P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Banku, z dnia 29.06.2007r. (wpływ do tut. Urzędu 29.06.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy utworzona rezerwa na ryzyko ogólne niezależnie od ewentualnego utworzenia, czy też nie utworzenia odpisu z zysku na fundusz ogólnego ryzyka w danym roku obrotowym stanowić będzie koszt uzyskania przychodów, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Bank na podstawie przepisów o rachunkowości tworzył w ostatnich latach rezerwy na ryzyko ogólne. Rezerwa ta była do tej pory zaliczana do kosztów uzyskania przychodu Banku wyłącznie do wysokości odpisu dokonanego w danym roku obrotowym z zysku za rok poprzedni na fundusz ogólnego ryzyka i do wysokości 1,5% niespłaconej kwoty kredytów i pożyczek pieniężnych pomniejszonej o kwotę kredytów i pożyczek pieniężnych zaklasyfikowanych zgodnie z odrębnymi przepisami do kategorii straconych według stanu na koniec poprzedniego roku obrotowego (art. 130 Prawa bankowego). Innymi słowy nadwyżka rezerwy na ryzyko ogólne, przekraczająca wyżej określony pułap nie była traktowana jako koszt uzyskania przychodów. W związku z powyższym Strona wnosi o odpowiedź na pytanie, czy utworzona rezerwa na ryzyko ogólne niezależnie od ewentualnego utworzenia, czy też nie utworzenia odpisu z zysku na fundusz ogólnego ryzyka w danym roku obrotowym stanowić będzie koszt uzyskania przychodów.Bank stoi na stanowisku, iż zawiązana w danym roku podatkowym rezerwa na ryzyko ogólne niezależnie od ewentualnego utworzenia, czy też nieutworzenia w tym okresie sprawozdawczym odpisu z zysku na fundusz ogólnego ryzyka stanowić będzie koszt uzyskania przychodów. W ocenie Strony wymóg przewidziany w art. 130 ust. 2 pkt 2 Prawa bankowego, dotyczący dokonywania odpisów na fundusz ryzyka ogólnego, ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy Bank dokonuje takiego odpisu z zysku. Natomiast, w sytuacji gdy Bank nie dokonuje odpisu z zysku na fundusz, rezerwa na ryzyko ogólne będzie stanowić koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że nie przekroczy poziomu określonego w art. 130 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo bankowe, tj. 1,5% niespłaconej kwoty kredytów i pożyczek pieniężnych pomniejszonej o kwotę kredytów i pożyczek pieniężnych zaklasyfikowanych zgodnie z odrębnymi przepisami do kategorii straconych według stanu na koniec poprzedniego roku obrotowego. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na wyrok WSA w Warszawie z dnia 03.04.2007r., sygn. akt SA/Wa 121/07.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1h pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w bankach kosztem uzyskania przychodów jest także rezerwa na ryzyko ogólne tworzona w roku podatkowym zgodnie z art. 130 ustawy, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 6. Stosownie zaś do art. 130 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz. U.z 2002r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) banki mogą tworzyć w ciężar kosztów rezerwę na ryzyko ogólne, służącą pokryciu niezidentyfikowanego ryzyka związanego z prowadzeniem działalności bankowej. Banki tworzą i rozwiązują tę rezerwę na podstawie oceny tego ryzyka, uwzględniającej w szczególności wielkość należności oraz udzielonych zobowiązań pozabilansowych. Zgodnie zaś z art. 130 ust. 2 tejże ustawy wielkość rocznego odpisu na rezerwę na ryzyko ogólne, o której mowa w ust. 1, wynosi:
1)co najwyżej 1,5 % niespłaconej kwoty kredytów i pożyczek pieniężnych pomniejszonej o kwotę kredytów i pożyczek pieniężnych, zaklasyfikowanych zgodnie z odrębnymi przepisami do kategorii straconych według stanu na koniec poprzedniego roku obrotowego,
2)nie więcej niż kwota odpisu dokonanego w bieżącym roku obrotowym z zysku za rok poprzedni na fundusz ogólnego ryzyka, o którym mowa w art. 127 ust. 2 pkt 2 lit. a).

Rezerwa, o której mowa powyżej ma charakter fakultatywny. Decyzję o jej tworzeniu i rozwiązaniu podejmują samodzielnie banki na podstawie oceny ryzyka związanego z ich działalnością, mając na uwadze wielkość należności oraz zobowiązań pozabilansowych nieobjętych rezerwami celowymi. Zachętą do jej tworzenia mają być określone w art. 130 ust. 1 ustawy Prawo bankowe korzyści podatkowe w postaci możliwości zaliczenia tejże rezerwy w ciężar kosztów podatkowych. Odzwierciedleniem tego przepisu w ustawie o pdop jest art. 15 ust. 1h pkt 1, który sankcjonuje możliwość zaliczenia rezerw, o których mowa w rzeczonym art. 130 Prawa bankowego do kosztów uzyskania przychodów.

Z powyższych przepisów wynika, iż Banki nie zawsze zobowiązane są do tworzenia odpisów z zysku (np. nie dokonuje się ich w przypadku niskich obrotów) na fundusz ogólnego ryzyka. Jednakże z treści art. 15 ust. 1h pkt 1 ustawy o pdop oraz z art. 130 ust. 1 Prawa bankowego nie wynika, iż brak takiego odpisu wyklucza możliwość zaliczenia odpisu na rezerwę ogólną do kosztów podatkowych. Zmienia się jedynie pułap takiego odpisu, tzn. wynosi co najwyżej 1,5% niespłaconej kwoty kredytów i pożyczek pomniejszonej o kwotę należności zakwalifikowanych jako stracone.W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Strony w kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów utworzonej rezerwy na ryzyko ogólne niezależnie od tego, czy w danym roku obrotowym został utworzony, czy też nie odpis z zysku na fundusz ogólnego ryzyka jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.