D E C Y Z J A

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 oraz art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zmianami) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 10 października 2006 r. wniesionego na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu z dnia 29 września 2006 r. Nr PD-1-415-41-06 stwierdzające, że przedstawione we wniosku z dnia 11.08.2006 r. stanowisko nie jest prawidłowe – Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie odmawia zmiany i uchylenia zaskarżonego postanowienia organu I instancji.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 11 sierpnia 2006 r. złożyła Pani w Urzędzie Skarbowym w Nowym Sączu wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie z dnia 11.08.2006 r. wynika, że otrzymała Pani od pracodawcy tj. Z Oddział w N. odszkodowanie wypłacone zgodnie z ugodą sądową sygn. akt IV P 143/06 ustalone jako równowartość trzy miesięcznego wynagrodzenia tytułem zaspokojenia roszczeń związanych z rozwiązaniem umowy o pracę za wypowiedzeniem. Według Pani ustalone odszkodowanie nie jest odszkodowaniem określonym w Kodeksie Pracy jak również odprawą z tytułu grupowych zwolnień zatem winno być wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 9 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W postanowieniu z dnia 29.09.2006 r. Nr PD-1-415-41-06 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu stwierdził, że stanowisko Pani w tej kwestii nie jest prawidłowe.
Pismem z dnia 10.10.2006 r. wniosła Pani zażalenie na ww. postanowienie, w którym twierdzi Pani, że pobrano podatek niezgodnie z art. 9 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a ustalona kwota roszczenia być może sugeruje zastosowanie przepisów kodeksu pracy jednak tak nie jest.
Rozpatrując zażalenie Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Nowym Sączu stwierdza co następuje:
Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw z wyjątkiem:
a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
b) odpraw pieniężnych wypłaconych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane na zasadach, o których mowa w art. 27 ust. 1,
g) odszkodowań wynikajacych z zawartych umów lub ugód.
Jednocześnie na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy zwolnione z podatku są odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku sądowego lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjatkiem odszkodowań:otrzymanych w związku z działalnością gospodarczą, albodotyczacych korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Analizując powyżej wykazane przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, iż zwolnieniu od opodatkowania podlegają jedynie odszkodowania otrzymane na podstawie ugody sądowej, inne niż te, których zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Należy jednocześnie zauważyć, że zgodnie z art. 44 ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zmianami) pracownik może wnieść odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę do sądu pracy i dochodzić swoich roszczeń ze stosunku pracy na drodze sądowej tj. art. 242 tej ustawy. Z przedłożonych dokumentów nie wynika, które przepisy Kodeksu pracy stanowią podstawę do roszczeń będących przedmiotem zawartej ugody, to jednak nie ulega wątpliwości, że przedmiotem sporu zgłoszonego do Sądu Rejonowego, jak również zawartej w dniu 28.06.06 r. ugody były uprawnienia pracownika wynikające z Kodeksu pracy, a przysługujące w razie nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę.
Odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem jest uprawnieniem przysługującym pracownikom na podstawie art. 45 § 2 Kodeksu pracy i ma charakter tzw. odszkodowania ustawowego. Art. 471 ustawy Kodeks pracy stanowi, że odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niżej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.
Wypłacone Pani na podstawie zawartej ugody odszkodowanie należy zatem do kategorii odszkodowań, których zasady przyznawania wynikają bezpośrednio z przepisów Kodeksu pracy i mieści się w uregulowaniach przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a to oznacza, że odszkodowanie to nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania. Stanowi ono natomiast przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 tej ustawy.
Należy również zaznaczyć, że jedną z podstawowych reguł podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. Zasada ta znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 maja 1996 r. zgodnie z którym "wszystkie normy wprowadzające zwolnienia przedmiotowe mają charakter odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania według jednakowych, tych samych dla każdego podatnika zasad". Dlatego też nie można traktować ich rozszerzajaco.
W świetle powyższego brak jest przesłanek do dokonania zmiany oraz uchylenia postanowienia organu I instancji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku instancji.
W przypadku uznania decyzji za niezgodną z prawem, służy stronie prawo złożenia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Topolowa 5 (2egz.) - za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Nowym Sączu na adres: 33-300 Nowy Sącz, ul. Sienkiewicza 44 – w terminie 30 dni od daty otrzymania niniejszej decyzji.