P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r. poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 28 marca 2007 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 30 marca 2007 r.)

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji oprogramowania komputerowego oraz usług informatycznych.

Z uwagi na specyfikę usług świadczonych przez Spółkę przejawiającą się przede wszystkim tym, iż pracownicy Spółki (dalej: “konsultanci”) w większości przypadków pracę wykonują bezpośrednio w siedzibie podmiotu korzystającego z usług Spółki, ponosi ona wydatki związane z delegacją konsultantów, a w szczególności wydatki na środki transportu używane przez konsultantów w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych.

Niekiedy konsultanci są delegowani do czasowej pracy poza granicami kraju, gdzie świadczą usługi na rzecz zagranicznych spółek z grupy do której należy Spółka. W trakcie podróży służbowych odbywanych poza granicami kraju konsultanci używają niekiedy jako środków transportu samochodów wynajmowanych od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów. Czynsz najmu jest ponoszony przez Spółkę (płatność firmowymi kartami płatniczymi) i faktura VAT jest wystawiona na Spółkę. Koszty wynajmu samochodów, podobnie jak pozostałe koszty świadczenia tego typu usług na rzecz zagranicznych spółek z grupy, są podstawą do obliczenia wynagrodzenia należnego Spółce za te usługi (metoda koszt plus).

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki na wynajem samochodów używanych przez konsultantów w czasie podróży służbowych stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki?

Zdaniem Podatnika, ponoszone przez Spółkę koszty wynajmu samochodów wykorzystywanych przez konsultantów w czasie podróży służbowych stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki.

Spółka uważa, że w przedmiotowym stanie faktycznym możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Spółkę wydatków z tytułu wynajmu samochodów używanych przez konsultantów w czasie ich podróży służbowych. Wszystkie bowiem przesłanki warunkujące zaliczenie określonych wydatków do kosztów podatkowych zostały bowiem przez Spółkę spełnione.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka faktycznie ponosi wydatki z tytułu wynajmu samochodów wykorzystywanych w związku z wykonywaniem przez konsultantów obowiązków pracowniczych i świadczenia usług kontrahentom Spółki. Spółka ponosi te wydatki w sposób definitywny, tj. nie są one Spółce zwracane lub pokrywane za Spółkę przez inną osobę.

Przez związek wydatków ponoszonych przez podatnika z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, w opinii Spółki, należy rozumieć sytuacje, w której wydatki nie są ponoszone na cele osobiste pracowników, zarządu itp. osób lub w interesie osób trzecich, lecz są związane z działalnością gospodarczą podatnika. W tym przypadku Spółka pokrywa tylko wydatki, które ewidentnie wiążą się z wykonywaniem obowiązków służbowych przez konsultantów Spółki. Służy temu kontrola wewnętrzna wydatków oraz obowiązek wyjaśniania przez konsultantów okoliczności poniesienia danego wydatku.

Zdaniem Spółki opisane w niniejszym wniosku koszty nabycia usług najmu samochodów pozostają, co do zasady, w bezpośrednim związku z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem. Poniesienie takiego kosztu służy wykonywaniu przez Spółkę działalności gospodarczej, z której czerpie ona przychody podatkowe. Przełożenie poniesionego kosztu na wielkość przychodów jest przede wszystkim bezpośrednie, ponieważ wynagrodzenie Spółki, w przypadkach świadczenia usług na rzecz zagranicznych kontrahentów z grupy, jest obliczane jako poniesione koszty plus odpowiednia marża.

Zdaniem Spółki koszty ponoszone przez Spółkę są związane z działalnością gospodarczą Spółki, bezpośrednim celem ich poniesienia jest bowiem osiągnięcie przychodu w postaci wynagrodzenia wypłaconego przez klientów z tytułu usług informatyczno – konsultingowych świadczonych przez Spółkę. Zapewnienie konsultantom możliwości korzystania z samochodów podczas podróży służbowych jest potrzebne w celu wykonania usług Spółki i ma bezpośredni związek z uzyskiwaniem przychodów. Spółka pragnie podkreślić, że stanowisko, zgodnie z którym zwrot pracownikom podatnika kosztów podróży służbowych stanowi koszt uzyskania przychodu podatnika jest w pełni akceptowany przez organy podatkowe. Tym bardziej oczywista jest możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych tych kosztów związanych z podróżami służbowymi, które ponoszone są przez Spółkę bezpośrednio, a nie zwracane pracownikom (trudno by zdaniem Spółki uznać, że na kwalifikację podatkową danego rodzaju kosztu wpływ miałby mieć forma zapłaty – bezpośrednio przez podatnika albo pośrednio poprzez pracownika podatnika i późniejszy zwroty wydatku).

