Postanowienie

Działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (j. t. w Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 15.05.2006r. (data wpływu 22.05.2006r.) Pani NIP , zam. w o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w

postanawia

uznać stanowisko przedstawione w złożonym wniosku za prawidłowe.

Uzasadnienie

Powołanym w sentencji wnioskiem z dnia 15.05.2006r. Podatniczka wystąpiła do tutejszego organu podatkowego w trybie przepisów art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Przedmiotem wniosku jest zakres i sposób zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodów z tytułu prowadzenia przedszkola niepublicznego wg 19% stawki liniowej oraz zasad księgowania przychodów i wydatków związanych z prowadzoną działalnością.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że:

Podatniczka od września br. prowadzić będzie przedszkole niepubliczne w oparciu o wpis do ewidencji przedszkoli niepublicznych prowadzonej przez Gminę Miasto . Przewiduje, że przychody w roku podatkowym nie przekroczą kwoty 800.000 euro oraz, że nie będzie świadczyć na rzecz byłego pracodawcy usług wykonywanych uprzednio na podstawie stosunku pracy.

Zajmując własne stanowisko w przedmiotowej sprawie Podatniczka stwierdziła, że dochód z wykonywanej przez nią działalności może być opodatkowany stawką liniową w wysokości 19% przy jednoczesnym prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Analizując powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego w stwierdza, że zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. w Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), do pozarolniczej działalności gospodarczej zalicza się działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do przychodów z innych źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ustawy. Istotnymi ustawowymi cechami pozarolniczej działalności gospodarczej są więc:

1. charakter zarobkowy, co oznacza, że do pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć tych czynności, które z założenia mają mieć charakter nieodpłatny; tylko czynność, której wykonanie z założenia ma mieć charakter odpłatny, a więc czynność ekwiwalentna, bez względu na zysk faktyczny wykonującego taką czynność może być zaliczona do czynności o charakterze zarobkowym;
2. zorganizowanie działalności, co oznacza konieczność wyodrębnienia pod względem organizacyjnym i prawnym podatnika; wyrazem wyodrębnienia prawnego może być - w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność samodzielnie lub w formie spółki cywilnej – między innymi wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Należy jednak pamiętać, że nie są to warunki konieczne uznania działalności podatnika za zorganizowaną. Nawet gdy podatnik nie dopełni warunków z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej będzie uznany - dla celów podatkowych - za prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, jeżeli okoliczności faktyczne wskazywać będą na prowadzenie działalności w sposób zorganizowany dla celów zarobkowych. Opodatkowaniu nie podlegają jedynie przychody wynikające z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy ( art. 2 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f.);
3. ciągłość, przy czym za działalność gospodarczą może być uznane nawet jednorazowe wykonanie czynności, jeżeli jego celem był cel zarobkowy, a zamiarem podatnika było wykonywanie tej czynności wielokrotnie w dłuższym lub krótszym okresie czasu; działalność gospodarczą odróżnia od innych działalności zarobkowy, zorganizowany, zawodowy, określony administracyjnoprawnie i ciągły (powtarzalny i stały) charakter działalności w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, pozwalający na uczestnictwo w obrocie gospodarczym. O tym czy mamy do czynienia, czy też nie z działalnością gospodarczą, nie może decydować jedynie krąg odbiorców świadczonych przez podatnika usług, lecz cechy charakterystyczne działalności, takie jak - obok celów zarobkowych - prowadzenie jej na własny rachunek, jej zawodowy (stały) charakter, powtarzalność podejmowanych działań, podporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania, uczestnictwo w obrocie gospodarczym. Przy kwalifikowaniu konkretnej działalności do pozarolniczej działalności gospodarczej należy również uwzględnić zamiar podmiotu wykonującego czynności, a diagnoza co do tego czy danej działalności można przypisywać cechy działalności gospodarczej zależy od konkretnych okoliczności oraz kontekstu prawnego;
4. nie zaliczenie przychodów uzyskanych przez podatnika do przychodów z innych źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4 – 9 ustawy.

Opodatkowanie dochodu osoby prowadzącej działalność gospodarczą na zasadach określonych w art. 30c wynika z treści art. 9a ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. stanowiącego, iż podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do dnia 20 stycznia roku podatkowego, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub w formie spółki nie mającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

1. wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub
2. wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym

• w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, to zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do złożenia właściwych deklaracji o wysokości dochodu osiągniętego od początku roku i wpłacenia zaliczek obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a – 22o.

Obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób:

1. wykonujących działalność na podstawie umów agencyjnych i umów na warunkach zlecenia, zawartych na podstawie odrębnych przepisów,
2. prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg,
3. duchownych, które zrzekły się opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego.

Art. 24a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych normuje zagadnienie wyłączenia z obowiązku prowadzenia księgi przez enumeratywnie wskazany krąg osób. Są to osoby, które:

1. opłacają podatek dochodowy w formie zryczałtowanej,
2. wykonują wyłącznie usługi przewozu osób i towarów taborem konnym,
3. wykonują zawód adwokata wyłącznie w zespole adwokackim,
4. dokonują sprzedaży środków trwałych po likwidacji działalności.

Stosownie do treści art. 24a ust. 4, osoby fizyczne i spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie mają obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Powstaje on wówczas, gdy przychody w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej, co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. Przepis art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odsyła w kwestii równowartości waluty polskiej do przepisów ustawy z dnia 29.09.1994 roku o rachunkowości (j.t. w Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Przy przeliczaniu wielkości wyrażonych w euro na walutę polską stosuje się średni kurs ogłaszany przez NBP, obowiązujący w dniu 30 września roku poprzedzającego rok podatkowy, zgodnie z art. 2 wymienionej ustawy o rachunkowości.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że stanowisko zajęte przez Podatniczkę w powołanym na wstępie wniosku, co do stosowania w przedmiotowej sprawie przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.