P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 czerwca 2007 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 21 czerwca 2007 r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie gier liczbowych i zakładów wzajemnych. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka podejmuje różne działania reklamowe promując w ten sposób świadczone przez siebie usługi. Spółka w zakresie działań reklamowych zamieszcza reklamy w prasie, publikuje spoty w telewizji, rozwiesza banery na imprezach plenerowych, sportowych etc. oraz rozdaje drobne upominki opatrzone wyraźnym logo (np. długopisy, ołówki, kubeczki, koszulki, “smycze”, czapeczki, etc.). W zależności od etapu strategii reklamowej realizowanej w Spółce. Spółka prowadząc powyższe działania reklamowe promuje albo konkretny produkt, albo grupę produktów, albo jednocześnie wszystkie świadczone przez siebie usługi. W zależności zatem od przyjętych założeń, Spółka przy realizacji powyższych działań reklamowych albo zamieszcza logo poszczególnej gry, albo grupy produktów, albo logo Spółki – chcąc zachęcić w ten sposób do korzystania ze wszystkich usług Spółki.

W świetle powyższego stanu faktycznego Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy wydatki związane z opisanym powyżej działaniami reklamowymi promującymi usługi Spółki, w tym w szczególności umieszczanie logo firmy, logo grupy usług lub logo poszczególnych usług Spółki na banerach reklamowych czy też drobnych upominkach rozdawanych graczom i kontrahentom, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jako działania reklamowe ponoszone w celu uzyskania lub zabezpieczenia źródła przychodów?

Zdaniem Spółki, rozpowszechnienie logo poszczególnych gier Spółki, jak również samej nazwy Spółki w sposób opisany w stanie faktycznym jest działaniem stricte reklamowym, a w konsekwencji wydatki z tym związane powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W opinii Wnioskodawcy działania reprezentacyjne w odróżnieniu od reklamowych polegają co do zasady na kontaktach bardziej spersonalizowanych jak kolacje biznesowe, wręczanie kontrahentom kwiatów czy droższych prezentów, w tym napojów alkoholowych. Natomiast działania reklamowe to przede wszystkim upowszechnienie wizerunku firmy oraz jej produktów, czy to poprzez środki masowego przekazu, czy też w innych formach np.: wręczanie gadżetów reklamowych, umieszczanie banerów reklamowych na imprezach masowych. W opinii Spółki zatem, opisane w stanie faktycznym czynności będąc mniej lub bardziej publicznym rozpowszechnianiem wizerunku firmy lub jej produktów noszą znamiona działań reklamowych i tym samym wydatki związane z takim rozpowszechnieniem powinny być traktowane jako wydatki reklamowe i ujmowane w kosztach uzyskania przychodów.

Spółka stoi na stanowisku, że jeżeli podejmowane przez podatnika formy promocji obiektywnie noszą znamiona działań reklamowych, to niezależnie od samej formy reklamy, wydatki związane z takimi działaniami mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, uwzględniając bardzo wysoką rozpoznawalność logo Spółki oraz jednoznaczne i powszechne kojarzenia go z określoną grupą usług, zdaniem Spółki rozpowszechnienie wizerunku Spółki, czy też logo grupy produktów jest takim samym działaniem reklamowym, jak promocja konkretnej gry liczbowej czy loterii pieniężnej. Każde z tych działań jest jednak podejmowane w celu zwiększenia przychodów z tytułu świadczenia usług w zakresie gier liczbowych i losów loterii pieniężnej, a jako takie powoduje, że wydatki związane z prowadzoną w ten sposób promocją (reklamą) mogą być, zdaniem Spółki, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, jeżeli Spółka umieszcza w bardzo widoczny sposób jeden z wymienionych we wniosku znaków towarowych na drobnych produktach promocyjnych, powszechnie określanych jako gadżety reklamowe (np. koszulka, długopis, kubek, smycz etc.) to działanie takie będzie forma reklamy niepublicznej. Zdaniem Spółki, rozdawanie graczom lub kontrahentom drobnych gadżetów opatrzonych logo firmy lub poszczególnych jej produktów trudno uznać za czynności reprezentacyjne. Należy bowiem zauważyć, że Spółka w zakresie swojej działalności promocyjnej przekazuje również prezenty o wyższej wartości, które mając właśnie podnosić prestiż formy, noszą jedynie delikatne emblematy Spółki (portfele, torby sportowe, pióra, bluzy sportowe etc.), co zdecydowanie bardziej czyni z nich przedmioty użytkowe niż reklamy. Tych prezentów Spółka nie traktuje, jako gadżety reklamowe, lecz jako formę reprezentacji i w konsekwencji wydatki z tym związane nie są ujmowane w kosztach uzyskania przychodów.

Odnosząc się do opisanego stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, informuje co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w/w art. 15 ust. 1 updop, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

- są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

- są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 updop.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż wydatki na reklamę mogą być kosztem podatkowym. Jednocześnie przepis ten nie określa rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reklamy. Należy zaznaczyć, iż charakter wydatków na reklamę powinien być na tyle związany z prowadzoną działalnością, by możliwa była ocena oparta na zasadzie logiki i zasad doświadczenia życiowego, że wydatki te mogą mieć wpływ na uzyskanie przychodu.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka w zakresie działań reklamowych zamieszcza reklamy w prasie, publikuje spoty w telewizji, rozwiesza banery na imprezach plenerowych, sportowych oraz rozdaje drobne upominki opatrzone wyraźnym logo (np. długopisy, ołówki, kubeczki, koszulki, “smycze”, czapeczki etc.).

Celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta) aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi).

Przekazywanie gadżetów reklamowych opatrzonych logo firmy, takich jak np. koszulki, kubki, długopisy, ołówki, “smycze”, czapeczki, itp. w sytuacji, gdy są to materiały opatrzone widocznym logo Podatnika lub hasłem promującym określone wyroby lub usługi Podatnika, stanowi że wydatki na takie materiały, a więc materiały reklamujące określone wyroby lub usługi bądź samą Spółkę będzie można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w przypadku, gdy są to wartościowe przedmioty, a samo logo Podatnika jest umieszczone w dyskretny, nierzucający się w oczy sposób, to wręczenie takiego przedmiotu ma na celu w istocie stworzenie wizerunku, reprezentację Podatnika. Takie wydatki nie będą mogły być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Za działanie reklamowe należy uznać także zamieszczanie reklamy w prasie, emisje spotów reklamowych w telewizji, rozwieszanie banery na imprezach plenerowych, sportowych. Wydatki na takie działania, a więc poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, tak samo jak wydatki poniesione na przekazywane gadżety reklamowe.

Biorąc powyższe pod uwagę, opisane przez Spółkę we wniosku wydatki na gadżety reklamowe opatrzone logo Spółki oraz wydatki poniesione na reklamy w prasie, spoty w telewizji, rozwieszanie banerów, można traktować jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile spełniony jest ogólny warunek celowości ponoszonych wydatków.

Zauważyć należy, że poniesienie przez Spółkę kosztu powinno być właściwie udokumentowane. Stosownie bowiem do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Przepis ten, w powiązaniu z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za bezpośredni dowód m.in. poniesienia wydatków zaliczonych w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak w sentencji.

Zawarta w niniejszym postanowieniu interpretacja odnosi się do przedstawionego przez podatnika we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Zgodnie z art 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, jednakże jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do momentu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą.