Działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. - z p. zm.); art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 4, art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 z 2000 r. z p. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie po rozpatrzeniu wniosku z dnia 2006.12.28 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 2006.12.28 R. Sp. z o.o. zwróciła się z wnioskiem do tut. organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji z zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie - „czy poniesiony koszt remontu (naprawy rewizyjnej) lokomotywy można zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w wysokości #188; wartości remontu, w kolejnych czterech latach podatkowych”.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca jest spółką, której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest transport kolejowy. Lokomotywa jest środkiem niezbędnym do prowadzenia działalności. Zgodnie z dokumentacją technologiczną systemu utrzymania lokomotywy spalinowej zatwierdzoną przez Główny Inspektorat Kolejnictwa wymieniony środek transportu podlega planowej, obowiązkowej naprawie rewizyjnej co cztery lata. Naprawa ta obejmuje czynności przywracające pierwotny poziom techniczny środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na wskutek upływu czasu i eksploatacji.

Zdaniem wnioskodawcy, generalną zasadą wynikającą zarówno z ustawy o rachunkowości, jak i ustaw podatkowych jest odnoszenie kosztów do tego roku obrotowego, którego dany koszt dotyczy, niezależnie od daty wystawienia faktury. Poniesiony koszt naprawy rewizyjnej raz na cztery lata daje wnioskodawcy możliwość prowadzenia dalszej działalności i uzyskiwania przychodów. W związku z powyższym zdaniem wnioskodawcy mając na uwadze zasadę współmierności kosztów i przychodów, koszt remontu lokomotywy powinien być rozpisany proporcjonalnie na kolejne cztery lata i tak samo zaliczony w koszty uzyskania przychodu.

Uwzględniając powyższy wniosek oraz biorąc pod uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę informuje, iż stanowisko tut. organu podatkowego w przedmiocie zapytania jest następujące :

Podstawowym aktem prawnym regulującym zasady kwalifikowania poniesionych (kosztów) wydatków do kosztów uzyskania przychodu w przypadku podatników będących osobami prawnymi jest ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 w/cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym na dzień złożenia wniosku – kosztami uzyskania przychodów były koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Z powyższego zapisu wynikało, iż aby dany wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu musiały wystąpić dwa warunki tj.

1. celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodu,
2. wydatek ten nie mógł być wyszczególniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uwzględniając powyższe warunki niewątpliwie remont lokomotywy będący przedmiotem zapytania

• jest związany z prowadzoną działalnością a celem poniesionych wydatków jest osiągnięcie przychodów,
• wydatków związanych z remontem - rozumianym jako wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, nie zwiększający jego wartości początkowej - ustawodawca nie wymienił w art. 16 ust. 1 w/cyt ustawy o podatku dochodowym

a zatem poniesione wydatki na remont stanowią koszty uzyskania przychodu.

Należy jednak zauważyć, iż zapis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określał jedynie warunki, w jakich wydatki (koszty) mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów. Zapis niniejszy nie regulował natomiast kwestii zaliczania tych wydatków (kosztów) do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych okresach (latach) podatkowych. Kwestię tę regulował przepis art. 15 ust. 4 w/cyt. ustawy.

Stosownie do postanowień tego przepisu koszty uzyskania przychodów były potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczyły, tj. potrącalne były także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, ale dotyczące przychodów roku podatkowego, oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnosiły się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe, w tym wypadku były one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Zgodnie z powyższym - zasadą było, że koszty uzyskania przychodów były potrącalne w tym roku podatkowym, którego przychodów dotyczyły, a tylko wówczas, gdy nie było to możliwe, mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tego roku podatkowego, w którym zostały poniesione.

W przypadku wydatków na remont należy zauważyć, iż poniesionych wydatków nie można ściśle powiązać z konkretnym przychodem, wobec powyższego wydatki na remont składników majątku trwałego, wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów już w roku, w którym je poniesiono, czyli w roku, w którym remont został wykonany i faktury otrzymane.

Uwzględniając w/w przepisy oraz uwzględniając stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie informuje, iż stanowisko wnioskodawcy w przedmiocie zapytania jest nieprawidłowe.