W opinii Wnioskodawcy biorąc pod uwagę fakt, że wydatki na najem samochodów są dokumentowane fakturami VAT wystawionymi prze podmioty prowadząc działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów, a Spółka dysponuje pełną dokumentacją ponoszonych płatności za ten wynajem (dokumenty bankowe dokumentujące sposób korzystania z firmowych kart płatniczych), należy uznać, że wymóg rzetelnego udokumentowania kosztu został przez Spółkę spełniony.

Zdaniem Spółki analiza przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prowadzi do wniosku, że przedmiotowe wydatki na najem samochodów wykorzystywanych przez pracowników podatnika w trakcie odbywania delegacji służbowej nie zostały wymienione przez ustawodawcę w tym przepisie. Oznacza to, że ponoszone przez podatników wydatki z tytułu zwrotu ich pracownikom kosztów podróży służbowych stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust 1 ww. ustawy.

Konkludując, koszty wynajmu samochodów są ponoszone w celu wykonywania przez Spółkę usług. Kwota uiszczana z tytułu takiego wynajmu w prosty sposób przekłada się na wysokość przychodów Spółki, gdyż kwotą taka, po powiększeniu o stosowną marżę, jest obciążony kontrahent Spółki. W świetle powyższych uwag Spółka uważa, że uzasadnione jest stanowisko, że ponoszone przez nią wydatki z tytułu wynajmu samochodów używanych przez konsultantów w czasie podróży służbowych stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, stwierdza co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego ww. art. 15 ust. 1 updop, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

- są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

- są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 updop.

Wydatki te, muszą być związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w większości przypadków konsultanci Spółki wykonują prace bezpośrednio w siedzibie podmiotu korzystającego z usług Spółki, ponieważ prace te związane są dystrybucją oprogramowania komputerowego oraz usługami informatycznymi. Wobec powyższego Spółka ponosi wydatki z tytułu wynajmu samochodów wykorzystywanych przez konsultantów w ramach wykonania obowiązków pracowniczych i świadczenia usług kontrahentom. Jak wynika ze złożonego wniosku, koszty nabycia usług najmu samochodów ponoszone przez Spółkę są związane z działalnością gospodarczą Podatnika. Bezpośrednim celem poniesienia ww. kosztów jest osiągnięcie przychodu w postaci wynagrodzenia wypłaconego przez klientów Spółki z tytułu usług informatyczno-konsultingowych świadczonych przez Spółkę. Umożliwienie konsultantom korzystania z samochodów podczas podróży służbowych jest potrzebne w celu wykonania usług Spółki i przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn. zm.) kosztem uzyskania przychodów są wydatki ponoszone na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich dla celów służbowych samochodów na potrzeby podatnika.

W celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) kosztem uzyskania przychodów będą wyłącznie kwoty ustalone przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach obowiązujących w przedsiębiorstwach państwowych. Warunkiem zaliczenia tych kwot do kosztów uzyskania przychodów podatnika jest udokumentowanie podróży służbowej pracownika łącznie z delegacją służbową oraz ewidencją przebiegu pojazdu prowadzoną przez pracownika według obowiązującego wzoru, potwierdzoną przez podatnika na koniec każdego miesiąca. W razie braku tej ewidencji albo delegacji służbowej, wydatki takie ponoszone przez podatnika na rzecz pracownika nie stanowią w ogóle kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 51 powołanej wyżej ustawy, kosztem uzyskania przychodów dla podatnika są wydatki z tytułu używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych nie stanowiących składników majątku podatnika, ale tylko w części nie przekraczającej kwoty wynikającej z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w obowiązujących odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wydatkiem objętym opisanym limitem z tytułu używania dla potrzeb działalności gospodarczej takich samochodów, są wszystkie wydatki tj. czynsz płacony z tytułu zawartej umowy najmu, paliwo, części zamienne, ewentualne składki na ubezpieczenie itp.

Z przedstawionego wniosku wynika, że Spółka posiada faktury VAT wystawione przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów, oraz pełną dokumentacje ponoszonych płatności za ten wynajem (dokumenty bankowe dokumentujące sposób korzystania z firmowych kart płatniczych).

Warunkiem jednak zaliczenia przypadającej kwoty wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jest prowadzenie przez podatnika, ewidencji przebiegu pojazdu. W przypadku nie prowadzenia przez podatnika wymaganej ewidencji przebiegu pojazdu, ponoszone z tego tytułu wydatki nie będą stanowiły w ogóle kosztów uzyskania przychodów dla podatnika.

Przepis art. 16 ust. 5 wskazuje, że przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i pkt 51 powinien być z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemności silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z pomnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, w opinii Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, stanowisko Spółki, iż wydatki ponoszone na wynajem samochodów używanych przez konsultantów w czasie podróży służbowych stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.

Zgodnie z treścią art. 14 b § 1 – 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14 b § 5 w/w ustawy.

Na podstawie art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie przysługuje Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą.