikacyjnych, podatku u źródła w świetle, art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Spółka stwierdziła, iż usług telekomunikacyjnych nie wymienia się w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem zdaniem Spółki z tytułu usług które są przedmiotem wyżej omówionych umów nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rzecz dostawcy z Luksemburga.

Postanowieniem z dnia 29.05.2007r., Nr 1472/DPC/423-8/07/PK Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe.
Naczelnik uznał, iż urządzenia służące do przesyłania sygnału radiowego i telewizyjnego bezsprzecznie stanowią urządzenia przemysłowe, a więc wbrew opinii Spółki należności wypłacane z retransmisji sygnału telewizyjnego i radiowego przy wykorzystaniu tych urządzeń są należnościami wymienionymi w art. 21 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pismem 12.06.2007r. Spółka złożyła zażalenie na w/w postanowienie, i wniosła o jego zmianę.
Postanowieniu zarzucono naruszenie :

1. przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy poprzez błędną wykładnię art. 21 ustawy o CIT, polegające na uznaniu, iż płatność dokonana przez Spółkę powinna być uznana za należność licencyjną, a w rezultacie zryczałtowany podatek dochodowy powinien być pobrany przez Spółkę,
2. przepisów postępowania a w szczególności art. 122 w związku z art. 187 Ordynacji podatkowej poprzez wadliwe ustalenie charakteru i istoty usług świadczonych na rzecz Spółki i zakwalifikowanie płatności za nie, jako płatności za korzystanie z urządzenia przemysłowego, a nie jako płatność za usługi telekomunikacyjne.

W uzasadnieniu zażalenia strona podniosła, iż fakt korzystania z pojemności transpondera jest niezbędnym sposobem do wykonania zasadniczego świadczenia, jakim jest transmisja danych. W przedmiotowym stanie faktycznym nie dochodzi do fizycznego korzystania przez Spółkę z transpondera. Biorąc pod uwagę powyższe oczywiste jest, że w przypadku wymienionych usług nie dochodzi do korzystania z ( urządzenia ) przemysłowego w rozumieniu przepisów ustawy o CIT, lecz do świadczenia usługi transmisji danych, a więc usługi telekomunikacyjnej.
Zdaniem Spółki za uznaniem płatności przez Nią dokonanych za płatność z tytułu świadczenia usług ( co z kolei implikuje uznanie ich za płatności inne niż te, o których mowa w art. 21 ustawy o CIT ) przemawia również zawarta w przepisach prawa polskiego definicja telekomunikacji. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 42 ustawy z dnia 16 lipca 2004r. – Prawo telekomunikacyjne ( Dz. U. z 2004r., Nr 171, poz. 1800 ), za telekomunikację uznaje się nadawanie, odbiór lub transmisję informacji, niezależnie od ich rodzaju, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych środków wykorzystujących energie elektryczną.
Ponadto Strona podniosła, iż dysponuje klasyfikacją statystyczną wydaną przez Urząd Statystyczny w Łodzi ( z dnia 21.10.2005r. ), która zalicza przedmiotowe usługi do grupowania PKWiU 64.20.2 „ Usługi telekomunikacyjne pozostałe”.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego, pytania Podatnika, postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego, Dyrektor Izby Skarbowej, stwierdza co następuje:

Z treści pytania i stanowiska zawartego we wniosku wynika, że podatnik zawarł umowę z podmiotem ( dostawcą ) z siedzibą w Wielkim Księstwie Luksemburga, i w ramach tej umowy dokonuje płatności na rzecz w/w dostawcy, które jego zdaniem jako nie wymienione w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce.
Przepis art. 21 w ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu otrzymanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o pdop przychodów: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu technologicznego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej ( know-how) – ustala się w wysokości 20 % przychodów .
Przepis ten zgodnie z zapisem art. 21 ust. 2 ustawy o pdop, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Aby zatem wypłaty dokonywane na rzecz podatników o których mowa w art. 3 ust.2 ustawy o pdop, opodatkować zryczałtowanym podatkiem, o którym stanowi art. 21 ustawy o pdop, wypłata musi dotyczyć źródeł enumeratywnie wymienionych w tym przepisie.
Główny Urząd Statystyczny w piśmie z dnia 05.09.2007r. nr MS-02-6-5672/KV-326/2007/3239 poinformował, że usługi polegające na udostępnianiu pojemności transponderów umieszczonych na satelicie telekomunikacyjnym celem retransmisji sygnałów telewizyjnych i radiowych, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 64.20 „Usługi telekomunikacyjne”.Jeśli zatem, dokonywane wypłaty są wynagrodzeniem za usługi telekomunikacyjne, to zgodzić się należy ze Spółką iż niepodlegają one opodatkowaniu przewidzianemu w art. 21 ustawy o pdop. Przepis ten nie zawiera bowiem w swoim katalogu, płatności za tego rodzaju usługi.
Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.