W dniu 9 lutego 2007r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który następnie został uzupełniony w dniu 15 marca 2007r. oraz w dniu 18 kwietnia 2007r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca w latach 2004–2006 w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywała fabrycznie nowe środki trwałe (grupy 3–6 Klasyfikacji) – maszyny i urządzenia do produkcji opakowań z tworzyw sztucznych. Poszczególne maszyny i urządzenia do produkcji opakowań sztucznych:

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przejęcia do użytkowania,

• przewidywany okres ich użytkowania jest dłuższy niż rok,

• są wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z działalnością gospodarczą,

• zostały przyjęte do użytkowania w momencie rozpoczęcia ich wykorzystywania po stwierdzeniu (w dniu ich przyjęcia) ich kompletności i zdatności,

• po przyjęciu do użytkowania rozpoczęto dokonywanie od nich odpisów amortyzacyjnych od miesiąca, w którym te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, czyli zgodnie z art. 16k ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego zrodziła się wątpliwość, czy w związku z nabyciem ww. środków trwałych, Spółka może uznać za koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w wysokości 30% wartości początkowej już w pierwszym roku podatkowym ich nabycia?

Zdaniem Wnioskującej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006r.), podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) od fabrycznie nowych środków trwałych (grupy 3–6 klasyfikacji), w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, w wysokości 30% wartości początkowej.

W opinii Wnioskodawcy, bez względu na okres korzystania ze środka trwałego i wysokość sprzedaży wyrobów gotowych w poszczególnych okresach (latach) podatkowych, Spółka może uznać za koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w wysokości 30% wartości początkowej już w pierwszym roku podatkowym ich nabycia.

Organ podatkowy, ustosunkowując się do powyżej poruszonych kwestii, tytułem wstępu informuje, iż wszystkie przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, które zostaną poniżej przytoczone, obowiązują w niezmienionej treści na przestrzeni lat 2004–2006.

Art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy podatkowej, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przejęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ww. ustawy podatkowej, składniki majątku, o których mowa w art. 16a–16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Tutejszy organ podatkowy pragnie w tym miejscu wskazać, iż w świetle powołanego powyżej przepisu art. 16a ust. 1, amortyzacji podlega taki składnik majątku, który:

– jest własnością (współwłasnością) podatnika, oraz

– jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, oraz

– jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, oraz

– jego przewidywany okres używania przekracza rok, oraz

– jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną prze niego działalnością gospodarczą albo jest oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Składnik spełniający łącznie powyższe warunki zwany jest w ustawie podatkowej środkiem trwałym. Jednocześnie, wprowadzenie do ewidencji środków trwałych następuje najpóźniej w miesiącu przekazania środka trwałego do używania.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę niniejsza interpretacja dotyczy spełniających powyższe warunki składników majątku.

W myśl art. 16k ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej fabrycznie nowych środków trwałych, zaliczonych do grupy 3–6 Klasyfikacji, w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, w wysokości 30% tej wartości.

Stosownie zaś do art. 16k ust. 6 ww. ustawy podatkowej, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 4 i 5, jednorazowo nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, lub stosować zasady określone w art. 16h ust. 4. W następnym roku podatkowym podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej zgodnie z ust. 1 lub art. 16i.

Przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują, iż podatnik ma prawo od środków trwałych zaliczanych do grupy 3–6 Klasyfikacji Środków Trwałych, w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te wprowadzono do ewidencji, dokonać 30% odpisu amortyzacyjnego, o ile te środki trwałe są fabrycznie nowe.

Odpis powyższy może zostać, w odpowiednim terminie, dokonany jednorazowo lub w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. W następnym roku podatkowym, po skorzystaniu z możliwości 30% odpisu amortyzacyjnego od fabrycznie nowych środków trwałych, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych metodą liniową lub degresywną, przy czym odpisów tych dokonują od wartości początkowej, a więc bez pomniejszenia jej o odpisy dokonane w pierwszym roku podatkowym.

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, iż ustawodawca nie uzależnia możliwości dokonania 30% amortyzacji w pierwszym roku podatkowym – od fabrycznie nowych środków trwałych, zaliczanych do grupy 3–6 Klasyfikacji Środków Trwałych – od momentu nabycia tych środków. Zatem, organ podatkowy nie może podzielić poglądu Spółki, iż można uznać za koszt uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w wysokości 30% wartości początkowej w pierwszym roku nabycia.

Możliwość dokonania 30% odpisu amortyzacyjnego w pierwszym roku podatkowym uzależniona jest od spełnienia następujących warunków: środek trwały musi być fabrycznie nowy, musi być zaliczany do grupy 3–6 Klasyfikacji Środków Trwałych oraz musi być wprowadzony do ewidencji środków trwałych, przy czym warunki te muszą być spełnione łącznie. Podkreślenia wymaga okoliczność, iż możliwość dokonania 30% odpisu amortyzacyjnego od fabrycznie nowych środków trwałych występuje tylko i wyłącznie w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostaną wprowadzone do ewidencji (art. 16k ust. 4 ustawy). Zatem, w przypadku wprowadzenia do ewidencji środków trwałych składnika majątku, spełniającego warunki do 30% odpisu amortyzacyjnego np. w miesiącu grudniu 2006r. podatnik nie ma możliwości wyboru, czy odpisu tego dokona jednorazowo, czy np. raz na kwartał. W przypadku skorzystania z 30% odpisu amortyzacyjnego podatnik będzie musiał dokonać tego odpisu jednorazowo w miesiącu grudniu 2006r. (tj. w miesiącu i roku wprowadzenia do ewidencji środków trwałych). Dokonanie odpisu w następnym roku podatkowym spowodowałoby niespełnienie wymogów określonych w art. 16k ust. 4 ustawy podatkowej.

W tym miejscu tutejszy organ podatkowy pragnie wskazać, iż działanie Wnioskodawcy, przedstawione w piśmie z dnia 15 marca 2007r. stanowiącym uzupełnienie wniosku o udzielnie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego z dnia 9 lutego (data wpływu do tutejszego organu podatkowego 9 lutego 2007r.) należy uznać za prawidłowe. Bowiem w uzupełnieniu tym Wnioskodawca wyraźnie wskazuje, iż po przyjęciu do użytkowania rozpoczęto dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji, zgodnie z art. 16k ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, tutejszy organ podatkowy pragnie wskazać, iż stosownie do przepisu art. 1 pkt 17 lit. b) ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), przepis art. 16k ust. 4–6 został uchylony, z mocą od dnia 1.01.2007r., w związku z czym, środki trwałe, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych po tym dniu, nie mogą być amortyzowane na zasadach przewidzianych w przepisach art. 16k ust. 4–6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, organ podatkowy wskazuje, iż w przedmiotowej interpretacji ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego zawartych w piśmie Wnioskującej. Regulacje art. 14a–d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.